რატომ ნება მიბოძებს ღმერთმა ასე ტანჯვა? რატომ არის ამდენი დაბრკოლება ბედნიერებისა და სიწმინდის ზრდისკენ? რატომ უნდა იყოს ცხოვრება ასეთი მტკივნეული? ისეთი შეგრძნებაა, თითქოს ხეობიდან ხეობაში მივდივარ (მიუხედავად იმისა, რომ ვიცი, რომ მწვერვალებია). რატომ ღმერთო?
მდინარე ბრუნდება
მრავალი მთავარი მდინარე გადის მთის მყინვარებიდან და ხვდებიან ხმელეთით ზღვისკენ ან შენაკადებისა და ტბების უამრავ გზას. წყლის ეს დიდი მოცულობა უბრალოდ არ ჭრის სწორი ხაზი მის აშკარა მიზანს; უფრო სწორად დატრიალდება და იხვევს, როგორც ჩანს, დაუსრულებელ მოგზაურობას. გზაზე მას უამრავი დაბრკოლება და ბარიერი ექმნება, რაც ერთბაშად ხელს უშლის მის შემდგომ წინსვლას… მაგრამ, რადგან ყოველი დაბრკოლება წყალს უთმობს გზას, ახალი გზა იჭრება და მდინარე წინ მიიწევს.
ასე მოხდა ისრაელებთანაც, როდესაც ღმერთმა ისინი გამოიყვანა ეგვიპტიდან, წითელი ზღვის გავლით და უდაბნოში. 
აღთქმული მიწისკენ მათი მოგზაურობა რამდენიმე დღის განმავლობაში უნდა ყოფილიყო. ამის ნაცვლად, ეს ორმოცი წელი გაგრძელდა. რატომ ჩანს, რომ ღმერთმა "გრძელი გზა" გაიარა? რატომ არ მიიყვანა იგი ისრაელიანებს მაშინვე, როდესაც მათ ქება-დიდებასა და სიხარულს განიცდიდა ფარაონისგან განთავისუფლების გამო, რძითა და თაფლით მიმავალ მიწაზე?
რატომ, ჩემო იესო, უშვებ ჩემს გამარჯვებებს და სიხარულს ბრიგადების ხელში ჩასაგდებად, რომლებიც გზის პირას დაჩაგრულნი და დამჩეხილები ტოვებენ? შენი იგავის ღარიბი კაცივით ვარ მხოლოდ სასიამოვნო გასეირნება. მე მხოლოდ მშვიდობა და სიმშვიდე და უბრალო არსებობა მსურს. ვინ არიან ეს ფანტომები, რომლებიც ჩემზე ჩამოდიან დღით ღამით, დილის სურნელი მწუხარების კვამლად და ერთხანს წმინდა ბილიკი უბედურთა მთაში? ღმერთო ჩემო, რატომ ჩანხარ ასე შორს - შენ ვინც ჩემი მოგზაურობის თანამგზავრი იყავი? სად წახვედი? რატომ, როდესაც ოკეანე მხოლოდ ჰორიზონტს მიღმა ჩანდა, შენ შემობრუნე მშრალი და მარტოხელა უდაბნოსკენ?
ცხოვრების მდინარე
იესომ თქვა:
მას, ვინც მწამს ჩემი ... ”მისი გულიდან ცოცხალი წყლის მდინარეები გადმოვა”. (იოანე 7:38)
თქვენი გული ჰგავს ნედლეულ ლანდშაფტს და სულიწმინდა, რომელიც არის სიცოცხლის ეს მდინარე, იწყებს მოედინება თქვენი ნათლისგან, აყალიბებს და აყალიბებს თქვენს სულს, როდესაც ის მიედინება. იმისდა მიუხედავად, რომ ჩვენი ცოდვა გარეცხილია, ჩვენი სულები კვლავ ექვემდებარებიან ხორცის სისუსტეს, ვნებებისკენ მიდრეკილებას.ყველაფერი რაც სამყაროშია, სენსუალური ვნება, თვალების მაცდუნება და პრეტენზიული ცხოვრება”(1 იოანე 2:16).
