«Քայլեք որպես լույսի զավակներ… և փորձեք սովորել, թե ինչն է հաճելի Տիրոջը:
Մի մասնակցիր խավարի անպտուղ գործերին» (Եփ 5։8, 10-11)։
Մեր ներկա սոցիալական համատեքստում, որը նշանավորվում է ա
դրամատիկ պայքար «կյանքի մշակույթի» և «մահվան մշակույթի» միջև…
Նման մշակութային վերափոխման հրատապ անհրաժեշտությունը կապված է
ներկա պատմական իրավիճակին,
այն նաև արմատավորված է Եկեղեցու ավետարանչական առաքելության մեջ:
Ավետարանի նպատակը, ըստ էության, այն է
«Մարդկությունը ներսից վերափոխելու և այն նորացնելու համար»:
- Հովհաննես Պողոս II, Evangelium Vitae, «Կյանքի ավետարան», հ. 95
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՊՈՂՈՍ II-ի "Կյանքի Ավետարան«հզոր մարգարեական նախազգուշացում էր Եկեղեցուն «հզորների» օրակարգի մասին՝ պարտադրելու «գիտականորեն և համակարգված կերպով ծրագրավորված… դավադրություն կյանքի դեմ»: Նրանք գործում են, ասաց նա, ինչպես «հին ժամանակների փարավոնը, որը հետապնդվում է ներկա ժողովրդագրական աճի ներկայությամբ և աճով…."[1]Evangelium, Vitae, ն. 16, 17
Դա 1995թ.շարունակել կարդալ
Հղումներ
↑1 | Evangelium, Vitae, ն. 16, 17 |
---|