مشعل دوم

عزلت بخیر
روز 34

دوگانه سوز 2

کن این چیزی است که برادران و خواهران عزیز من: زندگی داخلی ، مانند یک بالون هوای گرم ، نه یک ، بلکه دو مشعل پروردگار ما در این باره کاملاً روشن بود که فرمود:

شما خداوند خدای خود را دوست داشته باشید ... و همسایه خود را مانند خود دوست داشته باشید. (مارک 12:33)

همه آنچه که من در این مورد درباره اوج گرفتن روح در جهت اتحاد با خدا گفتم چنین فرض که مشعل دوم نیز روشن و در حال شلیک است. اولین مشعل این است که خداوند ، خدای خود را دوست داشته باشیم ، کاری که ما در زندگی داخلی دعا انجام می دهیم. اما سپس او می گوید ، اگر واقعاً مرا دوست داری ، "گوسفندان من را بخور". اگر واقعاً مرا دوست داری ، همسایه خود را که در تصویر من ساخته شده دوست داشته باش. اگر واقعاً مرا دوست داری ، کمترین برادرت را به من غذا بده ، لباس بپوش ، و به دیدنش بروی. عشق به همسایه ماست مشعل دوم. بدون این آتش عشق به دیگری ، قلب قادر نخواهد بود تا به اوج اتحاد با خدا برسد کیست عشق، و فقط در بهترین حالت ، بالای سطح چیزهای زمانی معلق خواهد بود.

اگر کسی بگوید ، "من خدا را دوست دارم" ، اما از برادر خود متنفر باشد ، او دروغگو است. زیرا هرکس برادری را که دیده است دوست ندارد ، نمی تواند خدایی را که ندیده دوست بدارد. این فرمانی است که ما از او داریم: هر که خدا را دوست دارد باید برادر خود را نیز دوست بدارد. (اول یوحنا 1: 4-20)

زندگی درونی دعا فقط یک دعوت نیست همبستگی با خدا ، اما کمیسیون به دنیا بروند و دیگران را به این عشق و ارتباط نجات دهنده بکشند. بنابراین ، این دو مشعل به طور همزمان کار می کنند ، زیرا ما فقط می توانیم دیگران را دوست داشته باشیم اگر خودمان بدانیم که با یک عشق بی قید و شرط ، که در روابط شخصی نماز کشف می کنیم ، مورد علاقه ما قرار گرفته ایم. ما فقط زمانی می توانیم دیگران را ببخشیم که بدانیم بخشیده شده ایم. ما فقط می توانیم سبک و گرما از مسیح برای دیگران وقتی که ما خودمان تحت تأثیر همین گرما و عشق قرار گرفته ایم. همه اینها برای گفتن این است که نماز "بادکنک" قلب ما را گسترش می دهد و جا را برای آن باز می کند صدقه- آن عشق الهی که به تنهایی قادر است عمق قلب مردان را سوراخ کند.

و بنابراین ، کسی که به خلوت می رود و دعا می کند ، با ساعت ها مراقبه و مطالعه به خدا اشک و التماس دعا می کند ... اما سپس با بی میلی به آشپزخانه می رود ، با جاه طلبی خودخواهانه به محل کار یا مدرسه می رود ، یا از کنار فقیر و شکسته عبور می کند - با بی تفاوتی قلب ... شعله های عشق را پیدا می کند ، دعایی که ممکن است شعله ور شود ، به زودی پراکنده می شود و قلب به سرعت دوباره زمین می خورد.

عیسی نگفت که دنیا با زندگی پرشور در نماز ، پیروان او را شناسایی خواهد کرد. نسبتا،

اگر این عشق را به یکدیگر داشته باشید ، همه می دانند که شما شاگردان من هستید. (یوحنا 13:35)

به یقین ، روح مرتد ، قلب فراخوان مادر شدن و پدری ، روح زندگی مذهبی و کشیش ها ، اسقف ها و پاپ ها است نماز زیرا بدون این اقامت در عیسی مسیح نمی توان ثمر داد. اما همانطور که قبلاً در این عقب نشینی گفتم ، این اقامت در عیسی مسیح هر دو دعا است و وفاداری

اگر احکام مرا حفظ کنید ، در عشق من ماندگار خواهید شد ... این فرمان من است ، همانطور که من شما را دوست داشته ام ، یکدیگر را دوست داشته باشید. (یوحنا 15:10 ، 12)

هر مشعل با همان "چراغ خلبانی" میل مشتعل می شود: انتخاب آگاهانه اراده برای دوست داشتن خدا و همسایه. نمونه کامل آن را در مادر مبارک می بینیم که وقتی بی توجه به خستگی خود در ماه های اول بارداری ، برای کمک به پسر عمویش الیزابت راهی آن دامنه تپه شد. زندگی درونی مریم عیسی بود ، هم به معنای واقعی و هم به لحاظ معنوی. و وقتی او به حضور پسر عموی خود آمد ، الیزابت را می شنویم که می گوید:

