УЧОРА ЎВЕЧАРЫ, У мяне было велізарнае жаданне сесці ў машыну і паехаць. Выпраўляючыся за горад, я ўбачыў, як над узгоркам уваскрасае чырвоны ўраджайны месяц.
Я прыпаркаваўся на прасёлачнай дарозе, стаяў і назіраў за ўздымам, калі моцны ўсходні вецер падзьмуў мне па твары. І наступныя словы ўпалі мне ў сэрца:
Вятры перамен зноў пачалі дзьмуць.
Мінулай вясной, калі я падарожнічаў па Паўночнай Амерыцы з канцэртным турам, у якім прапаведаваў тысячам душ, каб падрыхтавацца да будучых часоў, моцны вецер літаральна пайшоў за намі па ўсім кантыненце - з дня, калі мы выехалі, і вярнуліся. Я ніколі не адчуваў нічога падобнага.
З пачаткам лета я адчуў, што гэта будзе час міру, падрыхтоўкі і дабраславеньня. Спакой перад навальніцай. Сапраўды, дні былі гарачымі, спакойнымі і мірнымі.
Але пачынаецца новы ўраджай.
Вятры перамен зноў пачалі дзьмуць.
