ΜΕΡΙΚΟΙ από τους φίλους μου είτε έχουν ασχοληθεί με τον τρόπο ζωής των ομοφυλόφιλων, είτε συμμετέχουν τώρα. Τους αγαπώ λιγότερο (αν και δεν μπορώ να συμφωνήσω ηθικά με μερικές από τις επιλογές τους.) Για καθένα από αυτά είναι επίσης φτιαγμένο σύμφωνα με την εικόνα του Θεού.
Αλλά αυτή η εικόνα μπορεί να τραυματιστεί. Στην πραγματικότητα, τραυματίζεται σε όλους μας σε διαφορετικούς βαθμούς και αποτελέσματα. Χωρίς εξαίρεση, οι ιστορίες που έχω ακούσει εδώ και χρόνια από τους φίλους μου και από άλλους που έχουν παγιδευτεί στο gay στυλ ζωής φέρουν ένα κοινό νήμα: μια βαθιά γονική πληγή. Τις περισσότερες φορές, κάτι σημαντικό στη σχέση με τους πατέρας έχει πάει στραβά Τους έχει εγκαταλείψει, απουσιάζει, καταχρηστικός, ή απλά δεν υπήρχε στο σπίτι. Μερικές φορές, αυτό συνδυάζεται με μια κυρίαρχη μητέρα ή μια μητέρα με δικά της σοβαρά προβλήματα όπως το αλκοόλ, τα ναρκωτικά ή άλλους παράγοντες.
Έχω υποθέσει εδώ και χρόνια ότι η γονική πληγή είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για τον προσδιορισμό της τάσης προς την ομοφυλοφιλία. Μια πρόσφατη μελέτη το υποστηρίζει πάρα πολύ.
Η μελέτη χρησιμοποίησε δείγμα πληθυσμού άνω των δύο εκατομμυρίων Δανών μεταξύ των ηλικιών 18 και 49 ετών. Η Δανία ήταν η πρώτη χώρα που νομιμοποίησε τον «γάμο ομοφυλοφίλων» και είναι γνωστή για την ανοχή της σε διάφορους εναλλακτικούς τρόπους ζωής. Ως εκ τούτου, η ομοφυλοφιλία σε αυτή τη χώρα έχει λίγο στίγμα. Εδώ είναι μερικά από τα ευρήματα:
• Οι άνδρες που παντρεύονται ομοφυλοφιλικά είναι πιθανότερο να έχουν μεγαλώσει σε μια οικογένεια με ασταθείς γονικές σχέσεις - ιδιαίτερα, απόντες ή άγνωστοι πατέρες ή διαζευγμένοι γονείς.
• Τα ποσοστά γάμου του ίδιου φύλου αυξήθηκαν μεταξύ των γυναικών που βίωσαν μητρικό θάνατο κατά την εφηβεία, γυναίκες με μικρή διάρκεια γονικού γάμου και γυναίκες με μακρά διάρκεια συγκατοίκησης από τη μητέρα με τον πατέρα.
• Άνδρες και γυναίκες με «άγνωστους πατέρες» ήταν πολύ λιγότερο πιθανό να παντρευτούν ένα άτομο του αντίθετου φύλου από ό, τι οι συνομηλίκοί τους με γνωστούς πατέρες.
• Οι άνδρες που βίωσαν γονικό θάνατο κατά την παιδική ηλικία ή την εφηβεία είχαν σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά ετεροφυλόφιλων γάμων από τους συνομηλίκους των οποίων οι γονείς ήταν και οι δύο ζωντανοί στα 18α γενέθλιά τους.
• Όσο μικρότερη είναι η διάρκεια του γονικού γάμου, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα ομοφυλοφιλικού γάμου.
• Άνδρες των οποίων οι γονείς χώρισαν πριν από τα 6α γενέθλιά τους είχαν 39% περισσότερες πιθανότητες να παντρευτούν ομοφυλοφιλικά από τους συνομηλίκους από άθικτους γονικούς γάμους.
Αναφορά: «Οικογενειακή οικογένεια συγγενών ετεροφυλόφιλων και ομοφυλοφιλικών γάμων: Μια εθνική μελέτη κοόρτης δύο εκατομμυρίων Δανών,"Από τους Morten Frisch και Anders Hviid. Αρχεία Σεξουαλικής Συμπεριφοράς, 13 Οκτωβρίου 2006. Για να δείτε τα πλήρη ευρήματα, μεταβείτε στη διεύθυνση: http://www.narth.com/docs/influencing.html
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Οι συγγραφείς της μελέτης κατέληξαν στο συμπέρασμα, «Όποια και αν είναι τα συστατικά που καθορίζουν τις σεξουαλικές προτιμήσεις και τις οικογενειακές επιλογές ενός ατόμου, η μελέτη μας βάσει πληθυσμού δείχνει ότι οι γονικές αλληλεπιδράσεις είναι σημαντικές."
Αυτό εξηγεί εν μέρει γιατί πολλοί άνδρες και γυναίκες με αξιοθέατα του ίδιου φύλου που έχουν ζητήσει θεραπεία έχουν καταφέρει να εγκαταλείψουν τον «gay τρόπο ζωής» και να ζήσουν φυσιολογικούς ετεροφυλόφιλους τρόπους. Η επούλωση του γονικού τραύματος έχει επιτρέψει στο άτομο να ανακτήσει ποιος είναι στον Χριστό και ποιος τον έχει δημιουργήσει. Ωστόσο, για μερικούς, η διαδικασία της θεραπείας είναι μακρά και δύσκολη, και έτσι η Εκκλησία μας παροτρύνει να δεχτούμε ομοφυλόφιλα άτομα με «σεβασμό, συμπόνια και ευαισθησία».
Και όμως, η Εκκλησία παροτρύνει την ίδια αγάπη για όποιον αγωνίζεται με πάθη που είναι αντίθετα με τον ηθικό νόμο του Θεού. Σήμερα υπάρχει μια επιδημία του αλκοολισμού, του εθισμού στην πορνογραφία και άλλων ενοχλητικών ψυχώσεων που καταστρέφουν την οικογένεια. Η Εκκλησία δεν ξεχωρίζει τους ομοφυλόφιλους, αλλά προσεγγίζει όλους μας, επειδή είμαστε όλοι αμαρτωλοί, όλοι βιώνουμε κάποιο βαθμό δουλείας. Αν μη τι άλλο, η Καθολική Εκκλησία το έχει αποδείξει σταθερότητα στην αλήθεια, αμετάβλητο κατά τη διάρκεια των αιώνων. Γιατί η αλήθεια δεν μπορεί να είναι αλήθεια αν είναι αλήθεια σήμερα, αλλά ψευδές αύριο.
Αυτό το κάνει για μερικούς, το σκληρά αλήθεια.
Η Εκκλησία… σκοπεύει να συνεχίσει να υψώνει τη φωνή της για την υπεράσπιση της ανθρωπότητας, ακόμη και όταν οι πολιτικές των κρατών και η πλειοψηφία της κοινής γνώμης κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η αλήθεια, όντως, αντλεί δύναμη από τον εαυτό της και όχι από τη συγκατάθεση που προκαλεί. —POPE BENEDICT XVI, Βατικανό, 20 Μαρτίου 2006
