Earst publisearre 20 maart 2011.
WANNEAR Ik skriuw fan “tuggen" Of godlike gerjochtigheid, ”Ik krimp altyd, want sa faak wurde dizze termen ferkeard begrepen. Fanwegen ús eigen ferwûnens, en dus ferwurde opfettingen fan "gerjochtigheid", projektearje wy ús misferstannen op God. Wy sjogge gerjochtigheid as "werom slaan" as oaren krije "wat se fertsjinje." Mar wat wy faak net begripe is dat de "tuchtingen" fan God, de "straffen" fan 'e Heit, altyd, altyd woartele binne, altyd, fereale.Fierderlêze
Jo dy't wenje yn 'e skûlplak fan' e Allerheechste,
dy't yn it skaad fan 'e Almachtige bliuwe,
Siz de Heare: Myn taflecht en fort,
myn God op wa't ik fertrou. ”
IT WURD NO OAN MASSA-LEZINGEN
foar 17 desimber 2013
Liturgyske teksten hjir
DÊR is in krêftich momint fan drama yn ien fan 'e fizioenen fan St. John yn it Boek fan Iepenbiering. Nei it hearren fan 'e Hear de sân tsjerken tuchtigen, warskôgje, formoanje en tariede op syn komst, [1]cf. Iep 1:7 Sint Johannes wurdt in boekrôle sjen litten mei skriuwen oan beide kanten dy't wurdt fersegele mei sân seehûnen. As hy beseft dat "gjinien yn 'e himel of op ierde of ûnder de ierde" it kin iepenje en ûndersykje, begjint er bot te skriemen. Mar wêrom gûlt Sint Jan oer iets dat hy noch net hat lêzen?
| ↑1 | cf. Iep 1:7 |
|---|