ប៊ែលនិងការបណ្តុះបណ្តាលភាពក្លាហាន

Belle

អេស។ អេស សេះរបស់ខ្ញុំ នាងគួរឱ្យស្រឡាញ់។ នាងព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីផ្គាប់ចិត្តធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ... ប៉ុន្តែប៊ែលខ្លាចអ្វីគ្រប់យ៉ាង។ អញ្ចឹងវាធ្វើអោយយើងពីរនាក់។

អ្នកឃើញទេជិតសាមសិបឆ្នាំមកហើយប្អូនស្រីតែម្នាក់របស់ខ្ញុំត្រូវបានសម្លាប់ដោយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍។ ចាប់ពីថ្ងៃនោះតទៅខ្ញុំចាប់ផ្តើមភ័យខ្លាចអ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺខ្លាចបាត់បង់មនុស្សដែលខ្ញុំស្រលាញ់ខ្លាចបរាជ័យមិនខ្លាចថាខ្ញុំមិនគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ហើយបញ្ជីក៏បន្តទៅមុខទៀត។ ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះការភ័យខ្លាចជាមូលដ្ឋានបានបន្តលាតត្រដាងតាមវិធីជាច្រើន ... ខ្លាចខ្ញុំអាចបាត់បង់គូរបស់ខ្ញុំខ្លាចកូន ៗ របស់ខ្ញុំអាចឈឺចាប់ខ្លាចអ្នកដែលនៅជិតខ្ញុំមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំខ្លាចជំពាក់ប្រាក់ខ្លាចខ្ញុំ ខ្ញុំតែងតែធ្វើការសំរេចចិត្តខុស ... នៅក្នុងក្រសួងរបស់ខ្ញុំខ្ញុំខ្លាចដឹកនាំអ្នកដទៃអោយវង្វេងស្មារតីខ្លាចព្រះអម្ចាស់ហើយបាទខ្លាចនៅពេលមានពពកខ្មៅចុះយ៉ាងលឿននៅជុំវិញពិភពលោក។

តាមពិតខ្ញុំមិនដឹងថាខ្ញុំខ្លាចប៉ុណ្ណាទេរហូតដល់បេលហើយខ្ញុំបានទៅគ្លីនិកសេះនៅចុងសប្តាហ៍នេះ។ វគ្គសិក្សានេះមានឈ្មោះថា“ ការបណ្តុះបណ្តាលភាពក្លាហាន” ។ ក្នុងចំណោមសេះទាំងអស់ប៊ែលគឺជាសេះដែលគួរឱ្យព្រួយបារម្ភបំផុត។ មិនថាវាជារលកនៃដៃការគ្រហឹមរបស់អាវឬដើមរបស់ដំណាំ (ដំបង) ប៊ែលស្ថិតនៅលើម្ជុលនិងម្ជុល។ វាជាភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំក្នុងការបង្រៀននាងថាជាមួយខ្ញុំនាងមិនចាំបាច់ខ្លាចទេ។ ថាខ្ញុំនឹងក្លាយជាអ្នកដឹកនាំរបស់នាងហើយមើលថែនាងគ្រប់ស្ថានការណ៍។

មានតង់ដុះលើដីដើម្បីបង្រៀនសេះកុំអោយងាយនឹងវត្ថុបរទេសនៅជុំវិញពួកគេ។ ខ្ញុំបានដឹកនាំប៊ែលទៅវាប៉ុន្តែនាង លើកក្បាលរបស់នាងហើយនឹងមិនបោះជំហានទៅមុខទៀតទេ។ នាងពិការដោយសារការភ័យខ្លាច។ ខ្ញុំបាននិយាយទៅកាន់គ្រូពេទ្យថា“ មិនអីទេដូច្នេះតើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចឥឡូវនេះ? នាងរឹងចចេសហើយនឹងមិនរើបំរាស់ឡើយ” ។ គាត់បានក្រឡេកមើលប៊្លុលរួចបែរខ្នងដាក់ខ្ញុំហើយនិយាយថា“ នាងមិនរឹងចចេសទេនាងខ្លាច។ មិនមានសេចក្តីចចេសអំពីសេះនោះឡើយ។ មនុស្សគ្រប់គ្នានៅលើសង្វៀនបានបញ្ឈប់សេះរបស់ពួកគេហើយបង្វែរមកមើល។ បន្ទាប់មកគាត់បានយកខ្សែពួរនាំមុខរបស់នាងហើយដោយប្រុងប្រយ័ត្នជួយដោយអត់ធ្មត់ជួយប៊ែលមួយជំហានម្តង ៗ ឆ្លងកាត់តង់។ វាជារឿងដ៏ស្រស់ស្អាតដែលឃើញនាងសម្រាកទុកចិត្តនិងធ្វើអ្វីដែលមើលទៅមិនអាចទៅរួចនោះទេ។

គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងរឿងនេះទេតែខ្ញុំកំពុងតែទប់ទឹកភ្នែកនៅពេលនោះ។ ដោយសារតែព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញខ្ញុំថាខ្ញុំគឺជា យ៉ាងពិតប្រាកដ ដូចជាប៊ែល។ ថាខ្ញុំខ្លាចរឿងជាច្រើនដែលមិនចាំបាច់ហើយគាត់ជាអ្នកដឹកនាំរបស់ខ្ញុំ។ គាត់នៅទីនោះមើលថែរក្សាខ្ញុំក្នុងគ្រប់ស្ថានភាព។ ទេគ្រូពេទ្យមិនបានដើរប៊ែលជុំវិញទ្រនាប់ទេ - គាត់បានយកនាងឆ្លងកាត់វា។ ដូចគ្នានេះដែរព្រះអម្ចាស់នឹងមិនដកយកការសាកល្បងរបស់ខ្ញុំចេញទេប៉ុន្តែទ្រង់ចង់ដើរជាមួយខ្ញុំភ្លាមៗតាមរយៈពួកគេ។ គាត់នឹងមិនដកយកព្យុះដែលមាននៅទីនេះនិងមកទេប៉ុន្តែ គាត់នឹងដើរអ្នកហើយខ្ញុំឆ្លងកាត់វា។

ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែធ្វើ ជឿទុកចិត្ត.

ទុកចិត្តដោយគ្មានការភ័យខ្លាច

ការជឿទុកចិត្តគឺជាពាក្យដែលគួរឱ្យអស់សំណើចពីព្រោះមនុស្សម្នាក់នៅតែអាចឆ្លងកាត់ចលនាដែលផ្តល់នូវរូបរាងនៃការទុកចិត្តហើយនៅតែភ័យខ្លាច។ តែព្រះយេស៊ូចង់អោយយើងទុកចិត្ត និង កុំខ្លាចអី។

ខ្ញុំទុកសេចក្ដីសុខសាន្ដអោយអ្នករាល់គ្នា។ សេចក្ដីសុខសាន្ដរបស់ខ្ញុំខ្ញុំអោយអ្នក។ ខ្ញុំមិន ឲ្យ អ្វីដែលលោកីយ ឲ្យ ដល់អ្នកទេ។ កុំរន្ធត់ចិត្ដកុំភ័យខ្លាចអោយសោះ។ (យ៉ូហាន ១៤:២៧)

ដូច្នេះតើខ្ញុំមិនខ្លាចអ្វី? ចម្លើយគឺត្រូវយក មួយជំហានម្តង ៗ ។ នៅពេលដែលខ្ញុំបានមើលប៊ែលបោះជំហានទៅលើតង់នោះនាងបានដកដង្ហើមវែងៗលិទ្ធបបូរមាត់របស់នាងហើយសម្រាក។ បន្ទាប់មកនាងនឹងបោះជំហានមួយទៀតហើយធ្វើដូចគ្នា។ រឿងនេះបានបន្តអស់រយៈពេលប្រាំនាទីរហូតដល់ទីបំផុតនាងបានបោះជំហានចុងក្រោយរបស់នាងលើតង់។ នាងបានរៀនដោយជំហាននីមួយៗថានាងមិននៅម្នាក់ឯងទេថាតង់នឹងមិនជាន់លើនាងដែលនាងអាចធ្វើបាន។

