KÆRISMATISK?

Charismatic? I. hluti

Birt þann by

 

Frá lesanda:

Þú nefnir Charismatic Renewation (í skrifum þínum Jólasagan) í jákvæðu ljósi. Ég skil það ekki. Ég legg mig alla fram við að sækja kirkju sem er mjög hefðbundin - þar sem fólk klæðir sig almennilega, þegir fyrir framan tjaldbúðina, þar sem við erum lögð í trúlofun samkvæmt hefð frá ræðustól o.s.frv.

Ég held mig langt frá charismatískum kirkjum. Ég lít bara ekki á það sem kaþólsku. Oft er kvikmyndaskjár á altarinu með hlutum messunnar skráðir á það („Helgistund,“ o.s.frv.). Konur eru á altarinu. Allir eru mjög frjálslega klæddir (gallabuxur, strigaskór, stuttbuxur o.s.frv.) Allir lyfta upp höndum, hrópa, klappa - ekkert rólegt. Það er hvorki á hnjánum né öðrum lotningartilburðum. Mér sýnist að margt af þessu hafi verið lært af hvítasunnusöfnuðinum. Enginn heldur að „smáatriði“ hefðarinnar skipti máli. Ég finn engan frið þar. Hvað varð um hefðina? Að þagga niður (svo sem ekkert klappa!) Af virðingu fyrir búðinni ??? Að hófsamur klæðnaður?

Og ég hef aldrei séð neinn sem hafði ALVÖRU tungugjöf. Þeir segja þér að segja bull við þá ...! Ég prófaði það fyrir mörgum árum, og ég var að segja EKKERT! Getur sú tegund af hlutum ekki kallað niður neinn anda? Það virðist eins og það ætti að heita „karismanía“. „Tungurnar“ sem fólk talar á eru bara rugl! Eftir hvítasunnu skildu menn boðunina. Það virðist bara sem hver andi geti læðst inn í þetta efni. Af hverju myndi einhver vilja leggja hendur á þá sem ekki eru vígðir ??? Stundum geri ég mér grein fyrir vissum alvarlegum syndum sem fólk er í og ​​samt eru þær á altarinu í gallabuxunum sem leggja hendur á aðra. Er ekki þessum öndum miðlað áfram? Ég skil það ekki!

Ég vil miklu frekar mæta í Tridentine messu þar sem Jesús er miðpunktur alls. Engin skemmtun - bara tilbeiðsla.

 

Kæri lesandi,

Þú vekur nokkur mikilvæg atriði sem vert er að ræða. Er karismatísk endurnýjun frá Guði? Er það uppfinning mótmælenda, eða jafnvel djöfulleg? Eru þetta „gjafir andans“ eða óguðlegir „náðir“?

halda áfram að lesa →

Charismatic? II. Hluti

Birt þann by
 

 

ÞAÐ er ef til vill engin hreyfing í kirkjunni sem hefur verið svo viðurkennd - og hafnað fúslega - sem „Karismatísk endurnýjun.“ Mörk voru rofin, þægindasvæði færð og óbreytt ástand slitnaði. Eins og í hvítasunnu, þá hefur það verið allt annað en snyrtileg hreyfing og passaði fallega í fyrirfram ákveðna kassa okkar um það hvernig andinn ætti að hreyfast meðal okkar. Ekkert hefur verið eins skautandi heldur ... rétt eins og það var þá. Þegar Gyðingar heyrðu og sáu postulana springa úr efri stofunni, töluðu tungum og boðuðu djarflega fagnaðarerindið ...

Þeir voru allir forviða og ráðvilltir og sögðu hver við annan: „Hvað þýðir þetta?“ En aðrir sögðu og spottuðu: „Þeir hafa fengið of mikið nýtt vín. (Postulasagan 2: 12-13)

Slík er skiptingin líka í bréfpokanum mínum ...

