ટાઇમ્સ સ્ક્વેર પરેડ, એલેક્ઝાન્ડર ચેન દ્વારા
WE ખતરનાક સમયમાં જીવે છે. પરંતુ થોડા જ એવા છે જેઓ તેનો ખ્યાલ રાખે છે. હું જેની વાત કરી રહ્યો છું તે આતંકવાદ, આબોહવા પરિવર્તન અથવા પરમાણુ યુદ્ધનો ખતરો નથી, પરંતુ કંઈક વધુ ગૂઢ અને કપટી છે. તે દુશ્મનની આગોતરી છે જેણે પહેલાથી જ ઘણા ઘરો અને હૃદયમાં સ્થાન મેળવી લીધું છે અને તે સમગ્ર વિશ્વમાં ફેલાતા અશુભ વિનાશનું સંચાલન કરી રહ્યું છે:
ઘોંઘાટ.
હું આધ્યાત્મિક ઘોંઘાટની વાત કરું છું. આત્માને આટલો મોટો અવાજ, હૃદયને આટલો બધિર અવાજ કે એકવાર તે અંદર પ્રવેશ કરી લે છે, તે ભગવાનનો અવાજ અસ્પષ્ટ કરે છે, અંત conscienceકરણને છીનવી દે છે, અને વાસ્તવિકતાને જોવામાં આંખોને અંધ કરે છે. તે આપણા સમયનો સૌથી ખતરનાક દુશ્મનો છે કારણ કે, જ્યારે યુદ્ધ અને હિંસા શરીરને નુકસાન પહોંચાડે છે, અવાજ એ આત્માની નાશક છે. અને એક આત્મા કે જેણે ભગવાનનો અવાજ બંધ કરી દીધો છે તેને અનંતકાળમાં ફરી ક્યારેય સાંભળવાનો જોખમ નથી.
ઘોંઘાટ
આ દુશ્મન હંમેશાં છૂપો રહ્યો છે, પરંતુ કદાચ આજ કરતાં વધુ ક્યારેય નહીં. પ્રેરિત સેન્ટ જ્હોને ચેતવણી આપી હતી ઘોંઘાટ એન્ટિક્રાઇસ્ટની ભાવનાનો આશ્રયદાતા છે:
વિશ્વને કે દુનિયાની વસ્તુઓને પ્રેમ ન કરો. જો કોઈ વ્યક્તિ જગતને પ્રેમ કરે છે, તો પિતાનો પ્રેમ તેનામાં નથી. દુનિયામાં જે કંઈ છે તે વિષે, વિષયાસક્ત વાસના, આંખો માટે લલચાવું અને tenોંગી જીવન, પિતા પાસેથી નથી, પરંતુ તે જગતમાંથી છે. છતાં દુનિયા અને તેની લલચાવટ દૂર થઈ રહી છે. પણ જે ભગવાનની ઇચ્છા કરે છે તે કાયમ રહે છે. બાળકો, તે છેલ્લો કલાક છે; અને જેમ તમે સાંભળ્યું છે કે ખ્રિસ્તવિરોધી આવે છે, તેથી હવે ઘણા ખ્રિસ્તવિરોધીઓ દેખાયા છે. (1 જ્હોન 2: 15-18)
માંસની વાસના, આંખો માટે લલચાવું, tenોંગી જીવન. આ તે માધ્યમ છે જેના દ્વારા રજવાડાઓ અને સત્તાઓ બિનસલાહભર્યા માનવજાત સામે અવાજના ધડાકાને દિશામાન કરી રહ્યા છે.
