Pero quen soportará o día da súa chegada? E quen pode aguantar cando aparece? Porque é coma o lume do refino ... (Mal 3: 2)
EU CREO estamos cada vez máis preto do amencer O día do Señor. Como mostra diso, comezamos a sentir a calor do que se achega Sol da Xustiza. É dicir, parece que hai unha intensidade crecente nos ensaios purificadores cando estamos preto do lume do refiner ... do mesmo xeito que non se precisa tocar as chamas para sentir a calor do lume.
DESE DÍA
O profeta Zacarías fala dun remanente que entrará nun tempo de restauración global na terra, un Era da Paz, ante o do Señor Retorno final:
Mira, o teu rei virá a ti ... O arco do guerreiro será desterrado e proclamará a paz ás nacións. O seu dominio será de mar en mar e do río ata os confíns da terra. (Zech 9: 9-10)
Zacarías conta este resto aproximadamente un terzo dos habitantes da terra. Este terceiro entrará nesta era a través dun Gran purificación:
En toda a terra, di o Señor, dous terzos deles serán cortados e perecerán, e un terzo quedará. Traerei o terzo polo lume, e refinareinos como se refina a prata e probareinos como se probe o ouro. (Zech 13: 8-9)
Polo tanto, como di San Pedro, non te sintas "coma se che pasase algo estraño". Entra no deserto da purificación, porque este é o único paso á Terra Prometida. Alégrate de que esteas feito sufrir por mor do Evanxeo, porque soportas as probas que veñas confiando en Deus e aceptándoas como a súa vontade é, de feito, sufrir polo Evanxeo.
Non te desanimes.
DESÁNIMO
Unha das principais razóns polas que Satanás nos bota ruído espiritual (ver O décimo terceiro home) é producir confusión. É neste estado de pobreza que moitos de nós cedemos ante a tentación de desanimarnos. Si, a confusión é a pegada do desánimo.
Creo que foi San Pío quen dixo que a principal arma do inimigo é o desánimo. Outros grandes directores espirituais como San Ignacio de Loyola e San Alfonso de Liguori ensinan que, só segundo o pecado, o desánimo é a tentación máis efectiva de Satanás.
Se contemplamos a nosa miseria sen levantar os ollos cara a Deus, o Pai das misericordias, desanimarémonos facilmente. Ao examinarnos a fondo, veremos que o desánimo sempre provén de dúas causas estreitamente relacionadas. O primeiro é que dependemos das nosas propias forzas; a través dela é o noso orgullo feridos e enganados cando caemos. A segunda é que carecemos de confianza en Deus; non pensamos en referirnos a El en tempos de prosperidade, nin recorremos a El cando o fallamos. En resumo, actuamos por nós mesmos: intentamos ter éxito sós, caemos sós e só contemplamos a nosa caída. O resultado desa conduta só pode ser desánimo. —Fr. Gabriel de Santa María Magdalena, Intimidade divina
Se deixas que o teu corazón volva a ser coma un neno pequeno, as nubes escuras do desánimo evaporaranse, a multitude de ruídos internos irá calando gradualmente e xa non sentirás que estás só no campo ante probabilidades imposibles. Se estás nunha situación fóra da túa forza e control, abandona á vontade de Deus, expresada nesta cruz.
Se estás desanimado por mor da túa pecaminosidade, non dependas da túa virtude nin da forza do teu caso ante Deus. Pola contra, depende completamente da súa misericordia, porque ninguén é xusto. Todos somos pecadores. Pero isto non é motivo de desánimo, porque Cristo veu para os pecadores.
Deus nunca rexeita aos sinceros, aínda que teñan unha montaña de pecados e fracasos no seu pasado. Para a fe, o tamaño dunha semente de mostaza, é dicir, confiar na misericordia de Deus e no don gratuíto da salvación.pode mover montañas.
O meu sacrificio, oh Deus, é un espírito contrito; un corazón contrito e humillado, oh Deus, non despreciarás. (Salmo 51)
Non debes desanimarte, porque se hai un esforzo continuo para mellorar na alma, o Señor finalmente recompensarache facendo de súpeto que florezan todas as virtudes coma nun xardín cheo de flores. —San. Pío
AMOR
Por último, lembremos que ao final non seremos xulgados polo amor que nos sentimos, senón polo moito que nós mesmos amamos. Nos nosos ensaios hai perigo de volverse demasiado introspectivos: pasar o día contemplando a nosa desgraza e desgraza. Xesús proporciónanos o maior antídoto contra o desánimo, o medo, o sentido do abandono e a parálise espiritual: amar.
Como podemos alegrarnos no Señor se está lonxe de nós? ... Se o é, ese é o teu facer. Amor, e achegarase; amor, e El morará dentro de ti ... ¿Estás desconcertado ao saber como estará contigo se amas? Deus é amor. —San. Agustín, dun sermón; Liturxia das horas, Vol. IV, p. 551
Deixa que o teu amor polo outro sexa intenso, porque o amor cobre multitude de pecados. (1 Pt 4: 8)
