ბავშვი დედის მკლავებში (მხატვარი უცნობია)
YES, ჩვენ უნდა იპოვნე სიხარული ამ ახლანდელი სიბნელის შუაგულში. ეს სულიწმინდის ნაყოფია და, შესაბამისად, ეკლესიისთვის მუდამ საჩუქარია. ამის მიუხედავად, ბუნებრივია შეგეშინდეთ უსაფრთხოების დაკარგვის, დევნის ან წამების შიში. იესომ იმდენად მძაფრად იგრძნო ეს ადამიანური თვისება, რომ მან სისხლის წვეთები ოფლიანმა. მაგრამ შემდეგ, ღმერთმა მას ანგელოზი გაუგზავნა, რათა განემტკიცებინა იგი და იესოს შიში წყნარმა, მორჩილმა მშვიდობამ შეცვალა.
აქ მდებარეობს ხის ფესვი, რომელიც სიხარულის ნაყოფს იძლევა: სულ ღმერთის მიტოვება.
ვინც უფლის 'შიშობს' მას 'არ ეშინია'. - პაპი ბენედიქტი XVI, ვატიკანი, 22 წლის 2008 ივნისი; Zenit.org
კარგი შიში
ამ გაზაფხულზე საკმაოდ მნიშვნელოვან განვითარებაში, საერო მედია დაიწყო საკვების დაგროვების იდეა და მომავალი ეკონომიკური კრიზისისთვის მიწის ყიდვაც კი. ეს საფუძვლად უდევს ჭეშმარიტ შიშს, მაგრამ ხშირად მას არ ენდობა ღვთის განგება და ამრიგად, პასუხი, როგორც ისინი ხედავენ, არის ამ საკითხის ხელში ჩაგდება.
'ღვთის შიშის გარეშე' ყოფნა ტოლფასია, რომ მის ადგილას ჩავდოთ თავი, ვიგრძნოთ თავი სიკეთისა და ბოროტების, სიცოცხლისა და სიკვდილის ბატონებად. - პაპი ბენედიქტი XVI, ვატიკანი, 22 წლის 2008 ივნისი; Zenit.org
რა არის ქრისტიანული პასუხი ამ დღევანდელ შტორმზე? მე მჯერა, რომ პასუხი არ მდგომარეობს "რამის გარკვევაში" ან თვითგადარჩენაში საკუთარი თავის დანებება.
მამაო, თუ გინდა, წაიღე ეს ჭიქა; მაინც ჩემი ნება კი არ შესრულდება. (ლუკა 22:42)
ამ მიტოვებაში მოდის "ძალის ანგელოზი", რომელიც თითოეულ ჩვენგანს სჭირდება. ღმერთის მხარზე ამ მდგომარეობაში მისი პირის ღრუს მოსვენებისას მოვისმენთ ჩურჩულებს იმის შესახებ, თუ რა არის საჭირო და რა არა, რა არის გონივრული და რა არის უგუნური.
სიბრძნის დასაწყისი არის უფლის შიში. (იგავ. 9:10)
ის, ვისაც ღმერთის ეშინია, შინაგანად გრძნობს ბავშვის უსაფრთხოებას დედის მკლავებში: ის, ვისაც ღმერთის ეშინია, მშვიდიცაა შტორმებშიც, რადგან ღმერთმა, როგორც იესომ გამოგვიცხადა, არის მამა, რომელიც სავსეა მოწყალებით და სიკეთე მას, ვისაც ღმერთი უყვარს, არ ეშინია. - პაპი ბენედიქტი XVI, ვატიკანი, 22 წლის 2008 ივნისი; Zenit.org
ის ახლოსაა
სწორედ ამიტომ, ძვირფასო ძმებო და დებო, მოგმართავთ ნეტარებასთან დაკავშირებით, რომ იესოსთან ინტიმური ურთიერთობა განავითაროთ. აქ ჩვენ ვხვდებით, რომ ის საბოლოოდ არც ისე შორსაა. მართალია, შეიძლება პრეზიდენტს ან თუნდაც წმინდა მამას აუდიტორიის მიღებას მთელი სიცოცხლე დასჭირდეს, მაგრამ ასე არ არის მეფეთა მეფესთან, რომელიც დღის განმავლობაში თითოეულ მომენტში თქვენთვისაა. ეკლესიაშიც კი ცოტას ესმის იმ წარმოუდგენელი მადლი, რომელიც მის ფეხებთან გველოდება. ჩვენ რომ მხოლოდ ანგელოზთა სამყაროს თვალი დავათვალიეროთ, ვხედავდით ანგელოზებს, რომლებიც განუწყვეტლივ ქედს ისხდნენ კარვის წინაშე ჩვენს ცარიელ ეკლესიებში და დაუყოვნებლივ გვიბიძგებდნენ, რომ რაც შეიძლება მეტი დრო გაეტარებინათ მასთან იქ. მიუახლოვდით იესოს რწმენის თვალით, მიუხედავად თქვენი გრძნობებისა და რასაც გრძნობები გეუბნებათ. მიუახლოვდით მას თაყვანს, მოწიწებით - ა კარგი უფლის შიში. იქ ყველა მადლს მიიღებთ ყველა საჭიროებისათვის, აწმყოსთვის მდე მომავალი.