હસવું નહીં
One cannot surf the internet, walk through an airport, or simply buy groceries without being assaulted by the noise of lust. Men, more than women, are susceptible to this because there is a stronger chemical response in men. It is a terrible noise, for it pulls not only the eyes, but one’s very body into its path. To even suggest today that a half-clad woman is immodest or inappropriate will draw bewilderment if not scorn. It has become socially acceptable, and at younger and younger ages, to sexualize and objectivy the body. It is no longer a vessel for transmitting, through modesty and charity, the truth of who the human person truly is, but has become a loudspeaker blaring a distorted message: that fulfillment comes ultimately from sex and sexiness, rather than the Creator. This noise alone, now broadcast through rancid imagery and language in nearly every facet of modern society, is doing more to destroy souls than perhaps any other.
કોઈ પણ જાસૂસી
In the Western nations in particular, the noise of materialism—the enticement of new things—has reached a deafening pitch, yet few are resisting it. Ipads, ipods, ibooks, iphones, ifashions, iretirement plans…. Even the titles themselves reveal something of the potential danger that lurks behind the need for personal comfort, convenience and self-pleasure. It is all about “I”, not my brother in need. The exportation of manufacturing to third world 
દેશો (મોટે ભાગે દયાળુ વેતન દ્વારા પોતાને અન્યાય લાવે છે) સુનામી લાવ્યા છે, તેની આગળ અવિરત જાહેરાતની મોજા આવે છે જે પોતાને સ્થાન આપે છે, અને કોઈના પાડોશીને નહીં, અગ્રતાના ટોટમની ટોચ પર.
But the noise has taken on a different and more insidious tone in our day. The internet and wireless technology continually serve up a vast array of high definition color, news, gossip, photos, videos, goods, services—all in a split second. It is the perfect concoction of glitz and glamor to keep souls enamored—and often deaf to the hunger and thirst in their own soul for the transcendent, for God.
We cannot deny that the rapid changes occurring in our world also present some disturbing signs of fragmentation and a retreat into individualism. The expanding use of electronic communications has in some cases paradoxically resulted in greater isolation… પોપ બેનેડિકટ સોળમા, સેન્ટ જોસેફ્સ ચર્ચ ખાતે ભાષણ, 8 મી એપ્રિલ, 2008, યોર્કવિલે, ન્યુ યોર્ક; કેથોલિક ન્યૂઝ એજન્સી
પ્રેન્ટન્ટનો કોઈ નહીં
St. John warns about the temptation to “pride of life.” This is not limited to simply wanting to be rich or famous. Today, it has taken on a more cunning temptation, once again, through technology. “Social 
networking”, while often serving to connect old friends and family, also feeds into a new individualism. With communication services like Facebook or Twitter, the trend is to put one’s every thought and action out there for the world to see, fostering a growing trend of narcissism (self-absorption). This is really in direct opposition to the rich spiritual heritage of the Saints in which idle chatter and frivolity are to be avoided, as they cultivate a spirit of worldliness and inattention.
હૃદયની કસ્ટડી
અલબત્ત, આ બધા અવાજને કડક દુષ્ટ માનવો જોઈએ નહીં. માનવ શરીર અને લૈંગિકતા એ ભગવાન તરફથી ભેટ છે, કોઈ શરમજનક અથવા ગંદા અવરોધ નથી. ભૌતિક ચીજો સારી કે ખરાબ પણ નથી, તે માત્ર છે ... ત્યાં સુધી કે જ્યાં સુધી આપણે તેને આપણા હૃદયની વેદી પર મૂર્તિ બનાવીશું નહીં. અને ઇન્ટરનેટનો ઉપયોગ સારા માટે પણ થઈ શકે છે.
