JESUS di á Serva de Deus Luisa Piccarreta que a humanidade está a piques de entrar nunha “terceira renovación” (ver Unha liña de tempo apostólica). Pero que quere dicir El? Cal é o propósito?Continúe lendo
A ÉPOCA DA PAZ
Unha liña de tempo apostólica
Só cando pensamos que Deus debería tirar a toalla, tira dentro doutros séculos. É por iso que predicións tan específicas como "este outubro” teñen que ser considerados con prudencia e cautela. Pero tamén sabemos que o Señor ten un plan que se está a levar a cabo, un plan que é culminando nestes tempos, segundo non só numerosos videntes senón, de feito, os Primos Pais da Igrexa.Continúe lendo
Facendo unha estrada recta
ESTES son os días de preparación para a vinda de Xesús, o que San Bernardo chamou "medio chegando” de Cristo entre Belén e o fin dos tempos. Continúe lendo
Os Mil Anos
Entón vin un anxo baixar do ceo,
sostendo na man a chave do abismo e unha pesada cadea.
Tomou o dragón, a serpe antiga, que é o Diaño ou Satanás,
e atouno durante mil anos e botouno ao abismo,
que pechou sobre ela e selou, para que xa non puidese
descarria ás nacións ata que se cumpran os mil anos.
Despois disto, será lanzado por un curto período de tempo.
Entón vin tronos; os que se sentaron neles foron encomendados do xuízo.
Tamén vin as almas dos que foran decapitados
pola súa testemuña a Xesús e pola palabra de Deus,
e que non adorara á besta nin á súa imaxe
nin aceptara a súa marca na fronte nin nas súas mans.
Viñeron á vida e reinaron con Cristo mil anos.
(Ap 20:1-4, Primeira lectura da misa do venres)
ALÍ Non hai, quizais, ningunha Escritura máis amplamente interpretada, máis disputada e mesmo divisiva que esta pasaxe do Libro de Apocalipsis. Na Igrexa primitiva, os xudeus conversos crían que os "mil anos" referíanse á chegada de Xesús literalmente reinar na terra e establecer un reino político entre banquetes e festas carnais.[1]"... quen se ergue de novo gozará do lecer de desmesurados banquetes carnais, provistos dunha cantidade de carne e bebida que non só choquen o sentimento dos temperados, senón que mesmo superen a medida da propia credulidade". (San Agostiño, Cidade de Deus, Bk. XX, cap. 7) Non obstante, os Pais da Igrexa eliminaron rapidamente esa expectativa, declarándoa unha herexía, o que chamamos hoxe. milenarismo [2]Ver Milenarismo - Que é e que non Como se perdeu a era.Continúe lendo
Notas ao pé
| ↑1 | "... quen se ergue de novo gozará do lecer de desmesurados banquetes carnais, provistos dunha cantidade de carne e bebida que non só choquen o sentimento dos temperados, senón que mesmo superen a medida da propia credulidade". (San Agostiño, Cidade de Deus, Bk. XX, cap. 7) |
|---|---|
| ↑2 | Ver Milenarismo - Que é e que non Como se perdeu a era |
Xesús vén!
Publicado por primeira vez o 6 de decembro de 2019.
QUERO para dicilo o máis claro, forte e audaz que poida: Xa vén Xesús! ¿Pensabas que o papa Xoán Paulo II só era poético cando dixo:Continúe lendo
O maior sinal dos tempos
SEI que hai varios meses que non escribín moito sobre os “tempos” que estamos a vivir. O caos do noso recente traslado á provincia de Alberta foi un gran trastorno. Pero a outra razón é que se estableceu unha certa dureza de corazón na Igrexa, especialmente entre os católicos cultos que mostraron unha escandalosa falta de discernimento e mesmo de vontade de ver o que se desenvolve ao seu redor. Mesmo Xesús finalmente calou cando a xente quedou de pescozo duro.[1]cf. A resposta silenciosa Irónicamente, son cómicos vulgares como Bill Maher ou feministas honestas como Naomi Wolfe, os que se converteron nos "profetas" involuntarios dos nosos tempos. Estes días parecen ver máis claro que a gran maioría da Igrexa! Unha vez que as iconas da esquerda corrección política, agora son eles os que advirten de que unha ideoloxía perigosa está arrasando polo mundo, erradicando a liberdade e pisoteando o sentido común, aínda que se expresen imperfectamente. Como dixo Xesús aos fariseos:Dígoche, se estes [ie. a Igrexa] calaban, as propias pedras berraban”. [2]Lucas 19: 40Continúe lendo
Notas ao pé
| ↑1 | cf. A resposta silenciosa |
|---|---|
| ↑2 | Lucas 19: 40 |
Non é unha variña máxica
A A consagración de Rusia o 25 de marzo de 2022 é un evento monumental, na medida en que cumpre o explícito petición de Nosa Señora de Fátima.[1]cf. ¿Sucedeu a consagración de Rusia?
Ao final, o meu Inmaculado Corazón triunfará. O Santo Pai consagrarame Rusia, e converterase e concederase un período de paz ao mundo.—Mesaxe de Fátima, vaticano.va
Non obstante, sería un erro crer que isto é semellante a axitar algún tipo de variña máxica que fará que todos os nosos problemas desaparezan. Non, a Consagración non anula o imperativo bíblico que Xesús proclamou claramente:Continúe lendo
Notas ao pé
| ↑1 | cf. ¿Sucedeu a consagración de Rusia? |
|---|
Unha resposta a Jimmy Akin - Parte 2
RESPOSTAS CATÓLICAS' O apologista de vaqueiros, Jimmy Akin, segue tendo unha rebaba debaixo da súa sela no sitio web do noso irmán. Conta atrás para o Reino. Aquí está a miña resposta ao seu último tiroteo...Continúe lendo
O Misterio do Reino de Deus
Como é o Reino de Deus?
Con que podo comparalo?
É como un gran de mostaza que colleu un home
e plantado no xardín.
Cando medrou por completo, converteuse nun gran arbusto
e os paxaros do ceo moraban nas súas pólas.
(Evanxeo de hoxe)
CADA día, rezamos as palabras: "Venga o teu Reino, fágase a túa vontade na terra como no ceo". Xesús non nos tería ensinado a orar como tal a non ser que esperásemos que o Reino aínda está por vir. Ao mesmo tempo, as primeiras palabras de Noso Señor no seu ministerio foron:Continúe lendo
Os vencedores
A o máis notable de Noso Señor Xesús é que non garda nada para si mesmo. Non só lle dá toda a gloria ao Pai, senón que tamén quere compartir a súa gloria us na medida en que nos convertemos coheredeiros compañeiros de traballo con Cristo (cf. Ef 3).