საიდან გაჩნდა ომები და საიდან გაჩნდა თქვენ შორის კონფლიქტები? თქვენი ვნებებიდან გამომდინარე არ არის ომი თქვენი წევრების შიგნით? (იაკობი 4: 1)
ეს შინაგანი ომი შედეგია ადამისა და ევას მიერ აშენებული პირველი „კაშხლისა“, იმ ორიგინალური დაბრკოლებისა, რომელმაც სასიკვდილო დარტყმა მიაყენა მადლსა და ტალღას, რომელიც მოედინებოდა ადამიანს და მის შემოქმედს შორის. მანამდე ადამიანი და მისი ღმერთი ერთობოდნენ, რადგან პლაჟი და ოკეანე ერთმანეთში ერეოდა. მაგრამ ცოდვამ ჩვენსა და ღვთის სიწმინდეს შორის მანძილი მთაგორიანი ლანდშაფტი განათავსა. იმის გამო, რომ ჩვენ ღმერთის ხატებით ვართ შექმნილი, გონიერების, სინდისისა და თავისუფალი ნების ნიჭით - შესაძლებლობები, რომლებსაც დიდი ბოროტების ჩადენის ძალა აქვთ და მოტყუებას ექვემდებარება - ჭრილობა ღრმაა ... იმდენად ღრმა, რომ ღმერთს ჩვენი ხორციელი სიკვდილი მოუხდა. რათა დაიწყოს მისი საყვარელი ქმნილების აღდგენა. იესოში ჩვენ აღმოვაჩინეთ ჩვენი განკურნება და განთავისუფლება.
მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი ხსნა ერთ მომენტში შეიძლება მიღწეულ იქნას ნათლობის დროს, ჩვენი განწმენდა არ არის (რადგან ჩვენ ყველანი ცოდვას ვაკეთებთ). ადამიანის სული არის უდიდესი საიდუმლოება, რომლის დაპყრობა თვით ადამიანს კი არ შეუძლია. მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. ასე რომ, სულიწმინდა გამოგზავნილია, როგორც ჩვენი ადვოკატი, ჩვენი დამხმარე, რათა ხელახლა ჩამოაყალიბოს და ჩამოაყალიბოს ის ღვთიური ნიმუში, რომელშიც ჩვენ შევქმენით, 
ნიმუში, რომელიც არის, ერთი სიტყვით, მიყვარს. სულიწმიდა მოედინება როგორც მდინარე, რომ ხელახლა დაგვანახოს იმ სურათში, რომელშიც ყოველთვის განზრახული ვიყავით.
რამდენია დაბრკოლებები სიყვარულისთვის! რამდენი ბარიერი არსებობს თვითმოსაცემად და ქველმოქმედებაში! და სწორედ ამ მიზეზით ვიტანჯებით. არა იმიტომ, რომ ღმერთი ანაზღაურებს ჩვენს ყოველგვარ დარღვევას, არამედ ტანჯვის საშუალებით, სიცოცხლის მდინარის ძლიერი ძალების მიერ საკუთარი თავის სიყვარული იშლება. რაც უფრო ძველი ადამიანი აძლევს ადგილს ახალს, მით უფრო ვხდებით ჩვენ საკუთარ თავს- ვინც ჩვენ ნამდვილად ვართ შექმნილი. რაც უფრო მეტი ვართ საკუთარი თავის, მით უფრო მეტად შეგვიძლია ღმერთთან კავშირი, ვისაც შეუძლია ის სიხარული და მშვიდობა და სიყვარული, რაც მისი არსია. და ეს პროცესი მტკივნეულია. ეს არის პროცესი, რომელმაც, ფაქტობრივად, უნდა გაგვხსნას ძველი მე-სგან, რათა ახლით შეგვმოსოს.
მღელვარე დარბევები
ძნელია ამის დანახვა შუა სასამართლო პროცესზე. ძნელია იმის ცნობა, რომ ცდუნებას მივაღწევ იმას, რასაც მე გავუძლებ, თუ გავძლებ, 
სინამდვილეში უფრო და უფრო მაახლოებს უსასრულო ოკეანესთან. იმ დროს, მე ვხედავ და ვგრძნობ ეჭვის საშინელ ტალღებს, მაცდური ცოდვის წვეთები, ტყუილისა და დანაშაულის გაბრწყინებული ქანები. ისეთი შეგრძნება მაქვს, თითქოს შემთხვევით მიტრიალებენ ცხოვრების მიმდინარეობაში, რომელიც არც კარგს აჯილდოვებს და არც ცუდს სჯის, არამედ მხოლოდ ქაოტური ვითარებაა თითოეული მომენტისა, სანამ არ მოვკვდები.
