با یک ترس از ترس
IT به نظر می رسد که جهان در ترس است.
اخبار عصر را روشن کنید و این می تواند دلهره آور باشد: جنگ در خاورمیانه ، ویروس های عجیبی که جمعیت زیادی را تهدید می کند ، تروریسم قریب الوقوع ، تیراندازی در مدارس ، تیراندازی در مطب ، جنایات عجیب و غریب و لیست ادامه دارد. برای مسیحیان ، با ادامه ریشه کن کردن آزادی اعتقادات مذهبی و حتی محاکمه مدافعان ایمان ، این لیست حتی بیشتر می شود. سپس جنبش رو به رشد "تحمل" وجود دارد که نسبت به همه به جز مسيحيان ارتدکس تحمل دارد.
و در کلیساهای خودمان ، احساس بی اعتمادی را می توان احساس کرد ، زیرا محاربان نسبت به کشیشان خود احتیاط می کنند ، و کشیشان نیز از کشیشان خود احتیاط می کنند. هر چند وقت یکبار کلیساهای خود را ترک می کنیم بدون اینکه کلمه ای به کسی بگوییم؟ اینطور نیست!
امنیت واقعی
وسوسه انگیز است که بخواهید نرده ها را بالاتر بسازید ، یک سیستم امنیتی بخرید و به تجارت شخصی خود بپردازید.
اما این نمی توان نگرش ما به عنوان مسیحی باشد. پاپ ژان پل دوم از مسیحیان التماس می کند که در واقع "نمک زمین و نور جهان."با این حال ، کلیسای امروز بیشتر شبیه کلیسای اتاق فوقانی است: پیروان مسیح از ترس ، ناامن و در انتظار سقوط سقف جمع شده اند.
اولین سخنان اسقف وی این بود: "نترس!" آنها ، به اعتقاد من ، کلمات نبوی بودند که ساعت به ساعت اهمیت بیشتری پیدا می کنند. او مجدداً در روز جهانی جوانان در دنور (15 آگوست 1993) مجدداً آنها را به توصیه ای تکرار کرد:
"از بیرون رفتن در خیابانها و مکانهای عمومی مانند اولین حواریون ، که در میادین شهرها ، شهرها و دهکده ها مسیح و بشارت نجات را تبلیغ می کردند ، نترسید. دیگر فرصتی نیست که از انجیل خجالت بکشیم (رفیق روم 1:16). زمان تبلیغ آن از پشت بامها است. از ترک شیوه های زندگی راحت و روزمره نهراسید تا چالش شناخته شدن مسیح در "کلانشهرهای" مدرن را بپذیرید.… انجیل را نباید به دلیل ترس یا بی تفاوتی پنهان نگه داشت. (نک: مت 10:27).
دیگر فرصتی نیست که از انجیل خجالت بکشیم. و با این حال ، ما مسیحیان اغلب در ترس از شناسایی شدن به عنوان "یکی از پیروان او" زندگی می کنیم ، تا حدی که ما می خواهیم با سکوت خود ، یا بدتر از آن ، اجازه دهیم او را انکار کنیم منطقی سازی و ارزش های کاذب.
ریشه آن
چرا اینقدر ترسیده ایم؟
پاسخ ساده است: زیرا ما هنوز عمیقا با محبت خدا روبرو نشده ایم. وقتی پر از عشق و شناخت خداوند شدیم ، می توانیم با مزامور داوود اعلام کنیم ، "خداوند نور و نجات من است ، از کی می ترسم؟"رسول جان می نویسد ،
عشق کامل ترس را از بین می برد ... کسی که می ترسد هنوز در عشق کامل نیست. " (اول یوحنا 1:4)
عشق پادزهر ترس است.
وقتی ما خود را کاملاً به خدا می دهیم ، خودمان را از اراده و خودخواهی خود خالی می کنیم ، خدا ما را از خود پر می کند. ناگهان ، ما همانطور که مسیح آنها را می بیند ، دیگران ، حتی دشمنان خود را می بینیم: موجوداتی که در تصویر خدا ساخته شده اند و از روی زخم ، جهل و عصیان عمل می کنند. اما کسی که عشق تجسمی دارد از چنین افرادی نمی ترسد ، بلکه با ترحم و دلسوزی نسبت به آنها حرکت می کند.