მასთან მოსვლისთანავე მასთან ან კარავში - ან თუ თქვენ სახლში ხართ, ლოცვის საშუალებით მას გულის კარავში შეხვდებით - თქვენ შეძლებთ მის მოსწრებას ყველაზე ხელშესახები გზით. ეს არ ნიშნავს, რომ ადამიანის შიში დაუყოვნებლივ წყდება, ისევე, როგორც იესო სამჯერ ილოცა ბაღში მიტოვების ლოცვით, სანამ ანგელოზი გაგზავნიდა მას. ზოგჯერ, თუ არა უმეტესჯერ, თქვენ უნდა გაუძლოთ, ისე, როგორც მაღაროელი იჭრება ჭუჭყისა და თიხისა და ქვის ფენებში, სანამ საბოლოოდ მიაღწევს ოქროს მდიდარ ვენას. და უპირველეს ყოვლისა, შეწყვიტე ძალებს აღემატება საქმეებს და უარი თქვი ჯვრის სახით წარმოდგენილ ღვთის დაფარულ გეგმაზე:
მიენდე უფალს მთელი გულით, ნუ დაეყრდნობი შენს ინტელექტს. (იგავები 3: 5)
თავი მიანებე თავს მისი სიჩუმე. თავი მიანებე რომ არ იცოდე. თავი დაანებეთ ბოროტების საიდუმლოს, რომელიც თითქოს წინააღმდეგია თქვენ, თითქოს ღმერთმა არ შეამჩნია. მაგრამ მან შეამჩნია. ის ხედავს ყველაფერს, მათ შორის აღდგომაც, რომელიც მოვა თქვენში, თუკი საკუთარ ვნებას მოიაზრებთ.
ინტიმური ურთიერთობა ღმერთთან
წმინდა მწერალი განაგრძობს:
… წმინდის ცოდნა გაგებაა. (იგავ. 9:10)
აქ ნათქვამი ცოდნა არ არის ფაქტები ღმერთის შესახებ, არამედ მისი სიყვარულის ინტიმური ცოდნა. ეს არის გულში დაბადებული ცოდნა, რომელიც დანებებას სხვის მკლავებში, ისე, როგორც პატარძალი ჩაბარდება თავის საქმროს, რომ მან მასში სიცოცხლის თესლი დარგოს. თესლი, რომელიც ღმერთმა ჩვენს გულებში დარგო, არის სიყვარული, მისი სიტყვა. Ეს არის ცოდნა უსასრულის, რაც თავისთავად იწვევს სასრული, ყველაფრის ზებუნებრივი პერსპექტივის გაგებას. მაგრამ ეს იაფი არ მოდის. ეს მხოლოდ ჯვრის საქორწილო საწოლზე დაწოლით ხდება, დროდადრო, ტანჯვის ფრჩხილების გახვრეტა, წინააღმდეგ ბრძოლის გარეშე, როგორც თქვენ უყვართ თქვენს სიყვარულს: "დიახ, ღმერთო. ახლაც ვენდობი ამ მტკივნეული გარემოება ”. ამ წმიდა მიტოვებიდან მშვიდობისა და სიხარულის შროშანი ამოვა.
მას, ვისაც ღმერთი უყვარს, არ ეშინია.
უკვე ვერ ხედავთ, რომ ღმერთი გიგზავნით ანგელოზს დიდი ქარიშხლის პერიოდში - თეთრებში ჩაცმულ კაცს, რომელსაც პეტრეს ჯოხი ატარებს?
"[მორწმუნემ] იცის, რომ ბოროტება არარაციონალურია და მას არ აქვს ბოლო სიტყვა, და რომ მხოლოდ ქრისტე არის სამყარო და სიცოცხლე, ღმერთის ხორცშესხმული სიტყვა. მან იცის, რომ ქრისტემ გვიყვარდა საკუთარი თავის შეწირვის წერტილამდე, ჩვენი ხსნისთვის ჯვარზე კვდება. რაც უფრო მეტად ვიზრდებით ღმერთთან ამ სიახლოვეს, სიყვარულით გაჟღენთილნი, მით უფრო ადვილად დავამარცხებთ ყველანაირ შიშს. -- პაპი ბენედიქტი XVI, ვატიკანი, 22 წლის 2008 ივნისი; Zenit.org
