حتی داشتن فرزند خدا به عنوان فرزند خود هیچ تضمینی برای خوب شدن همه چیز نیست. در معمای شاد پنجم ، مری و جوزف کشف کردند که عیسی در کاروان آنها گم شده است. پس از جستجو ، او را در معبد اورشلیم پیدا می کنند. کتاب مقدس می گوید که آنها "حیرت زده شدند" و "آنها نمی فهمیدند که او به آنها چه گفت".

پنجمین فقر ، که ممکن است سخت ترین باشد ، فقر آن است تسلیم: قبول اینکه ما قادر نیستیم از بسیاری از مشکلات ، مشکلات و معکوسهای هر روز جلوگیری کنیم. آنها می آیند - و ما متعجب می شویم - مخصوصاً وقتی غیر منتظره و ظاهراً لیاقت ندارند. این دقیقاً همان جایی است که ما فقر خود را تجربه می کنیم ... ناتوانی ما در درک اراده مرموز خدا.

اما پذیرفتن اراده خدا با خلوص قلب ، پیشنهاد دادن به عنوان اعضای روحانیت سلطنتی ، رنج ما در برابر خدا برای تبدیل شدن به فضل ، همان استعدادی است که عیسی صلیب را پذیرفت و گفت ، "نه اراده من بلکه تو انجام شود." مسیح چقدر فقیر شد! چقدر به خاطر آن ثروتمند هستیم! و چقدر روح دیگران ثروتمند خواهد شد وقتی که طلا از رنج ما از فقر تسلیم برای آنها ارائه می شود.

اراده خدا غذای ماست ، حتی اگر گاهی طعم تلخی داشته باشد. صلیب واقعاً تلخ بود ، اما هیچ قیامتی بدون آن وجود نداشت.

فقر تسلیم چهره دارد: صبر.

I know your tribulation and poverty, but you are rich... Do not be afraid of anything you are going to suffer... remain faithful until death, I will give you the crown of life. (مکاشفه 2: 9-10)