Charismatic hreyfingin er hellingur af flækju, vitleysu! Biblían talar um tungugjöfina. Þetta vísaði til getu til að eiga samskipti á töluðu tungumáli þess tíma! Það þýddi ekki fávita flask ... ég mun ekkert hafa með það að gera. —TS

Það hryggir mig að sjá þessa dömu tala svona um hreyfinguna sem leiddi mig aftur til kirkjunnar ... —MG

halda áfram að lesa →

Charismatic? III. Hluti

Birt þann by


Heilagur andi gluggi, Péturskirkjan, Vatíkanið

 

FRÁ það bréf í Part I:

Ég legg mig alla fram við að sækja kirkju sem er mjög hefðbundin - þar sem fólk klæðir sig almennilega, þegir fyrir framan tjaldbúðina, þar sem við erum lögð í kirkju samkvæmt hefð frá ræðustól o.s.frv.

Ég held mig langt frá charismatískum kirkjum. Ég lít bara ekki á það sem kaþólsku. Oft er kvikmyndaskjár á altarinu með hlutum messunnar skráðir á það („Helgistund,“ o.s.frv.). Konur eru á altarinu. Allir eru mjög frjálslega klæddir (gallabuxur, strigaskór, stuttbuxur o.s.frv.) Allir lyfta upp höndum, hrópa, klappa - ekkert rólegt. Það er hvorki á hnjánum né öðrum lotningartilburðum. Mér sýnist að margt af þessu hafi verið lært af hvítasunnusöfnuðinum. Enginn heldur að „smáatriði“ hefðarinnar skipti máli. Ég finn engan frið þar. Hvað varð um hefðina? Að þagga niður (svo sem ekkert klappa!) Af virðingu fyrir búðinni ??? Að hófsamur klæðnaður?

 

I var sjö ára þegar foreldrar mínir sóttu Charismatic bænastund í sókninni okkar. Þar áttu þeir fund með Jesú sem gjörbreytti þeim. Sóknarprestur okkar var góður hirðir hreyfingarinnar sem sjálfur upplifði „skírn í anda. “ Hann leyfði bænaflokknum að vaxa í töfrabrögðum sínum og færði kaþólsku samfélaginu mun fleiri ummyndun og náð. Hópurinn var samkirkjulegur og samt trúr kenningum kaþólsku kirkjunnar. Faðir minn lýsti því sem „sannarlega fallegri upplifun“.

Eftir á að hyggja var það fyrirmynd af því sem páfar, alveg frá upphafi endurnýjunarinnar, vildu sjá: samþætting hreyfingarinnar við alla kirkjuna, í trúfesti við þinghúsið.

 

halda áfram að lesa →

Charismatic? IV. Hluti

Birt þann by
 

 

I hef verið spurður áður hvort ég sé „Charismatic“. Og svar mitt er: „Ég er það Kaþólska! “ Það er, ég vil vera það að fullu Kaþólskur, að lifa í miðju afhendingar trúarinnar, hjarta móður okkar, kirkjunnar. Og þess vegna leitast ég við að vera „charismatic“, „marian“, „íhugul“, „active“, „sacramental“ og „postoli“. Það er vegna þess að allt ofangreint tilheyrir ekki þessum eða þessum hópi, eða hinni eða þessum hreyfingum, heldur til allt líkama Krists. Þó að postulatímarnir geti verið mismunandi í brennidepli sérstakrar töfra þeirra, til þess að vera að fullu lifandi, fullkomlega „heilbrigðir“, ætti hjarta manns, postulinn, að vera opinn fyrir allt fjársjóði náðar sem faðirinn hefur veitt kirkjunni.

Blessaður sé Guð og faðir Drottins vors Jesú Krists, sem hefur blessað okkur í Kristi með allri andlegri blessun á himnum ... (Ef 1: 3)

halda áfram að lesa →

Charismatic? V. hluti

Birt þann by

 

 

AS við lítum á Karismatísku endurnýjunina í dag, við sjáum mikinn fækkun þess og þeir sem eftir eru eru aðallega gráir og hvíthærðir. Um hvað snérist Karismatísk endurnýjun ef hún virðist vera á jörðinni? Eins og einn lesandi skrifaði sem svar við þessari seríu:

Einhvern tíma hvarf karismahreyfingin eins og flugeldar sem lýsa upp næturhimininn og detta síðan aftur í myrkrið. Ég var nokkuð gáttaður á því að hreyfing almáttugs guðs myndi dvína og hverfa að lokum.

