به من امید بده

 

از گاه به گاه ، نامه هایی از خوانندگان دریافت می کنم که درخواست می کنند امید کجاست؟… لطفا یک کلمه امید به ما بدهید! گرچه درست است که بعضی اوقات کلمات می توانند امید خاصی به همراه داشته باشند ، اما درک مسیحیان از امید بسیار عمیق تر از "اطمینان از نتیجه مثبت" است. 

درست است که چندین نوشته من در اینجا بوق هشدار درباره چیزهایی است که اکنون اینجا هستند و می آیند. این نوشته ها در خدمت بیدار کردن بسیاری از ارواح ، فراخواندن آنها به سوی عیسی مسیح ، و تحقق بسیاری از تبدیل های چشمگیر بوده است. و با این وجود ، دانستن آنچه در آینده است کافی نیست. آنچه ضروری است این است که ما بدانیم آنچه در اینجا وجود دارد ، یا بهتر بگوییم ، که اینجاست منبع امید واقعی در این امر نهفته است.

 

امید یک شخص است

در ظاهر ، نوشته های من در این هفته است در مقدس شدن و زیر مسیر کوچک به نظر می رسد امید زیادی در مورد سقوط آزاد جهان در اعماق تاریکی و هرج و مرج وجود ندارد. اما در واقع، مسیر کوچک سر چشمه است درست امید. چطور؟

نقطه مقابل امید چیست؟ می توان گفت ناامیدی. اما در قلب ناامیدی چیزی عمیق تر است: ترس. یکی ناامید می شود زیرا همه امید خود را از دست داده است. بنابراین ترس از آینده ، نور امید را از قلب می راند.

اما سنت جان منبع واقعی امید را فاش می کند:

خدا عشق است و هر که عاشق بماند در خدا و خدا در او باقی می ماند ... هیچ ترس در عشق وجود ندارد ، اما عشق کامل ترس را از بین می برد ... ما دوست داریم زیرا او ابتدا ما را دوست داشت. (اول یوحنا 1: 4-16)

ترس با عشق آواره می شود و خدا عشق است. بیشتر یک نفر راه می رود La مسیر کوچک، هر چه شخص بیشتر وارد زندگی خدا شود ، و زندگی خدا در او وارد شود. همانطور که شمع تاریکی را از اتاق بیرون می کشد ، ترس از عشق به خدا رانده می شود. اینجا چی میگم؟ امید مسیحی ، ایمان ، شادی ، صلح ... این فقط به کسانی می رسد که به طور واقعی ردپای عیسی را دنبال می کنند. آره! هنگامی که ما در ارتباط و هماهنگی با اراده خدا قدم برمی داریم ، پس ما نوری از خدا داریم که ناامیدی را از بین می برد.

خداوند نور و نجات من است. از که بترسم؟ (مزمور 27: 1)

هنگامی که ما به عنوان فرزندان خدا زندگی می کنیم ، وارث نعمت های خانوادگی می شویم. هنگامی که ما برای پادشاهی خدا زندگی می کنیم ، سپس دریافت کننده خزانه پادشاه می شویم:

خوشا به حال روح فقیر ، زیرا پادشاهی آسمان متعلق به آنهاست ... خوشا به حال افراد نرم ، زیرا آنها زمین را به ارث می برند. خوشا به حال کسانی که گرسنه و تشنه عدالت هستند ، زیرا آنها سیر می شوند. خوشا به حال مهربانان ، زیرا آنها رحمت خواهند یافت. خوشا به حال پاک دل ها ، زیرا آنها خدا را خواهند دید ... (مات 5: 3-8)

این امید در درون ما متولد می شود که ما شروع به راه رفتن در زمان با ریتم ضربان قلب مقدس ، دو ضربان قلب رحمت و رحمت.

 

امید به رحمت

در حالی که کلمات می توانند مانند جرقه ای عمل کنند ، اما بیشتر از اینکه خود امید داشته باشند ، نشانه ای به سمت امید هستند. مالکیت واقعی امید از شناخت خدا ، از بگذارید او شما را دوست داشته باشد. همانطور که سنت جان نوشت ، "ما دوست داریم زیرا او ابتدا ما را دوست داشت." یا می توان گفت ، "من دیگر ترس ندارم زیرا او مرا دوست دارد." در واقع ، سنت جان نوشت:

در عشق هیچ ترس وجود ندارد ، اما عشق کامل ترس را از بین می برد زیرا ترس با مجازات ارتباط دارد و بنابراین کسی که می ترسد هنوز در عشق کامل نیست. (اول یوحنا 1:4)

وقتی دیگر دست از کار نمی کشیم مسیر کوچک, که مسیر عشق است ، سپس ما در تاریکی گناه شروع به راه رفتن می کنیم. و از همان ابتدای ما والدین ، ​​ما می دانیم که پاسخ انسان به گناه چیست: "پنهان کردن" - در شرم پنهان شوید ، در ترس پنهان شوید ، در ناامیدی پنهان شوید ... ^[1]جن 3: 8 ، 10 اما وقتی کسی به رحمت خدا و عشق بی قید و شرط باورنکردنی او پی برد ، در این صورت حتی باید یک گناه کرد ، روح قابل اعتماد کودکانه می تواند بلافاصله به پدر برگردد ، کاملاً به صلیبی که ما را با او آشتی داده است.

