SEN PECADO, nin sequera o pecado mortal, pode separarnos do amor de Deus. Pero o pecado mortal fai sepáranos da "graza santificadora" de Deus: ese don de salvación que sae do lado de Xesús. Esta graza é necesaria para acceder á vida eterna e chega arrepentimento do pecado.
O pecado nunca afasta a quen é Amor; de feito, é o noso pecado que nos atrae o amor en forma de misericordia.
Entón, se cometeu unha grave transgresión, non creas que Deus deixou de amarte. De feito, ti es a quen corre con urxencia e gran amor. Pero Xesús deixará de correr unha vez que chegue ás portas. Que portas? As portas do teu vontade. Debes querer Cristo para entrar no teu corazón. Non obriga os seus dons a ninguén.
Porque Deus amou tanto ao mundo que deu ao seu único Fillo, para que todo o que crea nel non perda senón que teña vida eterna. (Xoán 3: 16)
Entón corre ... corre polas portas da túa propia vontade e nos brazos de Xesús! ¿Estás ferido, na escuridade, preso, adicto ou namorado do pracer do pecado? Entón déixate aos seus pés e, con toda honestidade, dille a verdade simple:
"Xesús, quero seguirte ... pero son tan débil, tan namorado do meu pecado. ¡Libérame!"
Ese é o comezo. Porque a primeira verdade que nos libera é a verdade sobre nós mesmos.
