عشق و حقیقت

عشق یک احساس یا احساسات نیست. عشق نیز فقط تحمل نیست. عشق عملی است که منافع دیگران را در اولویت خود قرار دهد. این به معنای شناختن نیازهای جسمی دیگری است.

اگر یک خواهر یا برادر چیزی برای پوشیدن ندارد و غذایی برای روز ندارد و یکی از شما به آنها می گوید: "با آرامش بروید ، گرم شوید و خوب غذا بخورید" ، اما مایحتاج بدن را به آنها نمی دهید ، چه فایده ای داره؟ (جیمز 2:15)

اما این همچنین به معنای قرار دادن نیازهای معنوی آنها در یک ثانیه نزدیک است. اینجا جایی است که دنیای مدرن و حتی بخشهایی از کلیسای مدرن از بین رفته اند. چه معنایی دارد که بتوانیم برای فقرا تهیه کنیم و کاملاً نادیده بگیریم که بدنهایی که ما می خوریم و لباس آنها ممکن است به سمت جدایی ابدی از مسیح هدایت شود؟ چگونه می توانیم از بدن بیمار مراقبت کنیم و در عین حال برای بیماری روح خدمت نکنیم؟ ما همچنین باید انجیل را به عنوان یک فاعل ارائه دهیم زندگی کلمه عشق ، به عنوان امید و شفای آنچه که ابدی ترین است ، در کسانی که در حال مرگ هستند.

ما نمی توانیم رسالت خود را فقط به عنوان مددکار اجتماعی کاهش دهیم. ما باید باشیم رسولان. 

حقیقت را باید در "اقتصاد" خیرات جستجو کرد ، یافت و بیان کرد ، اما خیرات نیز به نوبه خود باید در پرتو حقیقت درک ، تأیید و عملی شوند. به این ترتیب ، ما نه تنها خدمتی به خیریه روشن شده با حقیقت می کنیم ، بلکه به اعتبار دادن به حقیقت کمک می کنیم و قدرت اقناعی و تأیید اعتبار آن را در محیط عملی زندگی اجتماعی نشان می دهیم. امروزه در یک زمینه اجتماعی و فرهنگی که حقیقت را نسبی می کند ، مسئله ای کم اهمیت است ، که غالباً به آن توجه نمی کنند و بی میلی بیشتری نسبت به تصدیق وجود آن نشان می دهند. -POPE BENEDICT XVI ، کاریاتاس در Varitate ، ن. 2

قطعاً به این معنی نیست که یک جزوه را به همه کسانی که وارد آشپزخانه آش می شوند ، بدهید. و همچنین لزوماً به معنای نشستن در لبه تخت بیمار و نقل قول از کتاب مقدس نیست. در واقع ، دنیای امروز با کلمات تهوع دارد. اورتورهای مربوط به "نیاز به عیسی" در گوش مدرن و بدون زندگی که در مرکز آن نیاز زندگی می کند ، از بین می روند.

مردم با تمایل بیشتری به شاهدان گوش می دهند تا به معلم ، و وقتی مردم به سخنان معلم گوش می دهند ، به این دلیل است که آنها شاهد هستند. بنابراین اساساً با رفتار كلیسا ، با شهادت زنده وفاداری به خداوند عیسی مسیح ، كلیسا جهان را بشارت می دهد. -POPE PAUL VI ، بشارت در جهان مدرن، ن. 41

از حقیقت

ما از این کلمات الهام گرفته ایم. اما ما آنها را نمی شناختیم اگر آنها صحبت نشده بودند. کلمات لازم هستند ، زیرا ایمان حاصل می شود شنوایی:

زیرا "هرکس نام خداوند را بخواند نجات خواهد یافت." اما چگونه می توانند او را که به او ایمان نیاورده اند ، بخوانند؟ و چگونه می توانند به او كه از او نشنیده اند ایمان بیاورند؟ و چگونه آنها می توانند بدون کسی که موعظه می کند بشنوند؟ (روم 10: 13-14)

بسیاری می گویند که "ایمان امری شخصی است." بله همینطور است اما شاهد شما نیست. شاهد شما باید به جهانیان فریاد بزند که عیسی مسیح پروردگار زندگی شما است و او امید جهان است.

