Times Square Parade, ni Alexander Chen
WE are living in dangerous times. But few are those who realize it. What I’m speaking of is not the threat of terrorism, climate change, or nuclear war, but something more subtle and insidious. It is the advance of an enemy that has already gained ground in many homes and hearts and is managing to wreak ominous destruction as it spreads throughout the world:
Kahadlok.
Nagsulti ako bahin sa espirituhanon nga kasaba. Usa ka kasaba nga kusog kaayo sa kalag, labi ka bungol sa kasingkasing, nga sa higayon nga makasulud kini, gitabonan niini ang tingog sa Dios, gipamub-an ang konsensya, ug gibutaan ang mga mata sa pagkakita sa tinuud. Kini usa sa labing peligro nga mga kaaway sa atong panahon tungod kay, samtang ang giyera ug kapintasan makadaot sa lawas, ang kasaba ang makapatay sa kalag. Ug ang usa ka kalag nga nagsira sa tingog sa Dios nameligro nga dili na siya makadungog pag-usab sa kahangturan.
SINGOG
Kini nga kaaway kanunay nga nagtago, apan tingali dili labaw pa kaysa karon. Gipasidan-an kana ni Apostol San Juan kasaba mao ang timaan sa espiritu sa anticristo:
Ayaw higugmaa ang kalibotan o ang mga butang sa kalibotan. Kon adunay nahigugma sa kalibotan, ang gugma sa Amahan wala diha kaniya. Kay ang tanan nga ania sa kalibutan, ang lawasnon nga pangibog, ang pagdani sa mga mata, ug ang pagpakaaron-ingnon nga kinabuhi, dili gikan sa Amahan kondili iya sa kalibutan. Apan ang kalibutan ug ang pagdani niini mahanaw. Apan bisan kinsa nga nagabuhat sa kabubut-on sa Dios magapabilin hangtud sa kahangturan. Mga anak, mao na ang kataposang takna; ug ingon nga inyong nadungog nga ang anticristo moabut, mao usab karon daghang mga anticristo ang mitungha. ( 1 Juan 2:15-18 )
Ang kaibog sa unod, pagdani sa mga mata, usa ka pagpakaaron-ingnon nga kinabuhi. Kini ang mga paagi diin ang mga pamunoan ug mga gahum nagdirekta sa usa ka pagbuto sa kasaba batok sa wala’y pagduda nga katawhan.
SABAY SA LUSTO
One cannot surf the internet, walk through an airport, or simply buy groceries without being assaulted by the noise of lust. Men, more than women, are susceptible to this because there is a stronger chemical response in men. It is a terrible noise, for it pulls not only the eyes, but one’s very body into its path. To even suggest today that a half-clad woman is immodest or inappropriate will draw bewilderment if not scorn. It has become socially acceptable, and at younger and younger ages, to sexualize and objectivy the body. It is no longer a vessel for transmitting, through modesty and charity, the truth of who the human person truly is, but has become a loudspeaker blaring a distorted message: that fulfillment comes ultimately from sex and sexiness, rather than the Creator. This noise alone, now broadcast through rancid imagery and language in nearly every facet of modern society, is doing more to destroy souls than perhaps any other.
SABAY SA ENTICEMENT
In the Western nations in particular, the noise of materialism—the enticement of new things—has reached a deafening pitch, yet few are resisting it. Ipads, ipods, ibooks, iphones, ifashions, iretirement plans…. Even the titles themselves reveal something of the potential danger that lurks behind the need for personal comfort, convenience and self-pleasure. It is all about “I”, not my brother in need. The exportation of manufacturing to third world 
Ang mga nasud (kasagaran nagpahinabog mga inhustisya sa iyang kaugalingon pinaagi sa makaluluoy nga suhol) nagpahinabog tsunami sa mubu nga mga butang, nga giunhan sa mga balud sa walay hunong nga pag-anunsyo nga nagbutang sa kaugalingon, ug dili sa silingan, sa ibabaw sa totem sa mga prayoridad.
