GOD wol ús fertrage. Mear dan wol Hy dat wy dat wolle rêst, sels yn gaos. Jezus naaide noait nei syn passy. Hy naam de tiid om in lêste miel te hawwen, in lêste lear, in yntym momint fan in oar de fuotten waskje. Yn 'e tún fan Getsemane lei Hy tiid op' e tiid om te bidden, syn krêft te sammeljen, de wil fan 'e Heit te sykjen. As de tsjerke har eigen passy benaderet, soene wy ek ús Rêder moatte imitearje en in folk fan rêst wurde. Eins kinne wy ússels allinich as wiere ynstruminten oanbiede fan "sâlt en ljocht."
Wat betsjuttet it "rêst"?
As jo stjerre, stopje alle soargen, alle ûnrêst, alle hertstochten, en de siel wurdt skorst yn in steat fan stilte ... in steat fan rêst. Meditearje hjiroer, want dat soe ús steat wêze moatte yn dit libben, om't Jezus ús ropt ta in steat fan "stjerre" wylst wy libje:
Wa't efter my wol komme, moat himsels ûntkenne, syn krús opnimme en my folgje. Want wa't syn libben wol rêde, sil it ferlieze, mar wa't syn libben om myn wille kwytreit, sil it fine ... Ik sis jo, útsein as in nôtkorn op 'e grûn falt en stjert, bliuwt it gewoan in nôtkorn; mar as it stjert, produsearret it in protte frucht. (Matt 16: 24-25; Jehannes 12:24)
Fansels kinne wy yn dit libben net oars as wrakselje mei ús hertstochten en stride mei ús swakke punten. De kaai is dan net om josels fange te litten yn 'e driuwende streamingen en ympulsen fan it fleis, yn' e tossende weagen fan 'e hertstochten. Dûk leaver djip yn 'e siel wêr't de Wetter fan' e Geast noch binne.
Wy dogge dit troch te libjen yn in steat fan fertrouwe.