امروزه اغلب گفته می شود که قرن حاضر تشنه اصالت است.
مخصوصاً در مورد جوانان گفته می شود
آنها یک وحشت مصنوعی یا دروغین دارند
و اینکه آنها بیش از هر چیز به دنبال حقیقت و صداقت هستند.
این "نشانه های زمان" باید ما را هوشیار بیابد.
به طور ضمنی یا با صدای بلند - اما همیشه به زور - از ما می‌پرسند:
آیا واقعا به آنچه که اعلام می کنید اعتقاد دارید؟
آیا همان چیزی را که باور دارید زندگی می کنید؟
آیا واقعاً آنچه را که زندگی می کنید موعظه می کنید؟
شهادت زندگی بیش از هر زمان دیگری شرط اساسی شده است
برای اثربخشی واقعی در موعظه
دقیقاً به همین دلیل است که ما تا حدی
مسئول پیشرفت انجیلی است که ما اعلام می کنیم.

—POPE ST. PAUL VI ، اوانجلی نونتیندی، ن. 76

امروزدر مورد وضعیت کلیسا، نسبت به سلسله مراتب گل و لای زیادی وجود دارد. به طور قطع، آنها مسئولیت و مسئولیت بزرگی در قبال گله خود دارند و بسیاری از ما از سکوت طاقت فرسای آنها ناامید هستیم، اگر نه. همکاری، در مقابل این انقلاب جهانی بی خدا زیر پرچم "تنظیم مجدد عالی ". اما این اولین بار در تاریخ رستگاری نیست که گله همه چیز بوده است متروک - این بار، به گرگ های "مترقی"و"درستی سیاسی". با این حال، دقیقاً در چنین مواقعی است که خداوند به افراد غیر روحانی نگاه می کند تا در درون آنها قیام کند قدیسین که در تاریک ترین شب ها مانند ستاره های درخشان می شوند. وقتی مردم این روزها می خواهند روحانیت را شلاق بزنند، من در جواب می گویم: «خب، خدا به من و شما نگاه می کند. پس بیایید با آن کنار بیاییم!»ادامه مطلب →