"Doğuş", Lorenzo Monako; 1409
İlk dəfə 27 dekabr 2006-cı ildə dərc edilmişdir
O, niyə öküz və eşşəyin bəslədiyi bu qədər mülkdə yatır? -Bu nə uşaqdır ?, Christmas carol
YOX gözətçilərin köməkçiləri. Mələklərin legionu yoxdur. Baş kahinlərin salamladığı döşək belə deyil. Cismani bədəndə olan Tanrını dünyaya öküz və eşşək qarşılayır.
İlk Atalar bu iki məxluqu Yəhudilərin və bütpərəstlərin və beləliklə bütün insanlığın simvolikası kimi təfsir edərkən, Gecə Yarısı Kütləsində başqa bir təfsir ağla gəldi.
DUMB AN OX
Bu bizə ağrı gətirir. Boşluğu tərk edir. Vicdanı narahat edir. Yenə də yenə də buna qayıdırıq: eyni köhnə günah. Bəli, eyni tələlərə dəfələrlə düşməyə gələndə bəzən “öküz kimi lal” oluruq. Tövbə edirik, amma sonra yenidən yıxılmamaq üçün lazımi addımları ata bilmirik. Biz qaçmırıq günahın yaxın vaxtıvə beləcə davamlı düşür günaha qayıt. Həqiqətən, mələkləri qarışdırmalıyıq!
Bu, kollektiv mənada olduğundan daha aydın deyil. Tanrımızı və Onun qurduğu əxlaq qanunlarını millətlərimizdən atmağa davam etdikdə, əhalimizin azaldığını (“ölüm mədəniyyətində”), şiddətin artdığını, intiharın artdığını, xəsislik və korrupsiyanın artdığını və qlobal gərginliyin artdığını görürük. Ancaq əlaqə qurmuruq. Biz öküz qədər lalıq.
Biz də bu “intellektual” və “işıqlı” dövrdə, xristianlığın Roma imperatorluğu dövründən bu günə qədər sivilizasiyanı necə dəyişdirdiyini tarixi baxımdan araşdırmırıq. Bu sadə bir həqiqətdir. Ancaq tezliklə seçdiyimizi unuturuq və ya əksər hallarda yox görmək. Lal Sadəcə lal.
Ancaq bu öküz Rəbbin tövləsində xoş gəlir. İsa quyu üçün gəlmədi, xəstələr üçün gəldi.
ASS AS AS STUBBORN
Bu eşşək “eşşək kimi inadkar” olanları təmsil edir. Boşaltmaqdan imtina etdiyimiz köhnə uğursuzluqların üstünə asılmağımız, özümüzü yorğun köhnə iki-dördlə başımıza vurmağımız.
Bu gün İsa deyir,
Buraxın. Mən səni o günahı üçün artıq bağışladım. Mərhəmətimə güvən. Mən səni sevirəm. Gəlişimin məqsədi budur: götürmək günahların silin əbədi. Niyə onları tövləyə qaytardın?
Həm də inadkarlıq Allah bizi sevsin. Bir dəfə mənə “Allah səni sevsin” deyən bir dostumun sözlərini xatırlayıram. Bəli, bu işi və ya bu işi görməkdən qaçırıq, amma heç vaxt Tanrının bizim üçün bir iş görməsinə icazə verməyin. Və etmək istədiyi əməl etməkdir bizi indi olduğu kimi sev. “Ancaq mən layiq deyiləm. Mən bir məyusam. Mən günahkaram ”deyə cavab veririk.
İsa deyir,
Bəli, sən ləyaqətsiz və günahkarsan. Ancaq sən məyus deyilsən! Bir körpənin yeriməyi öyrəndiyini, sonra yıxıldığını görəndə məyus oldunuz? Yoxsa özünü qidalandıra bilməyən yeni doğulmuş uşağı gördükdə? Yoxsa qaranlıqda ağlayan balaca? Sən o uşaqsan. Siz gözlədiyimdən çox şey gözləyirsiniz! Yalnız sənə gəzməyi öyrədə bilərəm. Mən səni yedirəcəyəm. Qaranlıqda sənə təsəlli verəcəyəm. Mən səni layiq edəcəyəm. Ancaq səni sevməyimə icazə verməlisən!
Ən pis inadkarlıq, azad olmaq üçün günahı aşkar edən İlahi həqiqət işığında özümüzü görmək istəməməyimizdir; ruhda yoxsulluğumuzu, Xilaskara ehtiyacımızı tanımaq. Başqa adla verilən bu cür inadkarlıqda təxminən hər kəsin payı var: Pgəzinti. Lakin bu ürəkləri də Məsih öz tövləsində qəbul edir.
Xeyr, nə sərbəst və uçan bir qartal, nə də güclü və qüdrətli bir aslan deyil, bir öküz və eşşək Tanrı doğulduğu tövləyə qəbul etdi.
Ayə, hələ mənim üçün ümid var.
Allah insan oldu. Aramızda yaşamağa gəldi. Tanrı uzaq deyil: 'Emmanuel', bizimlə Tanrıdır. Yad deyil: İsa peyğəmbərin üzü var. —POPE BENEDICT XVI, Milad mesajı “Urbi və Orbi“, 25 dekabr 2010
