Flóttamenn, með leyfi Associated Press
IT er eitt af sveiflukenndustu umræðuefnum í heiminum núna - og ein vægasta umræða um það: flóttamenn, og hvað gera við yfirgnæfandi fólksflótta. Jóhannes Páll II kallaði málið „kannski mesta harmleik allra mannlegra hörmunga samtímans.“ [1]Ávarp til flóttamanna í útlegð við Morong, Filippseyjar, 21. febrúar 1981 Fyrir suma er svarið einfalt: taktu þau inn, hvenær sem þeir eru og hver sem þeir eru. Hjá öðrum er það flóknara og krefst þar með meira mældra og aðhalds viðbragða; í húfi, segja þeir, sé ekki aðeins öryggi og líðan einstaklinga sem flýja ofbeldi og ofsóknir, heldur öryggi og stöðugleiki þjóða. Ef sú er raunin, hver er þá miðvegurinn, sá sem verndar reisn og líf ósvikinna flóttamanna en um leið verndar almannaheill? Hver eru viðbrögð okkar sem kaþólikkar?
Neðanmálsgreinar
↑1 | Ávarp til flóttamanna í útlegð við Morong, Filippseyjar, 21. febrúar 1981 |
---|