عیسی نیامده است یک باشگاه روستایی به نام "کلیسای کاتولیک" ایجاد کند. او آمد تا پیكری زنده از مrsمنان ، كه بر روی سنگ پیتر و سنگهای بنیاد رسولان و جانشینان آنها بنا شده است ، تأسیس كند ، و آنها حقیقتی را منتقل می كنند كه روح را از جدایی ابدی از خدا آزاد می كند. و آنچه ما را از خدا جدا می کند گناهی توبه نشده است. اولین اعلامیه عیسی مسیح این بود:توبه کردن، و به انجیل ایمان آورید ». ^[1]زمین 1: 15 کسانی که صرف یک برنامه "عدالت اجتماعی" در کلیسا می شوند ، بیماری روح را نادیده می گیرند و از آن چشم پوشی می کنند ، قدرت واقعی و خیرات خیریه خود را غارت می کنند ، که در نهایت دعوت از یک روح در راه "زندگی" است " در مسیح.

اگر نتوانیم درمورد اینکه گناه دقیقاً چیست ، تأثیرات آن و عواقب احتمالی ابدی گناه جدی ، حقیقت را بیان کنیم ، زیرا باعث می شود ما یا شنونده ما "ناراحت کننده" نباشیم ، پس دوباره خیانت کرده ایم. و ما کلیدی را که قفل زنجیرهای آنها را باز می کند ، از روح پیش خود پنهان کرده ایم.

خبر خوب فقط این نیست که خدا ما را دوست دارد ، بلکه باید توبه کنیم تا از این عشق بهره مند شویم. قلب اصلی انجیل همین است عیسی آمد تا ما را از گناهان ما نجات دهد. بنابراین بشارت ما عشق است و حقیقت: دوست داشتن دیگران در حقیقت که حقیقت ممکن است آنها را آزاد کند.

هرکسی که مرتکب گناه شود برده گناه است ... توبه کنید و به انجیل ایمان بیاورید. (جان 8: 34 ، مارک 1:15)

عشق و حقیقت: نمی توانید یکی را از دیگری طلاق دهید. اگر بدون حقیقت عشق ورزیم ، ممکن است مردم را به فریب ، به شکل دیگری از اسارت سوق دهیم. اگر ما بدون عشق حقیقت را بیان کنیم ، در این صورت اغلب افراد دچار ترس یا بدبینی می شوند ، یا کلمات ما به راحتی عقیم و توخالی می مانند.

بنابراین باید همیشه ، همیشه هر دو باشد.

نترس 

اگر احساس می کنیم که هیچ اختیار اخلاقی برای گفتن حقیقت نداریم ، پس باید به زانو در بیاییم ، از گناهان خود که به رحمت پایان ناپذیر عیسی مسیح توبه می کنند ، توبه کرده و مأموریت تبلیغ بشارت را از طریق مسیح محور انجام دهیم. زندگی گناهکاری ما هیچ بهانه ای نیست وقتی عیسی چنین هزینه گزافی را برای بخشش آن پرداخت.

و همچنین نباید اجازه دهیم رسوایی های کلیسا مانع ما شود ، اگرچه مسلما پذیرفتن کلمات ما را برای جهانیان دشوارتر می کند. تعهد ما برای اعلام انجیل از خود مسیح ناشی می شود - این امر به نیروهای خارجی وابسته نیست. حواریون تبلیغ خود را متوقف نکردند زیرا یهودا یک خیانتکار بود. پیتر نیز سکوت نکرد زیرا به مسیح خیانت کرده بود. آنها حقیقت را نه بر اساس شایستگی های خود ، بلکه بر اساس شایستگی های کسی که حقیقت نامیده می شود اعلام کردند.

خدا عشق است.

عیسی خداست.

عیسی گفت ، "من حقیقت هستم."

خدا عشق و حقیقت است. ما همیشه باید هر دو را منعکس کنیم.