ALÍ ten moito no meu corazón escribir e falar nos próximos días que é serio e importante no gran esquema de cousas. Mentres tanto, o papa Bieito segue a falar lúcidamente e francamente sobre o futuro ao que se enfronta o mundo. Non é de estrañar que se faga eco das advertencias da Santísima Virxe María que, na súa persoa, é un prototipo e espello da Igrexa. É dicir, debería haber unha coherencia entre ela e a Sagrada Tradición, entre a palabra profética do corpo de Cristo e as súas auténticas aparicións. A mensaxe central e síncrona é unha advertencia e unha esperanza: aviso que o mundo está no precipicio do desastre debido ao seu curso actual; e esperanza que, se volvemos a Deus, pode curar ás nosas nacións. Quero escribir máis sobre a poderosa homilía do Papa Bieito dada esta vixilia pascual pasada. Pero, por agora, non podemos subestimar a gravidade do seu aviso:
A escuridade que representa unha ameaza real para a humanidade, ao cabo, é o feito de que pode ver e investigar cousas materiais tanxibles, pero non pode ver cara a onde vai o mundo de onde vén, cara a onde vai a nosa propia vida, o que é bo e o o que é malo. A escuridade que envolve a Deus e os valores ocultos é a verdadeira ameaza para os nosos existencia e ao mundo en xeral. Se Deus e os valores morais, a diferenza entre o ben e o mal, permanecen na escuridade, entón todas as outras "luces" que poñen ao noso alcance tales incribles proezas técnicas non só son progreso, senón tamén perigos que nos poñen e o mundo en risco. — BENEDICTO DE POPO XVI, Homilía da vixilia pascual, 7 de abril de 2012 (énfase miña)
E así chegou o mundo A Hora Pródigo: un período de esperanza e advertencia ...
Continúe lendo →