მაგრამ სიმართლე ისაა, რომ ეს ძლიერი მდინარე ქმნის სილამაზის ლანდშაფტს. მართალია, ამ მომენტში მე მხოლოდ ვხედავ ტალღების ქანებს და ჩამოცვენილ ხეებს ამ მასიური ტალღების დარტყმისგან, სინამდვილეში, ჩემს სულში საოცარი რამ ხდება, თუ პროცესში დარჩენას გავაგრძელებ. (დიახ, თქვენ შეიძლება შეცოდოთ და დაეცეთ და მუდმივად წაბორძიკდეთ. მაგრამ თუ თქვენ გულწრფელი გულით უბრუნდებით ღმერთს, ამ პროცესში დარჩებით!) საქმე იმაშია, რომ ღმერთმა შექმნა თქვენ, რომ იყოთ ლამაზი, ბედნიერები, წმინდა. მას უფრო მეტად აინტერესებს შენი სრულყოფის დანახვა, ვიდრე შენ და მე, რადგან მან იცის, თუ რამდენად ლამაზი შეიძლება იყოს ჩვენი სული! სინამდვილეში, ეს არის ღრმა ჭრილობა ღმერთის გულში… ღმერთო, სურს შენი სული უფრო ახლოს დაინახოს, წყურვილია იმ დროისთვის, როცა გიყვარდი მას მთელი გულით, სულით, გონებით და ძალით, რადგან ასე იქნები სრულად ადამიანი, მაშინ გააცნობიერებ შენს უდიდეს პოტენციალს ! მაგრამ რამდენად შორს ჩანს ეს, როდესაც სარკეში ვიხედები. ღმერთმაც იცის ეს. მან იცის, თუ რამდენად მწუხარე ვარ, როდესაც მისთვის ვწვები… მაგრამ, როგორც ჩანს, უსასრულოდ ჩამოშორდა მის მკლავებს.
ნუ შეგეშინდება შენი მაცხოვრის, ცოდო სულო. მე პირველ ნაბიჯს ვდგავარ, რომ შენთან მოვიდე, რადგან ვიცი, რომ შენ თვითონ ვერ შეძლებ ჩემამდე ასვლას. შვილო, ნუ გაექცევი მამას; მზად იყავით ღიად ისაუბროთ თქვენს გულმოწყალე ღმერთთან, რომელსაც სურს შეწყალების სიტყვები თქვას და მოგცეთ თქვენი მადლი. რა ძვირფასია შენი სული ჩემთვის! შენი სახელი დავწერე ჩემს ხელზე; შენ ჩემს გულში ღრმა ჭრილობა ხარ ამოტვიფრული. -ღვთიური წყალობა ჩემი სულით, დღიური წმინდა ფაუსტინა, ნ. 1485
ჩემო საყვარელ და-ძმებო, ერთი რამ უნდა გააკეთოთ. მაშინაც კი, როდესაც თქვენ სრულიად მოკლებული ხართ სათნოებას, მაშინაც კი, როცა ღვთის წინაშე ცარიელი ხელებითა და წვნიანი სამზარეულოს კარზე მათხოვარივით შეღებილი გულით… თქვენ უნდა ნდობა. ენდეთ ღვთის სიყვარულს და დაგეგმეთ თქვენთვის. ამ სიტყვებს გულში გარკვეული წმინდა შიშით ვწერ. რადგან მე ვიცი, რომ ზოგი ადამიანი ძალიან საამაყო იქნება ნდობისთვის, ძალიან ამაყი, რომ თავს დაიმდაბლებს პატარა ბავშვივით და შესძახებს თავის ღმერთს ... და ისინი გაატარებენ მარადიულ რისხვასა და სიამაყეს და სიძულვილს თავიანთი შემოქმედის მიმართ.
მაგრამ ახლა, ამ წამს, შენს სულში მდინარე მიედინება, როდესაც ამ სიტყვებს კითხულობ. გარშემო მყოფი პრობლემების მთამ შეიძლება იგრძნოს, თითქოს ისინი იძირებიან, რომ მდინარის კალაპოტის მოსახვევი თქვენთვის ძალიან ბევრია, ძალიან მტკივნეული, ძალიან მარტოხელა. მაგრამ აქ ვერ ხედავ; თქვენ ვერ ხედავთ მადლის დიდ ტყეს, რომელიც ამ მოსახვევის მიღმა იდგა ან სათნოების უზარმაზარ მდელოებს, რომლებიც თქვენს წინაშე იდგა. მხოლოდ ერთი გზაა "ახალი მე" -ს აღდგომისკენ, ეს არის სიკვდილის ჩრდილის ამ ხეობაში ამ გზის გაგრძელება, ნდობა. ეს არის ჯვრის გზა. სხვა გზა არ არის.