નાઝરેથના ઘરે અને ઈસુના પ્રચારમાં હતા 
always the background noise of the world. Jesus even walked into “the lions den,” eating with tax collectors and prostitutes. But He did so because He always maintained હૃદયનો કબજો સેન્ટ પ Paulલે લખ્યું,
આ યુગમાં તમારી જાતને અનુરૂપ ન બનો પરંતુ તમારા મગજના નવીકરણ દ્વારા રૂપાંતરિત થશો… (રોમ 12: 2)
હૃદયની કસ્ટડીનો અર્થ એ છે કે હું વિશ્વની બાબતો પર, તેના નકામું માર્ગોને અનુસરવા પર નિર્ભર નથી, પરંતુ રાજ્યની, ઈશ્વરની રીતો પર. તેનો અર્થ એ છે કે જીવનનો અર્થ ફરીથી શોધે છે અને મારા લક્ષ્યોને તેમાં ગોઠવે છે…
… ચાલો આપણે પોતાને વળગી રહેલ દરેક બોજ અને પાપથી છૂટકારો આપીએ અને વિશ્વાસના નેતા અને સંપૂર્ણતા આપનાર ઈસુ પર નજર રાખતી વખતે, તે આપણી સમક્ષ રહેલી રેસને આગળ ધપાવીએ. (હેબ 12: 1-2)
In our baptismal vows, we promise to “reject the glamor of evil, and refuse to be mastered by sin.” Custody of the heart means avoiding that first fatal step: being sucked into the glamor of evil, which, if we take the bait, leads to being mastered by it.
… જે પાપ કરે છે તે દરેક પાપનો ગુલામ છે. (જ્હોન 8:34)
Jesus walked among sinful people, but He kept Hi s heart unstained by continually seeking first the will of the Father. He walked in the truth that women were not objects, but reflections of His own image; in the truth that material things are to be used for the glory of God and the good of others; and by being small, humble, and hidden, meek and gentle of heart, Jesus shunned the worldly power and honor that others would have bestowed on Him.
KEEPING CUSTODY OF THE SENSES
In the traditional Act of Contrition prayed in sacramental Confession, one resolves to ‘sin no more and to avoid the near occasion of sin.’ Custody of the heart means avoiding not just the sin itself, but those well-known traps that would cause me to fall into sin. “બનાવો માંસ માટે કોઈ જોગવાઈ નથી,” said St. Paul (see પાંજરામાં વાઘ.) A good friend of mine says that he hasn’t eaten sweets or had any alcohol in years. “I have an addictive personality,” he said. “If I eat one cookie, I want the whole bag.” Refreshing honesty. A man who avoids even the near occasion of sin—and you can see the freedom in his eyes.
વાસના
Many years ago, a married fellow worker was lusting after the women who were walking by. Noting my lack of participation, he snorted, “One can still look at the menu without having to order!” But Jesus said something quite different:
… દરેક વ્યક્તિ જે વાસનાથી સ્ત્રીને જુએ છે તેણીએ તેના હૃદયમાં તેની સાથે વ્યભિચાર કર્યો છે. (મેથ્યુ 5:28)
કેવી રીતે, અમારી અશ્લીલ સંસ્કૃતિમાં, કોઈ માણસ તેની આંખોથી વ્યભિચારના પાપમાં પડતા અટકાવી શકે છે? જવાબ છે મેનુ દૂર મૂકવા માટે 
all together. For one thing, women aren’t objects, commodities to be owned. They are beautiful reflections of the Divine Creator: their sexuality, expressed as a receptacle of life-giving seed, is an image of the Church, which is a receptacle of the life-giving Word of God. Thus, even immodest dress or a sexualized appearance is a snare; it is the slippery slope that leads to wanting more and more. What is necessary, then, is to keep આંખોનો કબજો:
શરીરનો દીવો આંખ છે. જો તમારી આંખ ધ્વનિ છે, તો તમારું આખું શરીર પ્રકાશથી ભરાઈ જશે; પરંતુ જો તમારી આંખ ખરાબ છે, તો તમારું આખું શરીર અંધકારમાં રહેશે. (મેથ્યુ 6: 22-23)
The eye is “bad” if we allow it to be dazzled by the “glamor of evil”: if we allow it to wander around the room, if we peruse the magazine covers, sidebar internet pictures, or watch movies or shows that are indecent.