به راستی ، هیچ کس نمی تواند مانند مسیح بدون لطف مسیح دوست داشته باشد. پس چگونه می توانیم مانند مسیح همسایه خود را دوست داشته باشیم؟
اتاق ترس - و قدرت
با بازگشت به اتاق فوقانی 2000 سال پیش ، جواب را پیدا کردیم. حواریون با مریم جمع شده بودند ، دعا می کردند ، می لرزیدند و فکر می کردند سرنوشت آنها چه خواهد شد. وقتی ناگهان ، روح القدس آمد و:
بدین ترتیب متحول شدند ، آنها از مردان ترسیده به شاهدان شجاعی تبدیل شدند ، آماده انجام وظیفه ای که مسیح به آنها سپرده بود. (پاپ ژان پل دوم ، 1 ژوئیه 1995 ، اسلواکی).
این آمدن روح القدس است ، مانند زبان آتشین که ترس ما را می سوزاند. این می تواند در همان لحظه اتفاق بیفتد ، مانند روز پنطیکاست ، یا بیشتر اوقات ، با گذشت زمان ، وقتی که ما آرام آرام قلب خود را به خدا می دهیم تا متحول شود. اما این روح القدس است که ما را تغییر می دهد. حتی خود مرگ نیز نمی تواند کسی را که قلب او توسط خدا زنده زنده شعله ور شده است ، به صدا در آورد!
و به همین دلیل است: تقریباً به عنوان یک نتیجه گیری برای اولین کلمات او ، "نترس!"، پاپ امسال ما را فراخوانده است تا دوباره" زنجیره ای "را که ما را به خدا متصل می کند ، بدست آوریم (Rosarium Virginis-Mariae ، n. 36)، یعنی ، تسبیح. چه کسی بهتر از این است که روح القدس را در زندگی ما ایجاد کند ، از همسرش ، ماری ، مادر عیسی؟ چه کسی می تواند م thanثرتر از اتحاد مقدس مریم و روح ، عیسی را در رحم قلب ما شکل دهد؟ چه کسی بهتر از این است که ترس را در قلب ما خرد کند از او که شیطان را در زیر پاشنه خود خرد خواهد کرد؟ (جن 3:15). در واقع ، پاپ نه تنها ما را ترغیب می کند که این دعا را با کمال انتظار انجام دهیم ، بلکه هر جا که هستیم بدون ترس آن را بخوانیم:
"شرم نکنید که آن را به تنهایی ، در راه مدرسه ، دانشگاه یا کار ، در خیابان یا در وسایل حمل و نقل عمومی بخوانید. آن را در میان خود ، در گروه ها ، جنبش ها و انجمن ها بخوانید و در خواندن نماز در خانه دریغ نکنید. " (11 مارس-2003 - خدمات اطلاعاتی واتیکان)
این کلمات ، و خطبه دنور ، همان چیزی است که من آنها را "کلمات مبارزه" می نامم. ما فراخوانده شده ایم که نه تنها از عیسی پیروی کنیم بلکه جسورانه بدون ترس از او پیروی کنیم. اینها کلماتی است که من هنگام نوشتن خودکار اغلب در داخل سی دی های خود می نویسم: عیسی را بدون ترس دنبال کنید (FJWF) ما باید با روحیه ای از عشق و فروتنی با جهان مقابله کنیم ، نه اینکه از آن فرار کنیم.
اما اول ، باید او را بشناسیم که از او پیروی می کنیم ، یا همانطور که پاپ اخیراً گفت ، لازم است:
... رابطه شخصی مومنان با مسیح. (27 مارس 2003 ، خدمات اطلاعاتی واتیکان).
