IZAN DUT sentimendu hori ginen ez Estatu Batuetara onartuko dute.
GAU LUZEA
Joan den ostegunean, Kanadako / AEBetako mugako pasabidera iritsi ginen eta gure paperak aurkeztu genituen herrialdean sartzeko ministerioaren konpromiso batzuetarako. "Kaixo, Kanadako misiolaria naiz ..." Galdera batzuk egin ondoren, mugako agenteak tiratzeko esan zidan eta gure familiari autobusaren kanpoan egoteko agindu zien. Ia haize izoztuak haurrak estutu zituenean, gehienak praka motzez eta mahuka motzez jantzita, aduanako agenteek autobusa muturretik bukaera arakatu zuten (zeren bila, ez dakit). Berriro igo ondoren, aduana eraikinean sartzeko eskatu zidaten.
Prozesu sinple bat izan behar zuena bi orduko galdeketa latz bihurtu zen. Aduanako agentea ez zegoen konbentzituta elizekin egin genuen gastuagatik misiolari motako lanekin Estatu Batuetara etorriko ginela. Galdetu zidan, gero nire emazteak aparte, gero berriro. Hatz-marka jaso zidaten, argazkia atera nuen eta, azkenean, ukatu egin nuen sarrera. Goizeko hirurak ziren Kanadako herririk hurbilenera itzuli ginenerako, gure zazpi haurrak eta atoian soinu ekipoez beteriko trailer bat.
Hurrengo goizean, hitz egiten eta kantatzera nindoan elizetara deitu genuen eta eskatu genien eskutitzetan argitzeko finantza antolamendua. Fax guztiak bildu ondoren, mugara itzuli ginen. Oraingoan, galdeketa are zinikoagoa izan da eta mehatxu beldurgarria egin zait gaia eztabaidatzen tematzen banaiz. "Itzuli Kanadara", esan du gainbegiraleak.
Itzuli nintzen gure autobus autobusera, barruan adore sentituta. Bederatzi ekitaldi genituen ilaran — horietako batzuk duela hilabete gordeta. "Bukatu da", esan nion emazteari Leari. "Etxera goaz".
Sei orduko etxerako bidea hasi nuen Lea-k bat-batean galdetu zidan ea azken telefono deia egin zezan. "Mugara deituko dut", esan zuen. "Zer? Oraingoan giltzapetuko naute!" Protestatu nuen. Baina tematu zen. Azkenean galdekatu ninduen arduradunarekin telefonoz deitu zuenean, zera esan zuen: "Ez da dirua. Etorri ginen ministerioa egitera, eta jende asko dago gurekin kontatzen. Gure tasak uko egitea onartzen badugu eta horretarako elizek fax bat bidaliko dizute, berriro pentsatuko al duzu? " Agentea protestatzen hasi zen, baina bat-batean gelditu zen, arnasa sakon hartu eta esan zuen: "Ados, fax bidez bidali ditzakete, baina ez dut promesik egiten".
EGIAK ASKATUKO ZAITU
Umeak bildu eta kamioia gelditzeko jatetxera eraman nituen gosaltzera itxaroten genuen bitartean. Haurrak jaten ari zirela, ohituraren eraikinean gertatu zena pentsatu nuen ... baina nire emaztearen hitzak izan ziren buruan itsatsitakoak: "Ministerio bat dugu egiteko."
Argiak piztu ziren. Bat-batean, Jauna zapalkuntzaren azken 24 orduetan erakutsi nahi zidana ulertu nuen: ahal nuen guztia egiten ari nintzen estaltzeko. my ezkutatu ... baina ez nuen ahal nuen guztia egiten Ebanjelioa Jaunak gidatzen ninduen lekura eramateko. Ez nengoen kosturik gabe etortzeko prest. Orduan, Jauna hain argi hitz egiten entzun nuen:
Ebanjelioak ez du preziorik. Nire Semeak ordaindu du ... eta begira hark ordaindu duen prezioa.
Pozez nahastutako bat-bateko lotsaz lehertu nintzen. "Bai, arrazoi duzu, Jauna. Nahi nuke bidaltzen nauzun lekura joateko zure probidentziaz erabat fidatzen diren arimen mesedetan. Kosturik gabe joango nintzateke!"
Tourreko autobusera itzuli nintzenean, Lea-rekin partekatu nuen Jaunak ministerioa egiten ari garen modua aldatu behar dugula esaten zuela sentitzen nuela. Ez dirua irabazten aritu garela, Jainkoak badaki hainbat aldiz porrotetik gertu egon garela. Eta ez neurriz kanpoko kuotak eskatzen aritu garela. Baina prezioa eskatzen genuen, eta eliza eta eskola batzuk ezin izan dute ordaindu.
Gure ohearen ondoan belaunikatu eta negar egin nuen, Jainkoaren barkamena eskatuz. "Jauna, zure Ebanjelioa mundura ekartzeko eskatu diguzu. Zuk eskatzen duzun edozein lekutara joango gara kosturik gabe. Gure ongizatea eta Zure probidentziarengan jartzen dugu konfiantza. Barka iezaguzu Zugan ez fidatzea, Abba Aita" Otoitz egin ondoren, Lea eta biok zentzu sakona genuen askatasuna.
