دعا دعوت به رابطه شخصی با خداست. در حقیقت،
. نماز is رابطه زندگی فرزندان خدا با پدرشان -کاتشیک کلیسای کاتولیک (CCC)، شماره 2565
اما در اینجا ، باید مراقب باشیم که آگاهانه یا ناخودآگاه شروع به دیدن نجات خود فقط به عنوان یک مسئله شخصی نکنیم. وسوسه فرار از دنیا نیز وجود دارد (تحقیر مندی) ، تا زمان عبور طوفان پنهان می شود ، در حالی که دیگران به دلیل کمبود نور برای راهنمایی آنها در تاریکی خود از بین می روند. دقیقاً همین دیدگاههای فردگرایانه است که حتی در محافل پرشور کاتولیک بر مسیحیت مدرن تسلط دارند و پدر مقدس را وادار کرده است تا در آخرین دائره المعارف خود به آن بپردازد:
چگونه می توان این ایده را ایجاد کرد که پیام عیسی کاملاً فردی است و فقط برای هر شخص به طور جداگانه است؟ چگونه به این تفسیر "نجات روح" به عنوان فرار از مسئولیت برای کل رسیدیم و چگونه توانستیم پروژه مسیحی را به عنوان جستجوی خودخواهانه برای نجات تصور کنیم که ایده خدمت به دیگران را رد می کند؟ -POPE BENEDICT XVI ، Spe Salvi (ذخیره شده به امید)، ن. 16
امید بزرگ
من اغلب به عنوان "عالی" توصیف می کنم که در زمانه خود رویدادها و رویدادهای آینده را واجد شرایط کنم. مثلا، "مش بزرگ" یا "محاکمات بزرگ"همچنین آنچه پدر مقدس" امید بزرگ "می نامد وجود دارد. و این همان وظیفه اصلی هر یک از ماست که عنوان" مسیحی "را یدک می کشد:
امید به معنای مسیحی همیشه برای دیگران نیز امید است. -POPE BENEDICT XVI ، Spe Salvi (ذخیره شده به امید)، ن. 34
اما اگر خودمان آن را نداشته باشیم یا حداقل آن را تحقق بخشیم چگونه می توانیم این امید را داشته باشیم؟ و به همین دلیل است که لازم است ما دعا. زیرا در دعا ، قلب ما بیشتر و بیشتر با وجود پر می شود ایمان. و ...
ایمان ماده امید است ... کلمات "ایمان" و "امید" قابل تعویض به نظر می رسند. -POPE BENEDICT XVI ، Spe Salvi (ذخیره شده به امید)، ن. 10
می بینی با همه اینها کجا می روم؟ بدون امید در تاریکی آینده ناامیدی رخ خواهد داد این امید در درون شماست ، این است نور مسیح مانند مشعلی در دامنه تپه می سوزد ، که روح های ناامید را به سمت شما می کشاند ، جایی که می توانید آنها را به عیسی ، امید به رستگاری ، نشان دهید. اما لازم است که شما این امید را داشته باشید. و این فقط از دانستن اینکه ما در زمانهای تغییر چشمگیر زندگی می کنیم حاصل نمی شود ، بلکه از طریق دانستن حاصل می شود او را چه کسی نویسنده تغییر است.
همیشه آماده باشید تا درباره هرکسی که دلیلی برای امید شما می خواهد ، توضیحی بدهید. (1 حیوان خانگی 3:15)
در حالی که این آمادگی مطمئناً آمادگی ذهنی را برای گفتن "در یک فصل یا بیرون" دارد ، اما ما باید حرفی برای گفتن داشته باشیم! و اگر از آنچه صحبت می کنید نمی دانید چگونه می توانید حرفی برای گفتن داشته باشید؟ دانستن این امید روبرو شدن با آن است. و برای ادامه برخورد آن نامیده می شود نماز.
غالباً ، به ویژه در مواجهه با آزمایشات و خشکی معنوی ، ممکن است این کار را نکنید احساس مثل ایمان یا حتی امید. اما در اینجا تحریف معنای "ایمان داشتن" نهفته است. شاید این تصور تحت تأثیر فرقه های انجیلی قرار گرفته است كه كتاب مقدس را به دلخواه خود می پیچانند - كلامی "آن را نام ببرید و ادعا كنید" كه در آن فرد باید "ایمان" خود را بكوبد و بدین ترتیب هرچه را كه می خواهد دریافت كند. معنای آن ایمان داشتن نیست.
ماده
در آنچه که توضیح شگفت انگیز کتاب مقدس سوinter تعبیر شده است ، پدر مقدس قسمت زیر از عبرانیان 11: 1 را توضیح می دهد:
ایمان ماده است (هیپوستاز) از چیزهایی که امیدوار بودند اثبات چیزهایی که دیده نشده است.