ព្រះជាម្ចាស់ស្មោះត្រង់ហើយទ្រង់នឹងមិនអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកត្រូវបានគេព្យាយាមលើសពីកម្លាំងរបស់អ្នក; ប៉ុន្តែជាមួយនឹងការកាត់ក្តីគាត់ក៏នឹងផ្តល់ផ្លូវមួយដើម្បីអ្នកអាចទទួលយកវាបាន។ (១ កូ។ ១០:១៣)

ប៉ុន្តែអ្នកឃើញហើយភាគច្រើនយើងក្រឡេកមើលការសាកល្បងរបស់យើងឬព្យុះដ៏ធំដែលមាននៅទីនេះហើយយើងចាប់ផ្តើមភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់ព្រោះយើងចាប់ផ្តើមគណនាថាតើយើងត្រូវឆ្លងកាត់វាដោយរបៀបណា។ ទាំងអស់- នៅលើឡចំហាយផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង។ If សេដ្ឋកិច្ចដួលរលំតើនឹងមានអ្វីកើតឡើង? តើខ្ញុំនឹងអត់អាហារទេ? តើរោគពិសនឹងទទួលបានខ្ញុំទេ? តើខ្ញុំនឹងត្រូវគេធ្វើឃាតទេ? តើពួកគេនឹងទាញក្រចកដៃចេញទេ? តើសម្តេចប៉ាបហ្វ្រង់ស៊ីសកំពុងដឹកនាំសាសនាចក្រវង្វេងស្មារតីឬ? ចុះសមាជិកគ្រួសារខ្ញុំដែលឈឺ? ប្រាក់ខែរបស់ខ្ញុំ? ប្រាក់សន្សំរបស់ខ្ញុំ? … ហើយម្តងហើយម្តងទៀតរហូតទាល់តែមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានគេធ្វើឱ្យវក់វីនៃការភ័យខ្លាចនិងការថប់បារម្ភ។ ហើយជាការពិតយើងគិតថាព្រះយេស៊ូវកំពុងតែដេកលក់នៅក្នុងទូកម្តងទៀត។ យើងនិយាយទៅកាន់ខ្លួនយើងថា "គាត់បានបោះបង់ចោលខ្ញុំព្រោះខ្ញុំធ្វើបាបច្រើនពេក" ឬអ្វីផ្សេងទៀតដែលសត្រូវប្រើដែលជាកេះដើម្បីរុញយើងថយក្រោយទាញនៅលើកន្លែងដែលព្រះគ្រីស្ទកំពុងដឹកនាំយើង។

មានរឿងពីរដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនដែលមិនអាចញែកចេញបាន។ មួយគឺត្រូវរស់នៅមួយថ្ងៃក្នុងមួយថ្ងៃ។

«ដូច្នេះខ្ញុំប្រាប់អ្នកកុំបារម្ភអំពីជីវិតរបស់អ្នក ... កុំបារម្ភអំពីថ្ងៃស្អែក។ ថ្ងៃស្អែកនឹងថែរក្សាខ្លួនឯង។ គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់មួយថ្ងៃគឺជាអំពើអាក្រក់របស់ខ្លួន ... ហើយក្នុងចំណោមអ្នកដែលមានការថប់បារម្ភអាចបន្ថែមមួយម៉ោងទៅនឹងអាយុជីវិតរបស់គាត់? (ម៉ាថ។ ៦:២៥, ៣៤; លូកា ១២:២៥)

នេះជាអ្វីដែលលោកយេស៊ូសុំពីអ្នក៖ មួយជំហានម្តង ៗ ក្នុងការសាកល្បងនេះពីព្រោះការព្យាយាមដោះស្រាយវាក្នុងពេលតែមួយគឺមានច្រើនពេកដែលអ្នកអាចទ្រាំទ្របាន។ នៅក្នុងលិខិតមួយផ្ញើទៅកាន់ Luigi Bozzutto, St. Pio បានសរសេរថា៖

កុំខ្លាចគ្រោះថ្នាក់ដែលអ្នកបានឃើញនាពេលខាងមុខ…មានកូនប្រុសរួមមួយមានចេតនាចង់បម្រើនិងស្រឡាញ់ព្រះអស់ពីចិត្តហើយលើសពីនេះទៅទៀតកុំគិតពីអនាគត។ គ្រាន់តែគិតអំពីការធ្វើល្អនៅថ្ងៃនេះហើយនៅពេលថ្ងៃស្អែកមកដល់វានឹងត្រូវបានគេហៅថាថ្ងៃនេះហើយបន្ទាប់មកអ្នកអាចគិតអំពីវា។ - ថ្ងៃទី ៤ ខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ ២០២០ ទិសដៅខាងវិញ្ញាណរបស់ Padre Pio សម្រាប់រាល់ថ្ងៃ, Gianluigi Pasquale, ទំ។ ១០៩

