Comparte o que che deron de balde

Artista descoñecido

ALÍ nas reflexións desta semana estivo moito ensinando sobre a evanxelización, pero todo se reduce a isto: deixar a mensaxe do amor de Cristo penetrar, desafío, cambio e transformación. Se non, o imperativo da evanxelización seguirá sendo unha teoría encantadora, un estraño distante cuxo nome coñeces, pero cuxa man nunca estreitaches. O problema diso é cada O cristián é chamado en obediencia a ser un emisario de Cristo. ^[1]cf. Evangelii Gaudium, n 5 Como? En primeiro lugar pasar "dun ministerio pastoral de mera conversa a un ministerio pastoral decididamente misional". ^[2]PAPA FRANCISCO, Evangelii Gaudium, n 15

Ese é o significado das palabras de San Xoán esta semana cando di: "Amamos, porque primeiro nos amou. " Porque Atopei a misericordia de Deus, porque Sentín a súa presenza, porque Probei a súa bondade e entrei nun proceso de deixalo curar as miñas feridas, teño algo que dicir a outros coa mesma misericordia que me amosaron. Sei que a miña vida, as alegrías e os sufrimentos teñen agora propósito. E por iso quero darlle aos demais un propósito eterno.

Que tipo de amor non sentiría a necesidade de falar da amada, de sinalalo, de dalo a coñecer? Se non sentimos un intenso desexo de compartir este amor, debemos orar con insistencia para que volva tocar o noso corazón. Necesitamos implorar a súa graza diariamente, pedíndolle que abra os nosos fríos corazóns e que sacude a nosa morna e superficial existencia. —O PAPA FRANCISCO, Evangelii Gaudium, n 264

Na primeira lectura de hoxe, San Xoán pregunta retoricamente:

Quen é o vencedor do mundo, senón o que cre que Xesús é o Fillo de Deus?

"Crer" non é só recoñecer que Xesús viviu hai 2000 anos, senón que vive agora en min como Señor e Salvador, curador e consolador. É crer e confiar Que Estou amada.

Cres que te aman? Cres que Xesús quere curarte e consolarte? El responde no Evanxeo de hoxe:

Fareino. Faite limpo.

Sabendo que El realmente ten a túa felicidade no corazón, só entón "amor perfecto”Comeza a expulsar o medo porque comezaches a confiar na súa vontade. E cando o medo se disipa, vitoria o mundo faise tanxible; medra a confianza e a ousadía; o amor e o celo están en chamas, todo isto, a pesar das túas faltas.

Non se nos pide que sexamos impecables, senón que sigamos crecendo e querendo crecer a medida que avanzamos polo camiño do Evanxeo; os nosos brazos nunca deben crecer folgados. O esencial é que o predicador estea seguro de que Deus o ama, de que Xesucristo o salvou e de que o seu amor sempre ten a última palabra. Ao atoparse con tal beleza, a miúdo sentirá que a súa vida non glorifica a Deus como debería e desexará sinceramente responder máis plenamente a tan grande amor. Non obstante, se non tarda en escoitar a palabra de Deus co corazón aberto, se non lle deixa tocar a vida, desafialo, impulsalo e se non dedica tempo a rezar con esa palabra, entón el de feito será un falso profeta, un fraude, un impostor superficial. —O PAPA FRANCISCOEvangelii Gaudium, n 151

Mesmo Xesús, como lemos no Evanxeo, “retiraríase a lugares desérticos para rezar. " O cristián que quere compartir cada vez máis de Xesús debe converterse nunha persoa de oración, porque non só o enche de graza, senón que revela canto necesidades graza de facer calquera cousa boa por Deus. Con todo ...

... recoñecendo a súa pobreza e desexando crecer no seu compromiso, sempre poderá abandonarse a Cristo, dicindo nas palabras de Pedro: "Non teño prata e ouro, pero o que teño doulle" (Actos 3: 6). —O PAPA FRANCISCOEvangelii Gaudium, n 151

Como se sentiu o leproso no Evanxeo de hoxe cando, inmediatamente despois de curalo, Xesús non perde tempo mandándoo para compartir as boas novas co sacerdote do templo? Como di no Salmo:

El envía o seu comando á terra; executa axiña a súa palabra!

Que diferenza sentiu o leproso que podería facer sen catequese, adestramento e un máster en divindade? Pero Xesús non lle pide que dea máis do que pode, observando que "iso será unha proba para eles. " O leproso si, e ...

A reportaxe sobre [Xesús] estendeuse aínda máis e xuntáronse grandes multitudes para escoitalo e curarse das súas enfermidades ...

Xa ves, non fai falta ser teólogo para ser misioneiro. Só tes que estar namorado. Non ten por que ser un apólogo experto; simplemente comparte cos demais o que che deu o Señor libremente. E canto máis deas, máis recibirás e medrarás como El o fará "darlle un espírito de sabedoría e revelación resultando no coñecemento del. " ^[3]cf. Ef 1:17; 2 Cor 9: 8

Bendito sexa o Deus e Pai do noso Señor Xesucristo, o Pai da compaixón e Deus de todos os ánimos, que nos anima en toda a nosa aflicción, para que poidamos animar aos que están en calquera aflicción co alento co que nós mesmos somos animados por Deus. (2 Corintios 1: 3)

... vexamos eses primeiros discípulos que, inmediatamente despois de atopar a mirada de Xesús, saíron a proclamalo alegremente: "Atopamos ao Mesías!" (Jn 1: 41). A samaritana converteuse en misioneira inmediatamente despois de falar con Xesús e moitos samaritanos chegan a crer nel "polo testemuño da muller" (Jn 4: 39). Tamén San Pablo, despois do seu encontro con Xesucristo, "proclamou de inmediato a Xesús"(Actos 9:20; cf. 22:6-21). Que esperamos entón? —O PAPA FRANCISCO, Evangelii Gaudium, n 120