بیست سالها پیش ، من و همسرم ، هر دو كاتولیك گهواره ، توسط یكی از دوستانمان كه زمانی كاتولیك بود به یك مراسم باپتیست دعوت شدیم. ما از همه زوج های جوان ، موسیقی زیبا و خطبه مسح شده توسط کشیش شگفت زده شدیم. طغیان مهربانی واقعی و استقبال ، چیزی را در اعماق روح ما لمس کرد. ^[1]قس شهادت شخصی من

وقتی برای رفتن به ماشین سوار شدیم ، تنها چیزی که فکر می کردم این بود که کلیسای خودم ... موسیقی ضعیف ، تشریفات خانوادگی ضعیف تر و حتی مشارکت ضعیف تر جماعت. زوج های جوان همسن ما؟ عملاً در استخرها منقرض می شود. دردناک ترین احساس تنهایی بود. من اغلب نسبت به زمانی که وارد خانه می شدم احساس سرما می کردم.

ادامه مطلب →