Avert your eyes from a comely woman; gaze not upon the beauty of another’s wife——through woman’s beauty many perish, for lust for it burns like fire. (Sirach 9:8)
It is not a matter then of just avoiding pornography, but all forms of indecency. It means—for some men reading this—a complete transformation of the mind as to how women are perceived and even how we perceive ourselves—the exceptions we justify that, in reality, snare us, and drag us into the misery of sin.
ભૌતિકવાદના
કોઈ ગરીબી પર કોઈ પુસ્તક લખી શકે. પરંતુ સેન્ટ પોલ સંભવત it તેનો શ્રેષ્ઠ સારાંશ આપે છે:
If we have food and clothing, we shall be content with that. Those who want to be rich are falling into temptation and into a trap and into many foolish and harmful desires, which plunge them into ruin and destruction. (1 Tim 6:8-9)
આપણે પછીની શ્રેષ્ઠ વસ્તુ માટે હંમેશાં કંઇક સારી વસ્તુની ખરીદી કરીને હૃદયનો કબજો ગુમાવીએ છીએ. 
આદેશોમાંની એક એ છે કે મારા પાડોશીની વસ્તુઓની લાલચ ન રાખવી. ઈસુએ ચેતવણી આપી તેનું કારણ એ છે કે કોઈ વ્યક્તિ તેના હૃદયને ભગવાન અને ધન (સંપત્તિ) વચ્ચે વહેંચી શકતો નથી.
કોઈ પણ બે માસ્ટરની સેવા કરી શકશે નહીં. તે કાં તો એકને ધિક્કારશે અને બીજાને પ્રેમ કરશે, અથવા એકને સમર્પિત થશે અને બીજાને ધિક્કારશે. (મેથ્યુ 6:24)
હૃદયની કસ્ટડી રાખવાનો અર્થ એ છે કે આપણે શું કરીશું, મોટા ભાગે પ્રાપ્ત કરવું જરૂર તેના કરતાં આપણે શું કરીએ માંગો છો, સંગ્રહખોરી નહીં પરંતુ અન્ય લોકો સાથે શેર, ખાસ કરીને ગરીબ.
જે અનાવશ્યક સંપત્તિ તમે સંગ્રહિત કરી હતી અને સડેલા બનવા માટે દુ sufferખ ભોગવવું પડ્યું હતું, જ્યારે તમારે તે ગરીબને દાન આપ્યું હોત, અનાવશ્યક વસ્ત્રો જે તમે ધરાવતા હતા અને ગરીબોના કપડા કરતાં મોથ દ્વારા ખાવામાં જોવાનું પસંદ કર્યું હતું, અને સોના-ચાંદી જે ગરીબોના ભોજન પર ખર્ચ કરવાને બદલે તમે આળસુમાં જૂઠું જોવાનું પસંદ કર્યું છે, હું કહું છું કે, ન્યાયના દિવસે તમારી વિરુદ્ધ જુબાની આપવામાં આવશે. —સ્ટ. રોબર્ટ બેલારામિન, સંતોની શાણપણ, જીલ હાકડેલ્સ, પી. 166 પર રાખવામાં આવી છે
જાળવણી
હૃદયની કસ્ટડી એટલે આપણા શબ્દો પર ધ્યાન આપવું, રાખવું આપણી માતૃભાષાનો કબજો. For the tongue has the power to build-up or tear down, to snare or liberate. So often, we use the tongue out of pride, saying (or typing) this or that in hopes of making ourselves appear more important than we are, or to please others, gaining their approval. Other times, we simply release a wall of words to entertain ourselves by idle chatter.
There is a word in Catholic spirituality called “recollection.” It means simply to remember that I am always in God’s presence, and that He is always my goal and the fulfillment of all my desires. It means recognizing that His will is my food, and that, as His servant, I am called to follow Him in the path of charity. Recollection then, means that I “gather myself up” when I have lost custody of my heart, trusting in His mercy and forgiveness, and once again committing myself to loving and serving Him in વર્તમાન ક્ષણ મારા બધા હૃદય, આત્મા, મન અને શક્તિ સાથે.
