عیسی به شاگردانش گفت:
«چیزهایی که باعث گناه می شود، ناگزیر رخ می دهد،
اما وای بر کسی که از طریق او رخ می دهد.
اگر سنگ آسیاب به گردنش می انداختند برایش بهتر بود
و به دریا افکنده شود
تا اینکه او یکی از این کوچولوها را به گناه بیاندازد.»
(انجیل دوشنبه، لوقا 17:1-6)

خوشا به حال گرسنگان و تشنگان عدالت،
زیرا آنها راضی خواهند شد.
(مات 5:6)

امروزبه نام «تساهل» و «شمول پذیری»، فاحش ترین جنایات -جسمی، اخلاقی و معنوی- علیه «کوچولوها» بهانه و حتی تجلیل می شود. نمی توانم ساکت بمانم. برایم مهم نیست که مردم چقدر می‌خواهند من را «منفی» و «مصمم» یا هر برچسب دیگری بگذارند. اگر زمانی برای مردان این نسل، از روحانیون ما، برای دفاع از «کوچکترین برادران» وجود داشت، اکنون است. اما سکوت آنقدر طاقت فرسا، آنقدر عمیق و گسترده است که به عمق فضا می رسد، جایی که می توان صدای پرتاب سنگ آسیاب دیگری به سمت زمین را شنید. ادامه مطلب →