این کلمه "hypostatis" قرار بود با اصطلاح از یونانی به لاتین ترجمه شود ماده یا "ماده" یعنی این ایمان در درون ما باید به عنوان یک واقعیت عینی - به عنوان یک "ماده" در درون ما تفسیر شود:
... چیزهایی که به آن امید می رود در حال حاضر در ما وجود دارد: زندگی واقعی و کل. و دقیقاً به دلیل این که خود آن چیز از قبل موجود است ، این حضور آنچه قرار است بیاید نیز اطمینان ایجاد می کند: این "چیز" که باید بیاید هنوز در جهان خارج قابل مشاهده نیست ("ظاهر نمی شود") ، اما به دلیل واقعیت که ، ما به عنوان یک واقعیت اولیه و پویا ، آن را در درون خود حمل می کنیم ، درک خاصی از آن حتی اکنون نیز به وجود آمده است. -POPE BENEDICT XVI ، Spe Salvi (ذخیره شده به امید)، ن. 7
از طرف دیگر ، مارتین لوتر ، این اصطلاح را نه به این مفهوم عینی ، بلکه ذهنی به عنوان بیان یک فضای داخلی درک کرد گرایش. این تفسیر به تعابیر کتاب مقدس کاتولیک راه یافته است ، جایی که در ترجمه های مدرن اصطلاح ذهنی "اعتقاد" جایگزین کلمه عینی "اثبات" شده است. با این حال ، آنقدرها هم دقیق نیست: من به مسیح امیدوارم زیرا قبلاً "اثبات" این امید را داشته ام ، نه فقط یک محکومیت.
این ایمان و امید یک "ماده" معنوی است. این چیزی نیست که من با استدلالهای ذهنی یا تفکر مثبت کار کنم: این یک هدیه روح القدس است که در غسل تعمید داده شده است:
او مهر خود را بر ما نهاده و روح خود را به عنوان ضمانت در قلب ما قرار داده است. (2 Cor 1:22)
اما بدون نماز ، با کشیدن شیره روح القدس از مسیح تاک در روح من ، این هدیه می تواند توسط یک وجدان کسل شده پوشیده شود و یا حتی در اثر رد ایمان یا گناه فانی از بین برود. از طریق دعا - که یک اشتیاق از عشق است - این "ماده" افزایش می یابد ، و بنابراین ، امید من نیز افزایش می یابد:
امید ما را ناامید نمی کند ، زیرا عشق خدا از طریق روح القدس که به ما اعطا شده است ، در قلب ما ریخته شده است. (روم 5: 5)
این ماده "روغنی" است که ما با آن لامپ های خود را پر می کنیم. اما از آنجا که این ماده از نظر منشأ خدایی است ، چیزی نیست که شما فقط با اراده به دست بیاورید ، گویی خدا یک ماشین فروش کیهانی است. بلکه ، با تبدیل شدن به فرزند فروتنی و جستجوی اول پادشاهی خدا بیش از هر چیز دیگر ، به ویژه از طریق دعا و تبریک مقدس ، است که "روغن شادی" به طور غنی در قلب شما ریخته می شود.
به امید دیگران
بنابراین می بینید ، مسیحیت سفر به ماوراالطبیعه است ،
یا بهتر بگوییم ، ماوراالطبیعه به درون روح سفر می کند: مسیح با پدر به قلب کسی می آید که اراده او را انجام می دهد. وقتی این اتفاق می افتد ، خدا ما را تغییر می دهد. چگونه می توانم تغییر ندهم وقتی که خدا خانه خود را در من ایجاد می کند و من معبد روح القدس می شوم؟ اما همانطور که در آن نوشتم حل شود، این لطف ارزان نیست. با تسلیم مداوم خود به خدا (ایمان) آزاد می شود. و لطف (امید) ، نه تنها برای خود ما ، بلکه برای دیگران نیز داده می شود:
دعا کردن این نیست که از تاریخ خارج شویم و گوشه خصوصی شادی خودمان را کنار بگذاریم. هنگامی که به درستی دعا می کنیم ، فرایند تصفیه درونی را طی می کنیم که ما را به سوی خدا باز می کند و به همین ترتیب به همنوعانمان نیز راه می یابیم ... به این ترتیب ما شاهد آن تطهیراتی هستیم که به واسطه آنها برای خدا گشوده می شویم و برای خدمت همنوعان خود آماده می شویم. انسان ها. ما قادر به امید بزرگ هستیم و بنابراین وزیر امید دیگران می شویم. -POPE BENEDICT XVI ، Spe Salvi (ذخیره شده به امید)، ن. 33 ، 34
به عبارت دیگر ، ما می شویم چاه های زندگی که دیگران می توانند از آن زندگی که امید ماست بنوشند. ما باید تبدیل به چاه زنده شویم!
بیشتر خواندن:
