Comunidade ... un encontro con Xesús

A PALABRA AGORA NAS LECTURAS DE MASA
para o 30 de abril de 2014
Mércores da segunda semana de Semana Santa

A os mesmos apóstolos que fuxiron de Xetsemaní ao primeiro estertor das cadeas agora, non só desafían ás autoridades relixiosas, senón que volven directamente a territorio hostil para testemuñar a resurrección de Xesús.

Os homes aos que metes en prisión están na zona do templo e están ensinándolle á xente. (Primeira lectura)

As cadeas que antes eran a súa vergoña agora comezan a tecer unha gloriosa coroa. De onde veu de súpeto esta coraxe?

Por suposto, sabemos que o Día da diferenza foi Pentecostés. Pero o que tirou ao Espírito Santo foi cando o corpo se reuniu coma un só, unida a María, a nai de Xesús.

Pois onde dous ou tres están reunidos no meu nome, alí estou no medio deles. (Matt 18:20)

Incontables veces vivín isto sacramental natureza da comunidade cristiá, fundándose hai un ano con outros cantantes e músicos. O noso ministerio era traer á xente a un encontro con Xesús a través da música e da predicación da palabra de Deus, o Evanxeo sen diluír:

Deus amou tanto o mundo que deu ao seu Fillo unigénito, para que todos os que cren nel non perecen pero teñan vida eterna. (Evanxeo de hoxe)

Pola graza de Deus, o Señor mostrounos que o máis importante non era o que nós fixo tanto, pero quen nós son en Cristo; que hai quen canta cancións e logo quen converterse na canción en si. O que atopamos na comunidade, a través do intercambio de oracións, ánimos, confraternización, meditación sobre a Palabra de Deus e participación na Eucaristía foi un poder graza que flúe entre nós. O que atopamos foi Xesús no outro.

A fe cristiá ... non é unha ideoloxía senón un encontro persoal con Cristo Crucificado e Resucitado. Desta experiencia, individual e comunitaria, xorde unha nova forma de pensar e actuar: nace unha existencia marcada polo amor. —BENEDICTO XVI, Homilía en Dio Padre Misericordioso, 26 de marzo de 2006

Este encontro de amor, á súa vez, levou a novos agasallos, novos horizontes e novos ministerios que nacen ata hoxe.

... o cristián individual experimenta a comunidade e, polo tanto, sente que desempeña un papel activo e se anima a participar na tarefa común. Deste xeito, estas comunidades convértense nun medio de evanxelización e de proclamación inicial do Evanxeo e fonte de novos ministerios. —ST. XOÁN PAULO II, Redemptoris Missio, n. 51; vaticano.va

A valentía para afrontar a persecución tamén nace en comunidade, porque os apóstolos sabían que o Espírito non só estaba con eles, senón que estaban uns cos outros, e Xesús, polo tanto, tamén estaba no seu medio. A comunidade levounos a comezar a vivir cun pé no mundo seguinte, porque a auténtica comunidade cristiá xa é unha gusto da comunidade celestial..

Proba e mira que bo é o SEÑOR; bendiciu o home que se refuxia nel. (Salmo de hoxe)

E atoparemos verdadeiro refuxio nunha comunidade auténtica, porque aí está Cristo, onde queira que dous ou tres están reunidos no seu nome.

Esta é a obra do Espírito. A Igrexa está construída polo Espírito. O Espírito crea unidade. O Espírito lévanos a testemuñar. —PAPA FRANCIS, Homilía na misa de Casa Santa Marta, 29 de abril de 2014; Universo