یک روز لطف

و به همین دلیل من به رم آمدم. برای خواندن ، بیش از همه ، آهنگ برای کارول که من روزی نوشتم که JPII درگذشت. همانطور که دو شب پیش روی صحنه ایستادم و به دری از چهره های بیشتر لهستانی نگاه کردم ، فهمیدم که در میان عزیزترین دوستان مرحوم پاپ ایستاده ام. راهبه هایی که وعده های غذایی او را می پختند ، کشیش ها و اسقف هایی که پدرشان بود ، چهره های ناشناخته افراد مسن و جوانی که لحظات خصوصی و گرانبهایی را با او به اشتراک می گذاشتند.

و من در قلبم این کلمات را شنیدم ، "من می خواهم شما با بهترین دوستان من ملاقات کنید."

و یکی یکی ملاقات آنها را شروع کردم. در پایان کنسرت ، همه هنرمندان و نوازندگان و خوانندگان شعر JPII صحنه را پر کردند تا آخرین آهنگ را بخوانند. من از پشت ایستاده بودم و پشت دستگاه ساکسیفون پنهان شده بودم که تمام شب با ریف های موسیقی جاز مرا خوشحال کرد. به پشت سرم نگاه کردم و مدیران طبقه با عصبانیت به من اشاره می کردند که جلو بروم. با شروع قدم برداشتن ، گروه ناگهان بدون دلیل از وسط جدا شدند و من چاره ای جز حرکت به جلو نداشتم - مرحله مرکزی. اوه این همان زمانی بود که پاپ نونسیو لهستانی مطرح شد و چند سخنرانی کرد. و سپس شروع به آواز خواندن کردیم. همانطور که انجام دادیم ، او کنار من ایستاد ، دست من را گرفت و آن را در هوا بلند کرد در حالی که همه ما "ابا ، پدر" را به سه زبان می خوانیم. چه لحظه ای! شما آواز را تا زمانی که ایمان شدید ، ملی گرایی و وفاداری به جان پل دوم مردم لهستان را تجربه نکرده اید ، تجربه نکرده اید! و در اینجا من در کنار خواننده پاپ لهستانی آواز می خواندم!

آرامگاه جان پل دوم

از آنجا که در واتیکان بسیار نزدیک هستم ، تاکنون چهار بار توانسته ام بر مزار جان پل دوم نماز بخوانم. یک لطف و حضور ملموسی در آنجا وجود دارد که بیشتر از من به گریه افتاده است.

من پشت یک منطقه محصور شده زانو زدم و شروع کردم به تسبیح در کنار گروهی از راهبه ها با قلب مقدس که روی عادت هایشان نقش بسته است. بعداً ، آقایی نزد من آمد و گفت: "آیا آن راهبه ها را دیدی؟" بله ، من پاسخ دادم. "آن راهبه هایی بودند که به جان پل دوم خدمت کردند!"

آماده شدن برای دیدار با "پیتر"

فردای کنسرت صبح زود بیدار شدم و نیاز به غوطه ور شدن در نماز را احساس کردم. بعد از صبحانه ، وارد کلیسای سنت پیتر شدم و در هفتاد متری مقبره پیتر و در محرابی که جان پل دوم مطمئناً در 28 سال سلطنت خود چندین بار سخنرانی می کرد ، شرکت کردم.

پس از بازدید مجدد از مقبره JPII و آرامگاه مقدس پیتر ، من برای دیدار با مخاطبان لهستانی خود به سمت میدان سنت پیتر حرکت کردم. ما در آستانه ورود به واتیکان برای حضار پاپ با پاپ بندیکت شانزدهم ، یکی از دوستان و متحدان عزیز JPII بودیم. به خاطر داشته باشید ، مخاطب پاپ می تواند از چند نفر تا چند صد نفر باشد. آن روز چند صد نفر بودیم که به میدان می رفتیم.

در انتظار جمع شدن همه زائران ، چهره ای را دیدم که می دانستم شناختم. بعد آن مرا تحت تأثیر قرار داد - این بازیگر جوان بود که در فیلم اخیر زندگی خود نقش جان پل دوم را بازی کرد ، کارول: مردی که پاپ شد. من همین هفته قبل فیلمش را تماشا کرده بودم! من نزد پیوتر آدامچیک رفتم و او را در آغوش گرفتم. او شب قبل در کنسرت بوده است. بنابراین من یک نسخه از آن را به او دادم آهنگ برای کارول که از من خواست آن را امضا کنم. اینجا شخصیت سینمایی جان پل دوم بود که خواهان امضای کوچک من بود! و با آن وارد واتیکان شدیم.