ო, სიბნელეში ჩაფლულმა სულმა, არ დაიდარდო, ყველაფერი ჯერ დაკარგული არ არის. მოდით და ენდობით თქვენს ღმერთს, რომელიც არის სიყვარული და წყალობა. - ნ 1486 წ
მე არ შემიძლია გრძნობენ ღმერთმა თქვა ეს სიტყვები, როდესაც მე მათ ვწერ, და თუ შემიძლია აღვწერო თქვენთვის აბსოლუტური სიყვარული მათში, შენი შიში გაქრება, როგორც ნისლი ცეცხლში! Არ შეგეშინდეს! ნუ შეგეშინდება ამ ტანჯვის, რადგან არც ერთი წვეთი არ დაუშვეს თქვენს ცხოვრებაში ღვთის ნებართვის გარეშე. ყველაფერი განისაზღვრება შენში ჩასაწერად და მის გარეშე, სული, რომელიც არის მშვენიერი, სული, რომელიც ცოცხალია, სული, რომელსაც გააჩნია ღმერთის შეკავების უნარი.
როგორი ქრისტიანი იქნებოდი, რომ შენს ცხოვრებაში ტკივილები არ ყოფილიყო? ამიტომ ელით მას და მივესალმებით მას, რადგან ტკივილი ღვთისაგან გამოგზავნილი ცეცხლის მსგავსია თქვენი სულის, გულისა და გონების გასაწმენდად. ამის გამო შეგიძლიათ შეწყვიტოთ საკუთარ თავზე დამოკიდებულება და მიხვიდეთ ყველა თქვენს და-ძმასთან. ამიტომ, როდესაც თქვენს ცხოვრებაში ტკივილია, შეეცადეთ დაამატოთ სიტყვები: ”დიდება ღმერთს ტკივილისთვის!”- ღვთის მსახური, კატრინ დე ჰეუკ დოჰერტი, მადლი ყველა სეზონში
მადლობა გადაუხადე ნებისმიერ ვითარებაში, რადგან მან არ მიგატოვა. (სად წავიდოდა ის, ვინც ყველგან არის?) მაგრამ თუ ის თქვენთან არის, ეს ყოველთვის ისე ხდება, რომ არ დაარღვევს თქვენს ნებას. პირიქით, ის ელოდება, მწყურვალი ლოდინით, როდის მოგიახლოვდებით მას:
მიუახლოვდით ღმერთს და ისიც მიუახლოვდება თქვენთან. (იაკობი 4: 8)
და ის კვლავ მოვა, როგორც ძლიერი, ძლიერი, მოსიყვარულე, მომთმენი, მხიარული და მოწყალე მცხოვრები მდინარე, რათა გააგრძელოს ის საქმე, რომელიც მან უკვე დაიწყო და დასრულდება უფლის დღისთვის.
ჩემი წყალობა უფრო მეტია, ვიდრე შენი და მთელი მსოფლიოს ცოდვები. ვის შეუძლია შეაფასოს ჩემი სიკეთის ზომა? შენთვის მე ჩამოვედი ზეციდან დედამიწაზე; შენთვის მე დავუშვი, რომ ჯვარზე მიმეხეთქა; შენთვის მე დავუშვი ჩემს წმინდა გულს ლანჩით გახვრეტილი, რითაც ფართო გახსნა შენთვის წყალობის წყარო. მოდი, ნდობით, ამ შადრევნიდან მადლის მოსაზიდად. არასოდეს უარვყოფ განწყობილ გულს. შენი უბედურება გაქრა ჩემი წყალობის სიღრმეში. ნუ მეჩხუბები შენს საწყალობაზე. სიამოვნებას მომანიჭებ, თუ ყველა შენს უბედურებას და მწუხარებას მომცემ. მე დაგროვებ შენს მადლის საგანძურს. -ღვთიური წყალობა ჩემი სულით, დღიური წმინდა ფაუსტინა, ნ. 1485
მაშინაც კი, როდესაც ბნელ ხეობაში გავდივარ, არ ვშიშობ, რომ ჩემს გვერდით ზიანი არ გექნებათ… (ფსალმუნი 23: 4)
