A o mundo ten sede de experimentar a Deus, de atopar a presenza tanxible de quen os creou. É amor e, polo tanto, é a presenza do amor a través do seu corpo, a súa igrexa, a que pode traer a salvación a unha humanidade solitaria e ferinte.
A caridade só salvará o mundo. —San. Luigi Orione, L'Osservatore Romano, 30 de xuño de 2010
XESÚS, O NOSO EXEMPLO
Cando Xesús chegou á terra, non pasou todo o seu tempo na cima dunha montaña en soidade, conversando co Pai, suplicando no noso nome. Quizais puidese, e finalmente fixo o seu descenso a Xerusalén para ser sacrificado. Pola contra, o noso Señor camiñou entre nós, tocounos, abrazounos, escoitounos e mirou a cada alma á que se achegaba aos ollos. O amor deulle cara ao amor. O amor entrou sen medo no corazón dos homes -na súa rabia, desconfianza, amargura, odio, avaricia, luxuria e egoísmo- e derreteu os seus medos cos ollos e o Corazón do Amor. A Misericordia encarnouse, a Misericordia tomou carne, a Misericordia podía ser tocada, escoitada e vista.
O noso Señor escolleu este camiño por tres razóns. Un foi que quería que soubésemos que realmente nos amaba, de feito, como moito nos quixo. Si, o amor ata se deixou crucificar por nós. Pero en segundo lugar, Xesús ensinou aos seus seguidores —feridos polo pecado— o que significa ser verdadeiramente humano. Ser plenamente humano é amar. Ser plenamente humano tamén é ser querido. E así di Xesús a través da súa vida: "Eu son o Camiño ... o Camiño do Amor que agora é o teu Camiño, o Camiño á Vida vivindo a Verdade no amor".
En terceiro lugar, o seu exemplo é o que hai que imitar para que a súa vez sexamos a súa presenza ante os demais ... que nos convertamos en lámpadas que leven a "luz do mundo" ás tebras converténdonos en nós mesmos en "sal e luz".
Deiche un modelo a seguir, para que como fixen por ti tamén o fagas. (Xoán 13:15)
IR SEN MEDO
O mundo non se converterá por discursos, senón por testemuñas. Testemuñas do amor. Por iso escribín en O corazón de Deus que debes abandonarte a este Amor, confiando nel, crendo que El é misericordioso incluso nos teus momentos máis escuros. Deste xeito, coñecerás o que significa amar polo seu amor incondicional por ti, e así poder demostrarlle ao mundo quen é o Amor. E como pode haber un xeito máis eficaz de converterse no rostro do amor que mirando directamente a el sempre que sexa posible na Santa Eucaristía?
... antes do Santísimo Sacramento experimentamos dun xeito bastante especial que "permanecer" en Xesús, que el mesmo, no Evanxeo de Xoán, impón como requisito previo para dar moitos froitos (cf. Xn 15:5). Así evitamos a redución da nosa acción apostólica a un activismo estéril e, en vez diso, aseguramos que testemuña o amor de Deus. —PAPA BENEDICTO XVI, Discurso na Convención da Diocese de Roma, 15 de xuño de 2010; L'Osservatore Roman [Inglés], 23 de xuño de 2010
Cando pasou fe aceptas que realmente é Amor, entón á túa vez podes converterte no rostro que miraches no teu propio momento de necesidade: o rostro que che perdoou cando non merecías o perdón, o rostro que unha e outra vez mostra misericordia cando actúas máis parecido ao seu inimigo. Ves como Cristo entrou sen medo no teu corazón, ateigado de pecado, disfunción e todo tipo de desordes? Entón ti tamén debes facer o mesmo. Non teñas medo de andar no corazón dos demais, revelándolles o rostro do amor que vive en ti. Míraos cos ollos de Cristo, fálalles cos seus beizos, escóitaos cos seus oídos. Sexa misericordioso, manso, amable e amable de corazón. E sempre veraz.
Por suposto, é esa mesma verdade que pode deixar o rostro do amor unha vez máis azoutado, furado de espiñas, golpeado, machucado e escupido. Pero incluso nestes momentos de rexeitamento, o rostro do amor aínda se pode ver no contradición que se presenta a través da misericordia e do perdón. Perdoar aos teus inimigos, orar polos que te maltratan, bendicir aos que te maldicen é revelar o rostro do amor (Lucas 6:27). Foi este Cara, de feito, que converteu ao Centurión.
BOAS OBRAS
Converterse no rostro do amor nas nosas casas, nas nosas escolas e no mercado non é un pensamento piadoso senón o mando do noso Señor. Porque non só somos salvados pola graza, senón incorporados ao seu corpo. Se non nos parecemos nada ao seu corpo o día do xuízo, escoitaremos esas dolorosas palabras de verdade: "Non sei de onde vés » (Lucas 13:28). Pero Xesús prefire que escollamos amar, non por medo ao castigo, senón porque ao amar convertémonos no noso verdadeiro ser feito na imaxe divina.
Xesús é esixente porque desexa a nosa verdadeira felicidade. —XOHÁN PAULO II, Mensaxe do Día Mundial da Xuventude, Colonia, 2005
Pero o amor tamén é a orde orixinal na que se creou o mundo, polo que debemos esforzarnos por conseguir esta orde para o ben de todos. Non se trata só da miña relación persoal con Xesús, senón de traer a Cristo ao mundo para que poida transformalo.
Mentres oraba o outro día no cumio dun outeiro con vistas a un lago próximo, experimentei un profundo sentido da súa gloria evidente en todo. As palabras, "Eu te amo”Brillaba nas augas, facía eco nas batidas das ás e cantaba nos prados de verde. A creación foi ordenada polo amor e, así, a creación restaurarase en Cristo a través amor. Esa restauración comeza na nosa vida diaria deixando que o amor guíe e ordene os nosos días segundo a nosa vocación. Debemos buscar o reino de Deus primeiro en todo o que facemos. E cando o deber do momento nos sexa evidente, debemos facelo con amor, ao servizo do próximo, revelándolles o rostro do amor ... o corazón de Deus. Pero non só servimos ao próximo, senón que tamén os queremos; vexa neles a imaxe de Deus na que se crean, aínda que estea desfigurada polo pecado.
Deste xeito, contribuímos a levar a orde de Deus ás vidas alleas. Traemos o seu amor no medio deles. Deus é amor e, polo tanto, é a súa presenza, o amor mesmo, o que entra no momento. E entón, todas as cousas son posibles.
Así, a túa luz debe brillar ante os demais, para que vexan as túas boas obras e glorifiquen ao teu Pai celestial. (Mateo 5:16)
Non teñas medo de escoller o amor como regra suprema da vida ... séguelle nesta extraordinaria aventura de amor, abandonándote a El con confianza. —PAPA BENEDICTO XVI, Discurso na Convención da Diocese de Roma, 15 de xuño de 2010; L'Osservatore Roman [Inglés], 23 de xuño de 2010
LECTURA RELACIONADA:
- Como é o rostro do amor? Ler 1 Cor 13: 4-7