Ordubete inguru geroago, telefono mugikorrak jo zuen. Mugako agentea zen. "Ados, sartzen utziko dugu". Hiru ordu geroago, lehenengo erreserbara iritsi ginen, zehazki hasteko unean bertan.
ST. ESPIRITUA. FRANTZISKO
Hurrengo egunean, elizara sartu nintzen agerian zegoen Sakramentu Santuaren aurrean otoitz egitera. Bezperan otoitzaldia galdu nuen mugan tentsioa eta kaosa zela eta. Atzera egin eta aurreko eguneko irakurketen inguruan gogoeta egitea erabaki nuen, mezatik nahiz Irakurketen Bulegotik. Irakurtzen hasi nintzenean txundituta geratu nintzen ...
Aurreko jai eguna zen San Frantzisko Asiskoa. Bere aberastasunaren segurtasuna atzean utzi zuen santua da eta, horren ordez, Jainkoaren probidentziaz erabat oinarritu zen bere bizitzarekin Ebanjelioa predikatzen zuen bitartean.
Egun horretako lehenengo Bulego Irakurketa San Paulokoa zen:
Beragatik onartu dut gauza guztiak galtzea eta hainbeste zabor kontsideratzen ditut, Kristo irabaz dezadan eta berarengan aurkitu ahal izateko ... (Fil 3: 8-9)
Hitz hori bereganatu nahian, San Frantziskoren gutun bat zen bigarren irakurketara jo nuen:
Aitak nahi izan zuen eman zigun eta guretzat jaio zen bere Seme zoriontsu eta loriatsuak bere odolaren bidez bere burua sakrifizio biktima gisa eskaintzea gurutzearen aldarean. Hau ez zen berarentzat egin behar, gauza guztien bidez egin baitzen, gure bekatuengatik baizik. Bere urratsak nola jarraitu erakusteko adibide bat utzi nahi zigun.
Zein zoriontsu eta zoriontsuak diren Jauna maite dutenak eta Jaunak berak ebanjelioan esan zuen bezala egiten dutenak: Jauna, zure Jainkoa, maitatuko duzu zure bihotz osoz eta zure arima osoz eta zure hurkoa zeure burua bezala.
Gizonek mundu honetan atzean uzten dituzten gauza material guztiak galtzen dituzte, baina beren karitatearen saria eta ematen dituzten limosnak eramaten dituzte ... Ez gara jakintsuak eta zuhurrak izan behar haragiaren arabera. Baizik eta sinpleak, xumeak eta garbiak izan behar dugu. -Orduko liturgia, IV. Liburukia, P. 1466.
Honezkero, malkoek berriro betetzen zituzten nire begiak, Jaunak zein maitasunez tratatzen ninduen konturatu nintzenean, zuzentzeko bezain atsegina, ni "jakintsua eta zuhurra" izan nahian nengoen, baina ez nuen fede eta bihotz garbitasuna. Baina ez zen hitz egiten amaitu. Aurreko eguneko mezako irakurketetara jo nuen.
Gaur santua da zure Jainko Jauna. Ez zaitez triste egon eta ez egin negarrik ... Jaunaren poztasunak zure indarra izan behar duelako ... Isil zaitez, gaur santua baita eta ez zaituzte tristetu. (Neh 8: 1-12)
Bai, askatasun zoragarri hori sentitu nuen nire ariman, eta pozten nintzen! Baina ikaratuta nengoen Ebanjelioan irakurri nuenaren aurrean:
Uzta ugaria da, baina langileak gutxi dira, beraz, eskatu uzta nagusiari laborariak bere uzta bidaltzeko. Segi zure bidea; horra, bildotsak bezala otso artean bidaltzen zaitut. Ez eraman diru poltsarik, ez zakurik, ez sandalirik ... jan eta edan eskaintzen dizutena, langileak bere ordainketa merezi baitu. (Lukas 10: 1-12)
BARKAMENA
Askok dakizuen bezala, o
Jaunak esaten entzun ditudan eta hemen idatzi ditudan hitzetako bat ere ez da hori ministerioen aroa amaitzen ari da. Hau da, gauzak egiteko modu zaharra, gure ministerioak oinarritzat hartu eta bideratu ditugun mundu mailako ereduak amaitzen ari dira. Orduan egokia da nirekin hasi dela.
Barkamena eskatu nahi diot Kristoren Gorputzari joan naizen zenbait lekutan egiten dudan lanaren truke, batez ere nire ministerioa ordaindu ezin zuten leku horietan. Lea eta biok adostu dugu Jaunak kosturik gabe bidaltzen digula sentitzen dugun lekura joango garela. Zalantzarik gabe, ongietorria emango diegu gure lanari laguntzeko eta gure txikiei elikatzeko. Baina ez dugu nahi hori Ebanjelioaren predikatzeko oztopo izan dadin.
Otoitz egin gure alde, maisuak uztara bidaltzen gaituen bitartean leialak izan gaitezen ...
Nahiago dut nire ahultasunez pozik harrotuko naizela, Kristoren boterea nirekin egon dadin. (2 Kor 12: 9)
Egarri zareten guztiok, zatoz uretara! Dirurik ez duzuenok, etorri, jaso aleak eta jan; Etorri, ordaindu gabe eta kosturik gabe, edan ardoa eta esnea! (Isaias 55: 1)