ហើយនេះត្រូវអនុវត្តចំពោះការសាកល្បងប្រចាំថ្ងៃតូចៗទាំងនោះដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ទិសដៅបច្ចុប្បន្នរបស់អ្នក។ ជាថ្មីម្តងទៀតមួយជំហានម្តង ៗ ។ ដកដង្ហើមវែងៗហើយដើរមួយជំហានទៀត។ ប៉ុន្តែដូចដែលខ្ញុំបាននិយាយហើយព្រះយេស៊ូវមិនចង់អោយអ្នកខ្លាចហើយចាត់វិធានការដោយការថប់បារម្ភឡើយ។ ហើយទ្រង់ក៏មានបន្ទូលថា៖

អស់អ្នកដែលនឿយហត់និងមានបន្ទុកធ្ងន់អើយចូរមករកខ្ញុំខ្ញុំនឹងអោយអ្នករាល់គ្នាឈប់សំរាក។

ក្នុងន័យផ្សេងទៀត, អ្នកទាំងអស់គ្នាដែលស្ថិតនៅក្រោមនឹមនៃការថប់បារម្ភការភ័យខ្លាចការសង្ស័យនិងការព្រួយបារម្ភ។

ចូរទទួលនឹមខ្ញុំហើយរៀនពីខ្ញុំដ្បិតខ្ញុំស្លូតហើយមានចិត្ដសុភាព។ ហើយអ្នកនឹងបានសម្រាកសម្រាប់ខ្លួនអ្នក។ នឹមរបស់ខ្ញុំស្រួលហើយបន្ទុកដែលខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នាក៏ស្រាលដែរ។ (ម៉ាថ។ ១១: ២៨-៣០)

ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់យើងរួចហើយពីនឹមងាយគឺៈរស់នៅមួយថ្ងៃក្នុងមួយថ្ងៃដើម្បីស្វែងរកនគរជាមុនសិនកាតព្វកិច្ចនាពេលនេះនិង ទុកឱ្យនៅសល់ទៅទ្រង់។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលទ្រង់ចង់ ឲ្យ យើងមានគឺចិត្តសុភាពរាបសានិងរាបសា។ បេះដូងមួយដែលមិនចេះដើរថយក្រោយអង្គុយនិងទ្រនាប់នៅពេលស្រែកថា“ ហេតុអ្វី? ហេតុអ្វី? ហេតុអ្វី?!” ប៉ុន្តែជាបេះដូងដែលមានមួយជំហ៊ានក្នុងពេលតែមួយជាបេះដូងដែលនិយាយថា“ មិនអីទេព្រះអម្ចាស់។ ខ្ញុំនៅជើងតង់នេះ។ ខ្ញុំមិនរំពឹងថានឹងមានរឿងនេះទេហើយខ្ញុំក៏មិនចង់បានវាដែរ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងធ្វើដូច្នេះពីព្រោះព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គបានសំរេចនៅទីនេះ»។ ហើយបន្ទាប់មកបោះជំហានទៅមុខស្តាំទៅស្តាំ។ តែមួយ។ ហើយនៅពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍សុខសាន្ដសន្តិភាពរបស់ទ្រង់សូមបោះជំហ៊ានបន្ទាប់។