But the noise has taken on a different and more insidious tone in our day. The internet and wireless technology continually serve up a vast array of high definition color, news, gossip, photos, videos, goods, services—all in a split second. It is the perfect concoction of glitz and glamor to keep souls enamored—and often deaf to the hunger and thirst in their own soul for the transcendent, for God.
We cannot deny that the rapid changes occurring in our world also present some disturbing signs of fragmentation and a retreat into individualism. The expanding use of electronic communications has in some cases paradoxically resulted in greater isolation… —POPE BENEDICT XVI, pakigpulong sa St. Joseph's Church, Abril 8, 2008, Yorkville, New York; Catholic News Agency
SABAY SA PRETENTION
St. John warns about the temptation to “pride of life.” This is not limited to simply wanting to be rich or famous. Today, it has taken on a more cunning temptation, once again, through technology. “Social 
networking”, while often serving to connect old friends and family, also feeds into a new individualism. With communication services like Facebook or Twitter, the trend is to put one’s every thought and action out there for the world to see, fostering a growing trend of narcissism (self-absorption). This is really in direct opposition to the rich spiritual heritage of the Saints in which idle chatter and frivolity are to be avoided, as they cultivate a spirit of worldliness and inattention.
CUSTODY SA KASINGKASING
Siyempre, kining tanan nga kasaba kinahanglan dili isipon nga daotan kaayo. Ang lawas sa tawo ug sekswalidad mga gasa gikan sa Dios, dili usa ka makauulaw o hugaw nga babag. Ang materyal nga mga butang dili maayo o daotan, sila mao ra… hangtod nga atong ibutang kini sa altar sa atong mga kasingkasing nga naghimo kanila nga mga diosdios. Ug ang internet mahimo usab nga gamiton alang sa kaayohan.
Sa balay sa Nazareth ug sa ministeryo ni Jesus, dihay 
always the background noise of the world. Jesus even walked into “the lions den,” eating with tax collectors and prostitutes. But He did so because He always maintained kustodiya sa kasingkasing. Si San Pablo misulat,
Ayaw kamo pagpahiuyon sa inyong kaugalingon niining panahona kondili pag-usab pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna... (Rom 12:2)
Ang kustodiya sa kasingkasing nagpasabot nga wala ako magpunting sa mga butang sa kalibotan, sa pagpahiuyon sa dili diyosnon nga mga paagi niini, kondili sa Gingharian, sa mga paagi sa Diyos. Nagpasabot kini sa pagdiskobre pag-usab sa kahulogan sa kinabuhi ug pagpahiuyon sa akong mga tumong niini…
… atong wad-on sa atong mga kaugalingon ang matag palas-anon ug sala nga nagatapot kanato ug magpadayon sa pagdagan sa lumba nga anaa sa atong atubangan samtang nagtutok sa atong mga mata ngadto kang Jesus, ang pangulo ug tighingpit sa pagtuo. ( Heb 12:1-2 )
In our baptismal vows, we promise to “reject the glamor of evil, and refuse to be mastered by sin.” Custody of the heart means avoiding that first fatal step: being sucked into the glamor of evil, which, if we take the bait, leads to being mastered by it.
… ang tanan nga makasala ulipon sa sala. ( Juan 8:34 )
Jesus walked among sinful people, but He kept Hi s heart unstained by continually seeking first the will of the Father. He walked in the truth that women were not objects, but reflections of His own image; in the truth that material things are to be used for the glory of God and the good of others; and by being small, humble, and hidden, meek and gentle of heart, Jesus shunned the worldly power and honor that others would have bestowed on Him.
KEEPING CUSTODY OF THE SENSES
In the traditional Act of Contrition prayed in sacramental Confession, one resolves to ‘sin no more and to avoid the near occasion of sin.’ Custody of the heart means avoiding not just the sin itself, but those well-known traps that would cause me to fall into sin. “Himoa walay mga tagana alang sa unod,” said St. Paul (see Ang Tigre sa Cage.) A good friend of mine says that he hasn’t eaten sweets or had any alcohol in years. “I have an addictive personality,” he said. “If I eat one cookie, I want the whole bag.” Refreshing honesty. A man who avoids even the near occasion of sin—and you can see the freedom in his eyes.