باید این برخورد عمیق با عشق به خدا ، روند تبدیل ، توبه و پیروی از خواست خدا وجود داشته باشد. در غیر این صورت ، چگونه می توانیم آنچه را که خودمان در اختیار نداریم به دیگران بدهیم؟ این یک ماجراجویی شاد ، باورنکردنی و فوق العاده است. این شامل رنج ، فداکاری و تحقیر در حالی است که با فساد و ضعف درون قلب خود روبرو می شویم. اما ما هر چه بیشتر با پدر ، پسر و روح القدس متحد می شویم ، شادی ، صلح ، شفا و برکت فراتر از کلمات را درو می کنیم ... در یک کلام ، بیشتر شبیه می شویم عشق.
به جلو بدون ترس
خواهران و برادران ، خطوط نبرد در حال ترسیم است! عیسی ما را از تاریکی فرا می خواند ، از ترس وحشتناکی که عشق را فلج می کند و جهان را به مکانی بسیار سرد و ناامید تبدیل می کند. زمان آن فرا رسیده است که بدون رد کردن ارزشهای پوچ و کاذب این نسل حاضر ، بدون ترس از عیسی پیروی کنیم. زمانی که ما از زندگی ، بینوایان و بی دفاع دفاع کردیم و برای آنچه عادلانه و درست است ایستادیم. این ممکن است واقعاً به قیمت جان ما تمام شود ، اما به احتمال زیاد ، شهادت نفس خود ، "شهرت" ما نزد دیگران و منطقه آسایش ما.
خوشا به حال شما هنگامی که مردم از شما متنفر هستند و هنگامی که شما را کنار می گذارند و به شما توهین می کنند ... در آن روز شادی کنید و از شادی بپرید! ببین پاداش تو در بهشت زیاد خواهد بود.
با این وجود ، یک چیز وجود دارد که باید از آن بترسیم ، پل می گوید: "وای بر من اگر انجیل را تبلیغ نکنم!”(اول قرنتیان 1:9). عیسی گفت ، "هر کس من را قبل از دیگران انکار کند ، در برابر فرشتگان خدا انکار می شود”(لوقا 12: 9). و اگر فکر کنیم که می توانیم بدون توبه باقی بمانیم ، در گناهان سنگین ادامه دهیم ، شوخی می کنیم: "چون تو ولرم ... من تو را از دهانم بیرون خواهم انداخت”(Rev 3:16). تنها چیزی که باید از آن بترسیم انکار مسیح است. من در مورد شخصی که سعی در پیروی از عیسی و شهادت دارد صحبت نمی کنم ، اما گاهی اوقات شکست می خورد ، لغزش می کند و گناه می کند. عیسی برای گناهکاران آمد. در عوض کسی که باید ترس داشته باشد کسی است که فکر می کند به راحتی گرم کردن پنجه در روز یکشنبه می تواند خود را از زندگی مانند یک بت پرست در بقیه هفته معاف کند. عیسی فقط می تواند پس انداز کند توبه كننده گناهکاران
پاپ سخنان آغازین خود را در اولین سخنرانی با این شرح دنبال کرد:دروازه های عیسی مسیح را کاملاً باز کنید" دروازه های ما قلب. برای وقتی که عشق ورودی آزاد داشته باشد ، ترس در پشت در را خواهد گرفت.
"مسیحیت یک عقیده نیست. Christ این مسیح است! او یک شخص است ، او در حال زندگی است! ... فقط عیسی قلب شما و عمیق ترین خواسته های شما را می داند. … بشریت نیاز جدی به شهادت جوانان شجاع و آزاده ای دارد که جرات رفتن ضد جریان را دارند و ایمان خود را به خدا ، پروردگار و ناجی با شدت و اشتیاق اعلام می کنند. … در این زمان که توسط خشونت ، نفرت و جنگ تهدید می شود ، شهادت دهید که فقط او می تواند به قلب انسان ها ، خانواده ها و مردم زمین آرامش واقعی بدهد. " - جان پائول دوم ، پیام 18th WYD در Palm-Sunday ، 11 مارس-2003 ، سرویس اطلاعاتی واتیکان
عیسی را بدون ترس دنبال کنید!