អ្នកឃើញទេព្រះយេស៊ូវមិនចាំបាច់ដកការសាកល្បងរបស់អ្នកចេញដូចជាព្យុះដែលកំពុងតែកើតមានលើពិភពលោកយើងនេះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយព្យុះដែលព្រះយេស៊ូចង់ធ្វើឱ្យស្ងប់ស្ងាត់បំផុតមិនមែនជាការរងទុក្ខខាងក្រៅទេប៉ុន្តែជាព្យុះនៃការភ័យខ្លាចនិងរលកនៃការថប់បារម្ភដែលពិតជា ពិការបំផុត។ ដោយសារតែព្យុះដ៏តូចមួយនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកគឺជាអ្វីដែលធ្វើឱ្យអ្នកបាត់បង់នូវភាពសុខសាន្ដនិងដកហូតអំណរ។ ហើយបន្ទាប់មកជីវិតរបស់អ្នកក្លាយជាព្យុះនៅជុំវិញអ្នកដទៃជួនកាលជាព្យុះដ៏ធំមួយហើយសាតាំងទទួលបានជ័យជំនះមួយទៀតពីព្រោះអ្នកក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់ទៀតដែលជាអ្នកខ្វល់ខ្វាយឡើងខ្ពស់ចេះវង្វេងស្មារតីនិងបែកបាក់ដូចអ្នកដទៃ។

អ្នកមិនឯកាទេ

កុំជឿថាអ្នកនៅម្នាក់ឯង។ នេះគឺជាការកុហកដ៏គួរឱ្យខ្លាចដែលគ្មានមូលដ្ឋាន។ ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាថាទ្រង់នឹងនៅជាមួយយើងរហូតដល់ចុងបញ្ចប់នៃពេលវេលា។ ហើយបើទោះបីជាគាត់មិនបានធ្វើការសន្យានោះក៏ដោយយើងនៅតែជឿថាវាជាការពិតចាប់តាំងពីបទគម្ពីរប្រាប់យើងពីរឿងនោះ ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់.

ស្នេហាមិនអាចបោះបង់អ្នកចោលឡើយ។

តើម្ដាយអាចបំភ្លេចកូនរបស់ខ្លួនបានទេ? សូម្បីតែនាងគួរតែភ្លេចខ្ញុំក៏មិនដែលភ្លេចអ្នកដែរ។ (អេសាយ ៤៩:១៥)

អ្នកណាដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់អ្នកនោះនឹងមិនចាកចេញពីអ្នកឡើយ។ គ្រាន់តែដោយសារតែទ្រង់បាននាំអ្នកទៅរកតង់មួយមិនមានន័យថាគាត់បានចាកចេញពីអ្នកទេ។ តាមពិតវាច្រើនតែជាទីសំគាល់យ៉ាងច្បាស់ថាទ្រង់ជា ជាមួយ អ្នក។

ស៊ូទ្រាំការសាកល្បងរបស់អ្នកជា“ វិន័យ” ។ ព្រះចាត់ទុកអ្នកជាកូនប្រុស។ តើមានកូនប្រុសណាដែលឪពុកមិនប្រៀនប្រដៅ? (ហេព្រើរ ១២: ៧)

ទោះយ៉ាងណានេះមិនបានន័យថាព្រះយេស៊ូវនឹងលេចមកឯអ្នកឬអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថាមានវត្ដមានរបស់ទ្រង់នោះទេ។ ជារឿយៗព្រះអម្ចាស់បង្ហាញភស្ដុតាងពីភាពស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់តាមរយៈរឿងមួយទៀត។ ឧទាហរណ៍ខ្ញុំបានទទួលសំបុត្រជាច្រើនកាលពីខែមុនដែលវាស្ទើរតែមិនអាចឆ្លើយតបទៅពួកគេទាំងអស់។ មានពាក្យលើកទឹកចិត្តជាច្រើនពាក្យនៃចំណេះដឹងពាក្យនៃការលួងលោម។ ព្រះអម្ចាស់បាននិងកំពុងរៀបចំអោយខ្ញុំបោះជំហានទៅមុខទៀតលើតង់ហើយទ្រង់បានធ្វើដូច្នេះតាមរយៈសេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នក។ នាយកផ្នែកខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំក៏បានសុំអោយខ្ញុំអធិស្ឋានណូវែលដល់នារីរបស់យើងដែលមិនធ្វើវិញនៅសប្តាហ៍នេះដែរ ការភ័យខ្លាច ដែលបានធ្វើឱ្យខ្ញុំពិការជាញឹកញាប់កាលពីប៉ុន្មានសប្តាហ៍មុន។ ខ្ញុំមិនអាចប្រាប់អ្នកឥឡូវនេះថាការលះបង់នេះមានឥទ្ធិពលទេ។ ទឹកភ្នែកជាច្រើននៃការជាសះស្បើយនៅពេលដែលនារីរបស់យើងកំពុងធ្វើការវះកាត់រាប់ទសវត្សមុនពេលដែលភ្នែករបស់ខ្ញុំ។ (ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាបានចងជាបាច់អ្វីក៏ដោយវាជាអ្វីក៏ដោយខ្ញុំសូមជម្រុញឱ្យអ្នកងាកទៅរកការលួងលោមដ៏អស្ចារ្យបំផុតមួយរបស់ព្រះអម្ចាស់៖ ម្តាយនិងពួកយើងជាពិសេសតាមរយៈការលះបង់នេះ។ ) ^[1]Cf. www.theholyrosary.org/maryundorknots