Kaibog
Many years ago, a married fellow worker was lusting after the women who were walking by. Noting my lack of participation, he snorted, “One can still look at the menu without having to order!” But Jesus said something quite different:
… ang matag usa nga motan-aw sa usa ka babaye uban ang kahigal nakapanapaw na kaniya diha sa iyang kasingkasing. ( Mat 5:28 )
Sa unsang paagi, sa atong pornograpikong kultura, ang usa ka tawo makapugong sa pagkahulog sa sala sa pagpanapaw sa iyang mga mata? Ang tubag mao ang pagbutang sa menu 
all together. For one thing, women aren’t objects, commodities to be owned. They are beautiful reflections of the Divine Creator: their sexuality, expressed as a receptacle of life-giving seed, is an image of the Church, which is a receptacle of the life-giving Word of God. Thus, even immodest dress or a sexualized appearance is a snare; it is the slippery slope that leads to wanting more and more. What is necessary, then, is to keep kustodiya sa mga mata:
Ang suga sa lawas mao ang mata. Kon maayo ang imong mata, ang tibuok mong lawas mapuno sa kahayag; apan kon daotan ang imong mata, ang tibuok mong lawas mangitngit. ( Mateo 6:22-23 )
The eye is “bad” if we allow it to be dazzled by the “glamor of evil”: if we allow it to wander around the room, if we peruse the magazine covers, sidebar internet pictures, or watch movies or shows that are indecent.
Avert your eyes from a comely woman; gaze not upon the beauty of another’s wife——through woman’s beauty many perish, for lust for it burns like fire. (Sirach 9:8)
It is not a matter then of just avoiding pornography, but all forms of indecency. It means—for some men reading this—a complete transformation of the mind as to how women are perceived and even how we perceive ourselves—the exceptions we justify that, in reality, snare us, and drag us into the misery of sin.
Materyalismo
Mahimong magsulat ang usa ka libro bahin sa kakabos. Apan si San Pablo tingali nagsumaryo niini sa labing maayo:
If we have food and clothing, we shall be content with that. Those who want to be rich are falling into temptation and into a trap and into many foolish and harmful desires, which plunge them into ruin and destruction. (1 Tim 6:8-9)
Nawala ang kustodiya sa kasingkasing pinaagi sa kanunay nga pagpamalit alang sa usa ka butang nga labi ka maayo, alang sa sunod nga labing kaayo nga butang. 
Usa sa mga Sugo mao ang dili pagkaibug sa mga butang sa akong isigkatawo. Ang rason, si Jesus nagpasidaan, mao nga ang usa ka tawo dili makabahin sa iyang kasingkasing tali sa Dios ug sa mammon (mga kabtangan).
Walay makaalagad sa duha ka agalon. Mahimong dumtan niya ang usa ug higugmaon ang lain, o deboto sa usa ug tamayon ang lain. ( Mateo 6:24 )
Ang paghupot sa kustodiya sa kasingkasing nagpasabot sa pagbaton, sa kadaghanang bahin, kon unsa kita kinahanglan kay sa unsa ta gusto, dili pagtago kundi pagpaambit sa uban, ilabina sa mga kabus.
Ang naghingapin nga mga bahandi nga imong gitipigan ug giantus nga mahimong dunot sa diha nga imong gihatag kini sa limos ngadto sa mga kabus, ang sobra nga mga saput nga imong gipanag-iya ug gipalabi nga makita nga gikaon sa mga anunugba kay sa saputan ang mga kabus, ug ang bulawan ug pilak nga imong gipili ang pagtan-aw sa pagpamakak sa pagkatapulan kay sa paggasto sa pagkaon alang sa mga kabus, kining tanan nga mga butang, ako moingon, magpamatuod batok kanimo sa Adlaw sa Paghukom. -St. Robert Bellarmine, Ang Kaalam sa mga Santos, Jill Haakadels, p. 166
Pagpakaaron-ingnon
Ang kustodiya sa kasingkasing nagpasabot usab sa pagbantay sa atong mga pulong, sa pagbaton kustodiya sa atong mga dila. For the tongue has the power to build-up or tear down, to snare or liberate. So often, we use the tongue out of pride, saying (or typing) this or that in hopes of making ourselves appear more important than we are, or to please others, gaining their approval. Other times, we simply release a wall of words to entertain ourselves by idle chatter.