When it comes to social networking, we need to be careful. Is it humble to paste pictures of myself that stroke my vanity? When I “tweet” others, am I saying something that is necessary or not? Am I encouraging gossip or wasting other’s time?
હું તમને કહું છું કે ચુકાદાના દિવસે લોકો તેઓ બોલતા દરેક બેદરકાર શબ્દોનો હિસાબ આપશે. (મેથ્યુ 12:36)
તમારા હૃદયને ભઠ્ઠી તરીકે વિચારો. તમારું મોં એ દરવાજો છે. દર વખતે જ્યારે તમે દરવાજો ખોલો છો, ત્યારે તમે ગરમીને બહાર નીકળી જાવ છો. જ્યારે તમે દરવાજો બંધ કરો છો, ભગવાનની ઉપસ્થિતિમાં યાદ રાખશો, ત્યારે તેમના દૈવી પ્રેમની આગ વધુ ગરમ અને ગરમ થશે, જ્યારે જ્યારે ક્ષણ સાચી હશે, ત્યારે તમારા શબ્દો બીજાના ઉપચાર માટે, સ્વતંત્ર થવામાં અને સરળ બનવાની સેવા આપી શકે છે - ગરમ others with God’s love. At those times, even though we speak, because it is in the voice of Love, it serves to stoke the fires within. Otherwise, our soul, and that of others, grows cold when we keep the door open in meaningless or s inful chatter.
તમારી વચ્ચે અનૈતિકતા અથવા કોઈપણ અશુદ્ધિઓ અથવા લોભનો ઉલ્લેખ કરવો જોઈએ નહીં, જેમ કે પવિત્ર લોકોમાં યોગ્ય છે, કોઈ અશ્લીલતા અથવા મૂર્ખ અથવા સૂચક વાતો, જે સ્થાનની બહાર છે, પરંતુ તેના બદલે, આભાર માનવો. (એફ 5: 3-4)
સ્ટ્રેન્ડર્સ અને સોજોનર્સ
Keeping custody of the heart is foreign sounding and counter-cultural. We live in a world that encourages people to experiment with a multitude of sexual acts and lifestyles, plaster themselves all over YouTube, seek to become a singing or dancing “Idol”, and be “tolerant” of anything and anybody (except practicing Catholics). In refusing this kind of noise, Jesus said that we would look odd in the world’s eyes; that they would persecute, mock, exclude and hate us because the light in believers would convict the darkness in others.
દુષ્ટ કાર્યો કરે છે તે દરેક વ્યક્તિ પ્રકાશને ધિક્કારે છે અને તે પ્રકાશ તરફ ન આવે છે, જેથી તેના કાર્યો ખુલ્લા ન થાય. (જ્હોન :3:૨૦)
Keeping custody of the heart, then, is not some outdated practice of bygone ages, but the constant, true, and narrow road that leads to Heaven. It’s just that few are willing to take it, to resist the noise so that they can hear the voice of God that leads to eternal life.
જ્યાં તમારો ખજાનો છે ત્યાં તમારું હૃદય પણ હશે… Enter through the narrow gate; for the gate is wide and the road broad that leads to destruction, and those who enter through it are many. How narrow the gate and constricted the road that leads to life. And those who find it are few. (Matt 6:21; 7:13-14)
દુન્યવી સંપત્તિનો પ્રેમ એ એક પ્રકારનો પક્ષી છે, જે આત્માને ફસાવે છે અને તેને ભગવાન તરફ ઉડતા અટકાવે છે. હિપ્પોનો ઓગસ્ટિન, સંતોની શાણપણ, જીલ હાકડેલ્સ, પી. 164 પર રાખવામાં આવી છે
સંબંધિત વાંચન:
તમારી મદદ માટે આભાર!