ចុងក្រោយហើយខ្ញុំមានន័យថាពិតជាចុងក្រោយខ្ញុំក៏នៅទីនេះជាមួយអ្នកដែរ។ ជារឿយៗខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាជីវិតរបស់ខ្ញុំគឺមានន័យថាជាផ្លូវគ្រួសតូចមួយសម្រាប់អ្នកដទៃដើរទៅមុខ។ ខ្ញុំបានបរាជ័យក្នុងព្រះជាច្រើនដងប៉ុន្តែដូចអ្វីដែលគាត់បានបង្ហាញជាច្រើនដង ខ្ញុំពីរបៀបដើម្បីបន្តនិងរឿងទាំងនេះខ្ញុំចែករំលែកជាមួយអ្នក។ តាមពិតខ្ញុំកាន់តិចតួច។ ប្រសិនបើអ្នកកំពុងស្វែងរកអ្នកបរិសុទ្ធដ៏ថ្លៃថ្នូហើយនេះគឺជាកន្លែងខុស។ ប្រសិនបើអ្នកកំពុងស្វែងរកនរណាម្នាក់ដែលមានឆន្ទៈក្នុងការដើរជាមួយអ្នកដែលមានស្នាមប្រឡាក់និងស្នាមជាំផងនោះអ្នកបានរកឃើញដៃគូដែលមានឆន្ទៈ។ ពីព្រោះទោះបីអ្វីៗទាំងអស់ខ្ញុំនឹងបន្តដើរតាមព្រះយេស៊ូដោយព្រះគុណរបស់ទ្រង់ហើយឆ្លងកាត់ព្យុះដ៏ធំនេះ។ បងប្អូនប្រុសស្រីយើងនឹងមិនចុះសម្រុងនឹងការពិតនៅទីនេះទេ។ យើងនឹងមិនបោះបង់ចោលគោលលទ្ធិរបស់យើងនៅទីនេះទេ។ យើងនឹងមិនប្រកាន់ខ្ជាប់នូវជំនឿកាតូលិករបស់យើងទេនៅពេលដែលទ្រង់បានប្រគល់អ្វីៗទាំងអស់នៅលើឈើឆ្កាងដើម្បីធានាវា។ តាមរយៈព្រះគុណរបស់ទ្រង់ហ្វូងតូចនេះនឹងដើរតាមអ្នកគង្វាលល្អដែលជាកន្លែងដែលគាត់នាំយើង ... ហើយឡើងលើតង់នេះព្យុះដ៏អស្ចារ្យ។ តើយើងនឹងឆ្លងកាត់វាដោយរបៀបណា?

មួយជំហានម្តង ៗ ។ ស្មោះត្រង់។ ទុកចិត្ត។ ស្រឡាញ់។ ^[2]Cf. ការកសាងវិមានសន្តិភាព

តែដំបូងយើងត្រូវអោយទ្រង់ស្ងប់ខ្យល់ព្យុះនៃដួងចិត្តរបស់យើង ...

គាត់បានជំរុញឱ្យខ្យល់ព្យុះស្ងប់ស្ងៀមរលកសមុទ្រនៅតែបន្តកើតមាន។ ពួកគេត្រេកអរដែលសមុទ្របានស្ងប់ហើយព្រះបាននាំពួកគេទៅកំពង់ផែដែលពួកគេប្រាថ្នាចង់បាន។ សូមឱ្យពួកគេថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ... (ទំនុកតម្កើង ១០៧: ២៩-៣១)