Svarið við þessari spurningu er kannski mikilvægasti þátturinn í þessari röð, því hún hjálpar okkur að skilja ekki aðeins hvaðan við erum komin, heldur hvað framtíðin ber í skauti kirkjunnar ...

 

halda áfram að lesa →

Charismatic? VI. Hluti

Birt þann by

hvítasunnu3_FótorHvítasunnudagur, Listamaður óþekktur

  

HVÍTASUNNI er ekki aðeins einn atburður, heldur náð sem kirkjan getur upplifað aftur og aftur. En á síðustu öld hafa páfar ekki beðið um endurnýjun í heilögum anda, heldur „ný Hvítasunnudagur “. Þegar hugað er að öllum tímamörkum sem fylgja þessari bæn - lykill meðal þeirra áframhaldandi nærvera blessaðrar móður sem safnast saman með börnum sínum á jörðinni í gegnum áframhaldandi birtingar, eins og hún væri enn og aftur í „efri stofunni“ með postulunum. … Orð Catechism öðlast nýja tilfinningu fyrir skyndi:

… Á „lokatímanum“ mun andi Drottins endurnýja hjörtu mannanna og grafa í þau ný lög. Hann mun safna saman og sætta dreifða og sundraða þjóð; hann mun umbreyta fyrstu sköpuninni og Guð mun búa þar með mönnum í friði. -Katekismi kaþólsku kirkjunnar, n. 715. mál

Þessi tími þegar andinn kemur til að „endurnýja yfirborð jarðarinnar“ er tímabilið, eftir andlát Andkristurs, á meðan það sem kirkjufaðirinn benti á í Jóhannesarfrumboðinu sem „Þúsund ár”Tímabil þegar Satan er hlekkjaður í hylnum.halda áfram að lesa →

Charismatic! VII hluti

Birt þann by

 

THE liður í allri þessari seríu um charismatic gjafir og hreyfingu er að hvetja lesandann til að vera ekki hræddur við ótrúlega í Guði! Að vera ekki hræddur við að „opna hjörtu ykkar“ fyrir gjöf heilags anda sem Drottinn vill úthella á sérstakan og kraftmikinn hátt á okkar tímum. Þegar ég les bréfin sem mér voru send er ljóst að Karismatísk endurnýjun hefur ekki verið án sorgar og mistaka, mannlegra annmarka og veikleika. Og samt er þetta einmitt það sem átti sér stað snemma í kirkjunni eftir hvítasunnu. Hinir heilögu Pétur og Páll lögðu mikið upp úr því að leiðrétta hinar ýmsu kirkjur, stjórna töfrunum og endurfókusera verðandi samfélög aftur og aftur að munnlegri og skriflegri hefð sem þeim var gefin. Það sem postularnir gerðu ekki er að afneita oft stórkostlegum upplifunum trúaðra, reyna að kæfa táarbrögðin eða þagga niður vandlæti blómlegra samfélaga. Frekar sögðu þeir:

Ekki svala andanum ... eltu ástina, heldur leitaðu ákaft eftir andlegum gjöfum, sérstaklega svo að þú getir spáð ... umfram allt, látið kærleika ykkar til annars vera ákafur ... (1. Þess 5:19; 1. Kor. 14: 1; 1. Pét. 4: 8)

Ég vil verja síðasta hluta þessarar seríu til að miðla af eigin reynslu og hugleiðingum síðan ég upplifði karismatísku hreyfinguna fyrst árið 1975. Frekar en að bera allan vitnisburð minn hér mun ég takmarka það við þær upplifanir sem maður gæti kallað „charismatic“.

 

halda áfram að lesa →