چگونه این اتفاق برای من افتاده است که مادر پروردگار من باید به من بیاید؟ زیرا در لحظه ای که صدای سلام شما به گوش من رسید ، نوزاد در رحم من از خوشحالی پرید. (لوقا 1: 43-44)

در اینجا می بینیم که شاگرد واقعی خدا - زن یا مردی که شعله عشق ، که عیسی است ، در قلب آنها می سوزد و آن را زیر یک بوته پنهان نمی کند - نیز "نور جهان" می شود. ^[1]رجوع کنید به مات 5:14 زندگی درونی آنها به روشی خارق العاده آشكار می شود كه دیگران می توانند حتی در قلب خود ، حتی بدون كلام ، آن را درک كنند ، همانطور كه وقتی جان باپتیست در رحم الیزابت جهید. یعنی همه وجود ماری بود نبوی؛ و یک زندگی نبوی است که "افکار بسیاری از قلبها را آشکار می کند". ^[2]رجوع کنید به لوقا 2:35 یا در آنها گرسنگی از چیزهای خدا تحریک می شود ، یا نفرت از چیزهای خدا. همانطور که سنت جان گفت ،

شهادت عیسی روح نبوت است. (Rev 19:10)

بنابراین می بینید ، نماز بدون خدمت ، یا خدمت بدون نماز ، هر یک را فقیر می کند. اگر نماز بخوانیم و به جماعت برویم ، اما دوست نداشته باشیم ، انجیل را بی اعتبار می کنیم. اگر ما به دیگران خدمت می کنیم و به آنها کمک می کنیم ، اما شعله عشق به خدا روشن باقی نمی ماند ، در این صورت نمی توانیم قدرت متحول کننده عشق ، که "شاهد عیسی است" را به او انتقال دهیم. تفاوت زیادی بین مقدسین و مددکاران اجتماعی وجود دارد. مددکاران اجتماعی دنباله ای از کارهای خوب را پشت سر می گذارند ، که دیگران معمولاً به زودی فراموش می کنند. مقدسین عطر و بوی مسیح را که برای قرنها باقی مانده است به یادگار می گذارند.

در پایان ، بنابراین ، می بینیم که اکنون آشکار شده است مسیر هفتم که قلب ما را به حضور خدا باز می کند:

خوشا به حال صلح کنندگان ، زیرا آنها فرزندان خدا خوانده خواهند شد. (مات 5: 9)

صلح طلب بودن صرفاً خاتمه بخشیدن به درگیری ها نیست بلکه ایجاد صلح مسیح در هر کجا است. ما وقتی ناقل صلح خدا می شویم که مانند مریم ، زندگی داخلی ما نیز عیسی است ، ...

… من زندگی می کنم ، دیگر من نیستم ، اما مسیح در من زندگی می کند… (Gal 2:19)

چنین روحی نمی تواند کمک کند اما هر کجا که می روند صلح ایجاد می کند. همانطور که سنت سرافیم ساروف گفت: "یک روح صلح آمیز بدست آورید و هزاران نفر در اطراف شما نجات می یابند."

صلح فقط نبود جنگ نیست و فقط به حفظ توازن قوا بین دشمنان محدود نمی شود ... صلح "آرامش نظم" است. صلح کار عدالت و تأثیر خیرات است. -کاتکایسم کلیسای کاتولیک ، ن. 2304

الیزابت این "تأثیر فضل" را فقط با حضور ماری تجربه کرد ، زیرا بانوی ما در حال ورود به شاهزاده صلح بود. و بنابراین ، پاسخ الیزابت برای ما نیز صدق می کند:

خوشا به حال شما که معتقد بودید آنچه توسط خداوند به شما گفته شده تحقق می یابد. (لوقا 1:45)

از طریق "بله" خودمان به خدا در دعا و به دیگران خدمت کنیم ، ما نیز مبارک خواهیم بود ، زیرا قلب ما بیش از پیش با عشق ، نور و حضور خدا پر می شود.

خلاصه و نوشتار

هنگامی که دو مشعل از عشق به خدا و عشق به همسایه روشن می شوند ، ما به عنوان یک بالون هوای گرم که در آسمان شب می درخشد ، روشن می شویم.

زیرا خداوند کسی است که برای اهداف خوب خود ، هم در آرزو و هم در کار شما کار می کند. همه کارها را بدون غر زدن و پرسش انجام دهید ، تا فرزندان خدا بدون لکه در میان نسلی کج و کج ، که در میان آنها مانند چراغ های جهان می درخشید ، بی تقصیر و بی گناه باشید. (فیل 2: 13-15)

گلوله شب