او مجازاتی را متحمل شد که ما را کامل می کند ... با زخم های او خوب شدی. (اشعیا 53: 5 ؛ اول حیوان خانگی 1:2)

بنابراین ، چنین روحی می تواند "در عشق کامل" باشد به این معنا که ، حتی اگر او دارای نقص و نقص باشد ، آن روح آموخته است که خودش را کاملاً به رحمت خدا بیندازد. همانطور که خورشید تاریکی را از روی زمین می راند ، و تنها سایه هایی را که در آن اشیا وجود دارد باقی می گذارد ، همچنین رحمت خدا تاریکی ترس را در قلب گناهکار قابل اعتماد بیرون می کند ، حتی اگر هنوز سایه هایی از آن برداشته شده باشد ضعف ما

گناه وریدی گناهکار را از لطف مقدس سازی ، دوستی با خدا ، صدقه و در نتیجه سعادت ابدی محروم نمی کند. -کاتکایسم کلیسای کاتولیک ، ن. 1863

می بینید که خدا با بدبختی ما خنثی نمی شود ، بلکه توسط کسانی که به آن چسبیده اند خنثی می شود:

غرق در بدبختی خود نشوید - شما هنوز خیلی ضعیف هستید که نمی توانید در مورد آن صحبت کنید - اما ، به قلب من که پر از خوبی است نگاه کنید ، و آغشته به احساسات من ... شما نباید دلسرد شوید ، بلکه تلاش کنید تا عشق من به جای عشق به خودتان سلطنت کند. فرزندم اعتماد به نفس داشته باش با آمدن برای بخشش قلب خود را از دست ندهید ، زیرا من همیشه آماده ام تا شما را ببخشم. هر چند وقت که التماس می کنید ، رحمت من را می ستایید. - عیسی تا سنت فاوستینا ، رحمت الهی در روح من، دفتر خاطرات ، n. 1486 ، 1488

در اینجا ، عیسی به ما می گوید که پنهان نشویم ، بلکه از سایه بیرون آمده و رحمت خود را می کنیم. چنین روحی ، گرچه مستعد گناه و شکست است ، اما هراسی نخواهد داشت - در حقیقت ، روحی سرشار از امید باورنکردنی خواهد بود.

پس با اعتماد بیایید تا از این چشمه فضل برداریم. من هرگز یک قلب مقصر را رد نمی کنم. بدبختی تو در اعماق رحمت من از بین رفته است. با من در مورد بدبختی خود بحث نکن. اگر همه مشکلات و اندوه خود را به من تحویل دهی ، لذتم را خواهی برد. من گنجینه های فیض خود را بر شما انباشته خواهم کرد. - عیسی تا سنت فاوستینا ، رحمت الهی در روح من، خاطرات ، ن. 1485

 

امید به لطف

قلب انسان با یک ضربان خون می کشد ، و در ضربان دیگر آن را بیرون می کشد. در حالی که قلب عیسی بلافاصله گناهکاری ما را جلب می کند ("سوراخ" می شود) ، در ضربان بعدی ، آن را با آب و خون سرریز می کند رحمت و رحمت. این "ارثی" است که او می دهد به کسانی که به او اعتماد دارند برای "هر نعمت معنوی در آسمانها" ^[2]Eph 1: 3

نعمت های رحمت من فقط از طریق یک ظرف جلب می شود و آن اعتماد است. هرچه روح بیشتر اعتماد کند ، دریافت بیشتری خواهد داشت. روح هایی که بی حد و حصر اعتماد می کنند برای من راحتی بسیار خوبی هستند ، زیرا من تمام گنجینه های نعمت های خود را در آنها می ریزم. من خوشحالم که آنها چیزهای زیادی می خواهند ، زیرا آرزوی من این است که خیلی زیاد بدهم. از طرف دیگر ، وقتی روح ها کم می خواهند ، وقتی قلبشان را تنگ می کنند ، ناراحت می شوم.  - عیسی تا سنت فاوستینا ، رحمت الهی در روح من، خاطرات ، ن. 1578

این لطف ها واقعاً هستند با تجربه در کسی که با ایمان راه می رود. به همین دلیل است که تقریباً غیرممکن است که یک ملحد سخت گیر "دلیل" خدا را که به دنبال آن است پیدا کند: زیرا پادشاهی خدا فقط به کسانی داده می شود که "از نظر روحی فقیر" ، کودکانه باشند. پاپ بندیکت در دائره المعارف خود این موضوع را توضیح داده است اسپ سالوی ، با استفاده از متن سنت پل در عبرانیان 11: 1:

ایمان ماده است (هیپوستاز) از چیزهایی که امیدوار بودند اثبات چیزهایی که دیده نشده است.

بندیکت گفت ، این کلمه "hypostatis" قرار بود با اصطلاح از یونانی به لاتین ترجمه شود ماده یا "ماده" یعنی این ایمان در درون ما باید به عنوان یک واقعیت عینی - به عنوان یک "ماده" در درون ما تفسیر شود:

... چیزهایی که به آن امید می رود در حال حاضر در ما وجود دارد: زندگی واقعی و کل. و دقیقاً به این دلیل که خود آن چیز در حال حاضر است در حال حاضر ، این حضور در آینده نیز یقین ایجاد می کند: این "چیز" که باید بیاید هنوز در جهان خارج قابل مشاهده نیست ("ظاهر نمی شود") ، اما به این دلیل که به عنوان یک واقعیت اولیه و پویا ، ما آن را در درون خود حمل می کنیم ، برداشت خاصی از آن حتی اکنون نیز به وجود آمده است. -POPE BENEDICT XVI ، Spe Salvi (ذخیره شده به امید)، ن. 7

من و شما دقیقاً اینگونه هستیم نشانه های امید در جهان. نه به این دلیل که می توانیم متون مقدس قول های خدا را نقل کنیم یا بحث قانع کننده ای درباره زندگی پس از مرگ ارائه دهیم. بلکه ، چون ما داشته باشد او از طریق قدرت روح القدس در درون ما ساکن است. ما قبلاً پیش پرداخت سعادت ابدی را داریم.

او مهر خود را بر ما گذاشته و روح خود را به عنوان ضمانت در قلب ما به ما داده است ... که اولین قسم از ارث ماست ... امید ما را ناامید نمی کند ، زیرا عشق خدا از طریق روح القدس که در قلب ما قرار گرفته است به ما داده شده (2 Cor 1:22؛ Eph 1:14؛ Rom 5: 5)

 

امید واقعی

بله ، دوستان عزیز ، اتفاقاتی در جهان رخ می دهد ، و خیلی زود، که قرار است همه زندگی ما را تغییر دهد. ^[3]قس بنابراین ، ساعت چند است؟ کسانی که می ترسند (یا می ترسند) کسانی هستند که هنوز "در عشق کامل نیستند". دلیل این امر آنست که آنها هنوز در تلاشند تا به جای دنیای بعدی ، این دنیا را حفظ کنند. آنها خود را به طور کامل به خدا رها نکرده اند ، اما می خواهند کنترل خود را حفظ کنند. آنها ابتدا به دنبال پادشاهی های خود هستند تا پادشاهی خدا.

اما این همه می تواند خیلی سریع تغییر کند. و این از طریق پیاده روی ایجاد می شود مسیر کوچک، لحظه به لحظه بخشی از پیاده روی که مسیر ، دوباره ، تبدیل شدن به یک فرد نماز است.

نماز زندگی قلب جدید است. نماز به فضل مورد نیاز ما کمک می کند ... -کاتکایسم کلیسای کاتولیک ، n 2697 ، 2010

نماز شیره روح القدس را از طریق تاک ، که مسیح است ، به قلب ما می کشاند. چند بار است که روز خود را با ابر تاریکی و خستگی بر روح خود آغاز کرده ام ... و سپس باد قدرتمند روح با دعا به قلب من وارد می شود ، ابرها را می دزدد و پرتوهای پرشور عشق خدا را پر می کند! من می خواهم به جهانیان فریاد بزنم: این کار را بکن! دعا کنید ، دعا کنید ، دعا کنید! برای خودتان با عیسی روبرو خواهید شد. شما عاشق او خواهید شد زیرا او ابتدا شما را دوست دارد. او ترس شما را برطرف خواهد کرد. او ظلمت را بیرون خواهد زد. او شما را پر خواهد کرد امید.

دعا کردن این نیست که از تاریخ خارج شویم و گوشه خصوصی شادی خودمان را کنار بگذاریم. هنگامی که به درستی دعا می کنیم ، فرایند تصفیه درونی را طی می کنیم که ما را به سوی خدا باز می کند و به همین ترتیب به همنوعانمان نیز راه می یابیم ... به این ترتیب ما شاهد آن تطهیراتی هستیم که به واسطه آنها برای خدا گشوده می شویم و برای خدمت همنوعان خود آماده می شویم. انسان ها. ما قادر به امید بزرگ هستیم و بنابراین وزیر امید دیگران می شویم. -POPE BENEDICT XVI ، Spe Salvi (ذخیره شده به امید)، ن. 33 ، 34

 

ما هنوز در حدود 61٪ از راهها معلق هستیم 
به هدف ما از 1000 نفر ماهیانه 10 دلار اهدا می کنند.
با تشکر برای کمک به حفظ این وزارتخانه تمام وقت.

  

به مارک در فیس بوک و توییتر بپیوندید!