Elías no deserto, Michael D. O'Brien
NON hai moito tempo, o Señor pronunciou unha palabra suave pero poderosa que atravesou a miña alma:
"Poucos na igrexa norteamericana entenden ata onde caeron".
Cando reflexionaba sobre isto, especialmente na miña propia vida, recoñecín a verdade nisto.
Para ti dis, son rico, prosperei e non necesito nada; sen saber que es desgraciado, lamentable, pobre, cego e espido. (Apocalipsa 3: 17)
O papa Paulo VI dixo que a marca dun cristián auténtico é:
... simplicidade de vida, espírito de oración, caridade cara a todos, especialmente cara aos humildes e aos pobres, obediencia e humildade, desapego e sacrificio. Sen esta marca de santidade, a nosa palabra terá dificultades para tocar o corazón do home moderno. Arrisca a ser va e estéril. –– A evanxelización no mundo moderno.
Como podemos ter vostede e eu a forza nunha sociedade tan cómoda, materialista e gula, para responder a esta chamada radical? A resposta chegou con claridade, tan claramente, na primeira lectura na misa de onte. Un anxo, sinalando a xerra de auga bolo de lareira, díxolle ao profeta Elías:
"Levántate e come, se non, a viaxe será demasiado grande para ti" E levantouse, comeu e bebeu, e camiñou na forza desa comida corenta días e corenta noites ata Horeb o monte de Deus. (1 Kgs 19: 8; RSV)
Os corenta días e noites representan a viaxe espiritual; a xerra de auga e o bolo do fogar simbolizan a Eucaristía, o corpo e o sangue de Cristo; Horeb representa a unión con Deus.
Cantas veces, carente de virtude cristiá, atopei o meu corazón desbordado de caridade, xenerosidade, bondade e paciencia, ningunha das que tiven ata que recibín a Eucaristía. É porque é o propio Cristo, a encarnación de toda virtude, que veu a min o seu pobre servo e me fixo rico.
Insto a calquera que sexa capaz de recibir o corpo e o sangue de Cristo para que o faga e coa maior frecuencia posible, deixando de lado todas as desculpas e preguiza. Este non é o momento do confort. A viaxe que ten por diante a Igrexa, de feito o mundo, é para a que poucos están preparados. Agora é o momento de "xurdir e comer, senón a viaxe será demasiado grande para ti".
Por iso, aconsélloche que compre con min ouro refinado polo lume, para que sexas rico e prendas brancas para vestirte e para que non se vexa a vergoña da túa espida ... (Apocalipsa 3: 18)
¿Deberiamos ignorar a Eucaristía, como poderiamos superar a nosa propia deficiencia? —Papa Xoán Paulo II, Ecclesia de Eucharistia
