Esta semana, estiven reflexionando sobre as últimas tres décadas dende que a nosa Señora comezou a aparecer en Medjugorje. Estiven cavilando sobre a incrible persecución e perigo que soportaron os videntes, sen saber do día a día se os comunistas os enviarían como se sabía que o goberno iugoslavo facía cos "resistentes" (xa que os seis videntes non dirían, baixo ameaza, que as aparicións eran falsas). Estou a pensar nos innumerables apostolados que atopei nas miñas viaxes, homes e mulleres que atoparon a súa conversión e chamaron a esa montaña ... sobre todo os sacerdotes que coñecín aos que a Virxe peregrinou alí. Estou a pensar tamén que, dentro de pouco, o mundo enteiro será atraído "a" Medjugorje mentres se revelan os chamados "segredos" que os videntes gardaron fielmente (nin sequera os discutiron entre eles, salvo para o común a todos: un "milagre" permanente que quedará atrás en Apparition Hill.)
Estou a pensar tamén nos que resistiron as innumerables grazas e froitos deste lugar que a miúdo se len como os Feitos dos Apóstolos sobre os esteroides. Non é o meu lugar declarar Medjugorje verdadeiro ou falso, algo que o Vaticano segue discernindo. Pero tampouco ignoro este fenómeno, invocando esa obxección común que "É unha revelación privada, polo que non teño que crelo", coma se o que Deus ten que dicir fóra do Catecismo ou da Biblia non ten importancia. O que Deus falou a través de Xesús na Revelación pública é necesario salvación; pero o que Deus nos ten que dicir a través da revelación profética é necesario ás veces para a nosa continuidade santificación. E, polo tanto, desexo tocar a trompeta, a risco de que me chamen todos os nomes habituais dos meus detractores, polo que parece totalmente obvio: que María, Nai de Xesús, vén a este lugar desde hai máis de trinta anos co fin de prepáranos para o seu triunfo, a cuxo clímax parece que nos achegamos rapidamente. E así, xa que teño tantos novos lectores nos últimos tempos, desexo volver publicar o seguinte con esta advertencia: aínda que escribín relativamente pouco sobre Medjugorje ao longo dos anos, nada me dá máis alegría ... por que é iso?
Continúe lendo →