یک مخاطب PAPAL

پس از عبور از چندین نگهبان سوئیسی با صورت خشن ، وارد سالنی باریک و بلند شدیم که در دو طرف راهروی مرکزی با صندلی های چوبی قدیمی پوشانده شده بود. در جلو پله های سفید رنگی بود که به یک صندلی سفید منتهی می شد. همان جایی بود که پاپ بندیکت به زودی می نشست.

ما انتظار نداشتیم که شخصاً با پاپ بندیکت دیدار کنیم. همانطور که یک کشیش به من گفت ، "جانشین مادر ترزا و بسیاری از کاردینال ها هنوز منتظر دیدن او هستند!" درست است که این سبک پاپ بندیکت نیست که به اندازه قبل از او دیدار کند و سلام کند. بنابراین من و یك حوزوی علمی آمریكایی در نزدیكی پشت سالن جای گرفتیم. استدلال كردیم: "حداقل هنگام ورود به جانشین پیتر ، نگاه كوتاهی از نزدیک خواهیم داشت."

وقتی به پدر 12 آمدن پدر مقدس نزدیک می شدیم انتظار بیشتر می شد. هوا بود برقی. خوانندگان لباس سنتی لهستانی کمربندهای قومی را کمربند می زدند. شادی در اتاق محسوس بود - و قلب ها به تپش می افتاد. 

همان موقع ، نگاه من به مونسیونور استفان از بنیاد JPII ، مردی که از من دعوت کرده بود به رم بیایم ، نگاه کردم. او با عجله از راهرو میانی بالا و پایین می رفت ، گویی كه به دنبال شخصی می گشت. چشمم را گرفت ، به من اشاره کرد و گفت: "تو! بله ، با من بیا! " به من اشاره كرد كه دور موانع را بچرخم و به دنبال او بروم. ناگهان داشتم از راهرو به طرف آن صندلی سفید می رفتم! مونسیگنور مرا به چند ردیف اول رساند ، جایی که خودم را در حالی دیدم که در کنار چندین هنرمند دیگر از جمله فرانسیسکان آتشین آمریکایی نشسته ام. استن فورتونا

بندیکتو!

ناگهان تمام اتاق به پاهای خود برخاست. در میان آواز و شعار "بندیکتو!" ، قاب کوچک یک روح بسیار بزرگ شروع به راه رفتن در امتداد موانع چوبی کنار اتاق ما کرد. 

افکارم به روزی که او انتخاب شد برگشت. من آن روز صبح خوابیده بودم و تمام شب را در استودیو کار کردم بگذارید پروردگار بداند، سی دی اخیر من برای بزرگداشت "سال شادی" ، که JPII اعلام کرد. همسرم ناگهان از در اتاق خواب عبور کرد ، و به تخت محصور شد و فریاد زد ، "ما یک پاپ داریم !!" نشستم بلافاصله بیدار "کیه!؟"

"کاردینال راتزینگر!"

شروع کردم به گریه کردن از شادی. در واقع ، به مدت سه روز ، من با یک شادی ماورای طبیعی پر شده بودم. بله ، این پاپ جدید نه تنها ما را هدایت می کند ، بلکه ما را راهنمایی می کند خوب. در واقع ، من همچنین یک نکته را پیدا کردم خود را نقل قول نیز هست. نمی دانستم که او جانشین بعدی خواهد شد از پا افتادن.

بوزنا ، یکی از دوستان و لهستانی کانادایی که اکنون کنار او ایستاده ام ، گفت: "او در آنجاست." او چهار بار با پاپ ژان پل دوم ملاقات کرده بود و عمدتاً مسئول رساندن موسیقی من به دست مقامات در رم بود. حالا او فقط یک پا دور از پاپ بندیکت ایستاده بود. من تماشا کردم که پپتی 79 ساله با هر شخصی که در دسترس او بود ملاقات کرد. موهایش ضخیم و کاملاً سفید است. او هرگز لبخند را متوقف نکرد ، اما کم گفت. او هنگام رفتن به عکس ها یا تسبیح ها را برکت می داد ، دست می داد و بی سر و صدا با چشمانش به هر بره قبل از خود اعتراف می کرد.

بسیاری از مردم روی صندلی ها ایستاده بودند و به طرف مانع فشار می آوردند (با ناراحتی مقامات واتیکان). اگر من دستم را بین افراد کنار خودم فرو بردم ، ممکن است او آن را گرفته باشد. اما چیزی که در داخل بود نیز به من گفت. دوباره حضور JPII را در کنار خودم احساس کردم.

"ادامه بده ، خیلی دیر نیست!" یک زن گفت ، مرا به سمت پدربزرگ هل داد. من گفتم: "نه". "کافی است که دیدن 'پیتر'. "

غیرمنتظره