O corazón da nova revolución

 

 

IT parecía unha filosofía benigna—deísmo. Que Deus creou o mundo ... pero deixouno para que o home o resolva el mesmo e determinase o seu propio destino. Foi unha pequena mentira, nacida no século XVI, que foi un catalizador en parte para o período da "Ilustración", que deu a luz ao materialismo ateo, que foi encarnado por Comunismo, que preparou o chan para onde estamos hoxe: no limiar dun Revolución global.

A Revolución Global que ten lugar hoxe non se parece a nada antes. Certamente ten dimensións político-económicas como as revolucións pasadas. De feito, as propias condicións que levaron á Revolución francesa (e a súa violenta persecución á Igrexa) están hoxe entre nós en varias partes do mundo: alto desemprego, escaseza de alimentos e ira que fomenta a autoridade tanto da Igrexa como do Estado. De feito, as condicións hoxe son maduro para trastorno (lea Os sete selos da revolución).

Continúe lendo

Falta a mensaxe dun profeta papal

 

A O Santo Pai foi moi mal entendido non só pola prensa secular, senón tamén por parte do rabaño. [1]cf. Bieito e a nova orde mundial Algúns me escribiron suxerindo que quizais este pontífice sexa un "antipapa" en kahootz co Anticristo! [2]cf. Un Papa Negro? Que rápido van algúns correndo do Xardín!

O papa Bieito XVI é non pedindo un "goberno global" todopoderoso central, algo que el e os papas antes del condenaron rotundamente (é dicir, o socialismo) [3]Para outras citas de papas sobre o socialismo, véx. www.tfp.org www.americaneedsfatima.org —Pero global familia que sitúa a persoa humana e os seus dereitos inviolables e a súa dignidade no centro de todo o desenvolvemento humano da sociedade. Déixanos estar absolutamente claro sobre isto:

O Estado que o proporcionaría todo, absorbéndoo todo por si mesmo, converteríase en definitiva nunha mera burocracia incapaz de garantir o mesmo que a persoa que sofre -toda persoa- precisa: a saber, a preocupación persoal amorosa. Non necesitamos un Estado que o regule e controle todo, senón un Estado que, de acordo co principio de subsidiariedade, recoñece e apoia xenerosamente iniciativas xurdidas das distintas forzas sociais e combina a espontaneidade coa proximidade aos necesitados. ... Ao final, a afirmación de que só as estruturas sociais farían superfluas as obras de caridade enmascara unha concepción materialista do home: a noción errónea de que o home pode vivir "só co pan". (Mt 4: 4; cf. Dt 8: 3) - unha convicción que desmerece ao home e que ao final ignora todo o que é específicamente humano. —PAPA BENEDICTO XVI, Carta encíclica, Deus Cáritas Est, n. 28, decembro de 2005

Continúe lendo

Notas ao pé

Notas ao pé
1 cf. Bieito e a nova orde mundial
2 cf. Un Papa Negro?
3 Para outras citas de papas sobre o socialismo, véx. www.tfp.org www.americaneedsfatima.org