There is a word in Catholic spirituality called “recollection.” It means simply to remember that I am always in God’s presence, and that He is always my goal and the fulfillment of all my desires. It means recognizing that His will is my food, and that, as His servant, I am called to follow Him in the path of charity. Recollection then, means that I “gather myself up” when I have lost custody of my heart, trusting in His mercy and forgiveness, and once again committing myself to loving and serving Him in ang karon nga higayon uban sa tibuok nakong kasingkasing, kalag, hunahuna, ug kusog.
When it comes to social networking, we need to be careful. Is it humble to paste pictures of myself that stroke my vanity? When I “tweet” others, am I saying something that is necessary or not? Am I encouraging gossip or wasting other’s time?
Sultihan ko kamo, nga sa adlaw sa paghukom manubag ang mga tawo sa matag pulong nga walay hinungdan nga ilang gisulti. ( Mateo 12:36 )
Hunahunaa ang imong kasingkasing sama sa usa ka hudno. Ang imong baba mao ang pultahan. Sa matag higayon nga imong ablihan ang pultahan, imong gipagawas ang kainit. Kon imong sirad-an ang pultahan, kanunay nga mahinumdoman diha sa presensya sa Dios, ang kalayo sa Iyang Diosnong gugma mosamot kainit ug moinit aron nga, kon husto na ang panahon, ang imong mga pulong mahimong magsilbi nga makapalig-on, makapalingkawas, ug makapadali sa pagkaayo sa uban—sa Init others with God’s love. At those times, even though we speak, because it is in the voice of Love, it serves to stoke the fires within. Otherwise, our soul, and that of others, grows cold when we keep the door open in meaningless or s inful chatter.
Ang imoralidad o bisan unsang kahugawan o kadalo kinahanglang dili gani hisgotan taliwala kaninyo, ingon nga angay taliwala sa mga balaan, walay malaw-ay o binuang o sugyot, nga wala sa dapit, kondili, pagpasalamat. ( Efe 5:3-4 )
KAIBAHAN KAG UYAB
Keeping custody of the heart is foreign sounding and counter-cultural. We live in a world that encourages people to experiment with a multitude of sexual acts and lifestyles, plaster themselves all over YouTube, seek to become a singing or dancing “Idol”, and be “tolerant” of anything and anybody (except practicing Catholics). In refusing this kind of noise, Jesus said that we would look odd in the world’s eyes; that they would persecute, mock, exclude and hate us because the light in believers would convict the darkness in others.
Kay bisan kinsa nga nagabuhat mga dautang butang, nagadumot sa kahayag, ug dili moduol sa kahayag, aron dili madayag ang iyang mga buhat. (Juan 3:20)
Keeping custody of the heart, then, is not some outdated practice of bygone ages, but the constant, true, and narrow road that leads to Heaven. It’s just that few are willing to take it, to resist the noise so that they can hear the voice of God that leads to eternal life.
Kay hain gani ang imong bahandi, atua usab didto ang imong kasingkasing… Enter through the narrow gate; for the gate is wide and the road broad that leads to destruction, and those who enter through it are many. How narrow the gate and constricted the road that leads to life. And those who find it are few. (Matt 6:21; 7:13-14)
Ang gugma sa kalibotanong mga kabtangan maoy usa ka matang sa apog sa langgam, nga mosabod sa kalag ug mopugong niini sa paglupad ngadto sa Diyos. —Augustine sa Hippo, Ang Kaalam sa mga Santos, Jill Haakadels, p. 164
RELATED READING:
Salamat sa imong suporta!
