ពេលវេលានៃសាក្សីពីរនាក់

 

នាងសំរាលបានកូនប្រុសមួយដែលជាកូនប្រុសមានគោលបំណងគ្រប់គ្រងប្រជាជាតិនានាដោយដំបងដែក។ កូនរបស់នាងត្រូវបានគេចាប់ឡើងដល់ព្រះនិងបល្ល័ង្ករបស់គាត់។ (បប ១២: ៥)

នៅពេលដែលសំណល់នេះត្រូវបានបង្កើតឡើងយ៉ាងពេញលេញនោះវានឹង«ចាប់បានដល់ព្រះនិងបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់»។ នោះគឺវានឹងត្រូវផ្តល់ថ្មី mantle នៃសិទ្ធិអំណាចពេញលេញរបស់ទ្រង់។

ព្រះយេស៊ូបានប្រោសយើងអោយរស់ឡើងវិញរួមជាមួយព្រះគ្រិស្ដហើយអង្គុយនៅស្ថានបរមសុខរួមជាមួយព្រះអង្គដែរព្រះអង្គនឹងបង្ហាញព្រះហឫទ័យប្រណីសន្ដោសដ៏លើសលប់ដល់ព្រះអង្គតាមរយៈព្រះហឫទ័យសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គចំពោះយើងក្នុងអង្គព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូ។ (អេភ។ ២: ៦-៧)

មួយក្នុងចំណោមយុគសម័យទាំងនោះគឺជាថ្ងៃខាងមុខ៖ នេះ សករាជនៃសន្តិភាព។ ប៉ុន្តែមុនពេលនោះត្រូវតែមាន ការប្រយុទ្ធដ៏អស្ចារ្យ សម្រាប់ព្រលឹង។

ជាថ្មីម្តងទៀតសូមចាំថា“ ស្ត្រី” នៅក្នុងវិវរណៈ ១២ គឺទាំងម៉ារីនិងក្រុមជំនុំ។ ដូច្នេះខណៈពេលដែលសាសនាចក្រដែលនៅសេសសល់ត្រូវបាន "ចាប់ឡើងទៅស្ថានសួគ៌" វាក៏និយាយផងដែរថា៖

រីឯស្ដ្រីវិញនាងរត់ភៀសខ្លួនទៅវាលរហោស្ថានត្រង់កន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំទុកដើម្បីអោយគេទំនុកបំរុងនាងក្នុងអំឡុងពេលដប់ពីររយហុកសិបថ្ងៃ។ (បប ១២: ៦)

នោះគឺសាសនាចក្រនៅតែមាននៅលើផែនដី។ នាងមិនត្រូវបានលើកឡើងទៅស្ថានសួគ៌ដូចអ្នកខ្លះជឿខុសឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញនេះគឺជាសំណល់ដែលមានគំនិតផ្តោតលើវត្ថុខាងលើខណៈពេលរស់នៅទីនេះខាងក្រោម។ ប្រជាជនដែលបានលះបង់អ្វីៗនៃលោកីយ៍នេះហើយទទួលយកអ្វីៗដែលជារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ គឺជាចៀមមួយដែលបានរាប់អ្វីៗផ្សេងទៀតដូចជាខាតបង់ក្នុងការយកព្រះគ្រិស្ដធ្វើជាម្ចាស់។

ក្នុងអង្គព្រះគ្រិស្ដនេះហើយដែលជាប្រមុខលើមុខងារធំនិងអំណាចទាំងអស់។ (កូឡ។ ២:១០)

ព្រះវិហារស្ត្រីគឺនៅតែមាននៅលើផែនដីដើម្បីផ្តល់កំណើតដល់“ ចំនួនសាសន៍ដទៃទាំងអស់” ប៉ុន្តែមានសុវត្ថិភាពនិងខាងព្រលឹងវិញ្ញាណនៅក្នុងទីជំរកនៃដួងចិត្តរបស់ព្រះដែលគ្របដណ្ដប់នៅក្នុងអាវផាយនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់។ នោះគឺនាង ស្លៀកពាក់ជាមួយព្រះបុត្រា។

 

នេះ 1260 ថ្ងៃ

បន្ទាប់ពីស្ត្រីសម្រាលកូនរួចមានសង្គ្រាមនៅលើមេឃ។ ដូចដែលខ្ញុំបានសរសេរនៅក្នុង ឥន្ទ្រទេវីនេះនឹងជាពេលវេលាមួយដែលនៅសល់ អំណាចនិងសិទ្ធិអំណាចនៃព្រះនាមព្រះយេស៊ូគឺនឹងបោះសាតាំងទៅ“ ផែនដី” (បប ១២: ៩) ។ វាគឺជាពេលវេលាដ៏អស្ចារ្យនៃការផ្សាយដំណឹងល្អនិងជាផ្នែកមួយនៃកម្រិតខ្ពស់បំផុតនៃ“ ការប្រឈមមុខគ្នាចុងក្រោយ” នៅពេលដែលសម្តេចប៉ាបចនប៉ូលបានហៅវាថាមានរយៈពេល ៣ ឆ្នាំកន្លះយោងទៅតាមបទគម្ពីរ (ជានិមិត្តរូបនៃ“ រយៈពេលខ្លី”) គឺ ពេលវេលានៃសាក្សីពីរនាក់:

ខ្ញុំនឹងអោយស្មរបន្ទាល់ពីរនាក់របស់ខ្ញុំថ្លែងព្រះបន្ទូលក្នុងពេលដប់ពីររយហុកសិបថ្ងៃដោយស្លៀកបាវកាន់ទុក្ខ។ (បប ១១: ៣)

សាក្សីទាំងពីរនាក់នេះទោះបីពួកគេអាចសំដៅទៅលើការវិលត្រឡប់របស់អេលីយ៉ានិងអេណុកក៏ជានិមិត្តរូបនៃកងទ័ពម៉ារីឬផ្នែកខ្លះនៃវាដែលបានរៀបចំសម្រាប់ ការប្រកាសទំនាយអំពីថ្ងៃចុងក្រោយនៃសេចក្ដីមេត្ដាករុណា។ វា​គឺ​ជា ម៉ោងនៃការប្រមូលផលដ៏អស្ចារ្យ.

បន្ទាប់ពីនោះព្រះអម្ចាស់បានតែងតាំងមនុស្សចិតសិបពីរនាក់ទៀតដែលព្រះអង្គចាត់អោយទៅមុន ៗ ជាគូ ៗ ទៅដល់ក្រុងនិងក្រុងដែលព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យយាង។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ស្រូវដែលត្រូវច្រូតមានច្រើនណាស់តែអ្នកច្រូតមានតិចពេក។ ដូច្នេះចូរអង្វរម្ចាស់ចំការអោយចាត់អ្នកច្រូតមកក្នុងស្រែរបស់លោក។ ទៅតាមផ្លូវរបស់អ្នក; ខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាអោយទៅដូចអោយកូនចៀមទៅកណ្ដាលហ្វូងចចក។ កុំយកថង់ប្រាក់ថង់យាមឬស្បែកជើងទៅជាមួយឡើយ។ ហើយកុំជំរាបសួរអ្នកណានៅតាមផ្លូវឡើយ។ (លូកា ១០: ៤)

ទាំងនេះជាព្រលឹងដែលបានស្តាប់តាមការអំពាវនាវ“ចេញពីបាប៊ីឡូន!ចូលទៅក្នុងជីវិតនៃភាពសាមញ្ញមួយទៅ "ការរៀបចំដោយស្ម័គ្រចិត្ត” នៃវត្ថុសម្ភារៈដើម្បីអាចប្រើបានសម្រាប់ព្រះសម្រាប់បេសកកម្មអ្វីក៏ដោយដែលគាត់បានតែងតាំងសម្រាប់ពួកគេ។ សំភារៈនិយមបង្កើតសំលេងរំខាននៅក្នុងព្រលឹងដែលធ្វើអោយសំលេងរំខានពីសំលេងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ផ្ទុយមកវិញស្មារតីនៃការផ្តាច់អាចជួយឱ្យព្រលឹងអាចស្តាប់សេចក្តីណែនាំរបស់វាសម្រាប់លើកនេះ៖

នៅក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់បុរសខ្វះប្រាជ្ញា: គាត់គឺដូចជាសត្វដែលត្រូវបានបំផ្លាញ។ (ទំនុកតម្កើង ៤៩:២០)

ដួងចិត្តដ៏សាមញ្ញនេះត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយសាក្សីពីរនាក់“ ស្លៀកបាវ” ។

ខ្ញុំជឿថាទាំងនេះគឺជាថ្ងៃនៃព្រះគម្ពីរមរមន ការផ្លាស់ប្តូរចុងក្រោយ មុន​ពេល "ទ្វារនៃទូក” បិទហើយ ថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់ មកដល់ដើម្បីបន្សុទ្ធផែនដីសម្រាប់“ អរិយធម៌នៃសេចក្តីស្រឡាញ់” (សូមមើលផងដែរ ពីរថ្ងៃទៀត ដើម្បីយល់ពីអត្ថន័យនៃពាក្យ“ ទិវា”) ។

បើអ្នករាល់គ្នាចូលទៅភូមិណាហើយមានគេទទួលអ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគម្ហូបដែលគេដាក់នៅមុខអ្នកហើយព្យាបាលអ្នកជម្ងឺក្នុងក្រុងនោះព្រមទាំងពោលថាៈ "ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកជិតអ្នករាល់គ្នាហើយ" ។ បើអ្នករាល់គ្នាចូលក្រុងណាហើយគេមិនទទួលអ្នកទេចូរចេញទៅតាមផ្លូវហើយពោលថា "ធូលីដីរបស់ក្រុងដែលឈរជើងយើងទោះបីយើងកញ្ជ្រោលប្រឆាំងនឹងអ្នកក៏ដោយ" ។ ចូរដឹងថាព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជិតមកដល់ហើយ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថានៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសអ្នកក្រុងសូដុមទទួលទោសស្រាលជាងអ្នកក្រុងនោះ។ (លូកា ១០: ៨-១៥)

 

ព្រះមហាក្សត្រនៃព្រះជិតមកដល់ហើយ

វានឹងជាពេលវេលាដែលមានសញ្ញាសម្គាល់និងអព្ភូតហេតុអស្ចារ្យនៅពេលសាក្សីទាំងនេះប្រកាសថាព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជិតមកដល់ហើយ (បប ១១: ៦) ។ វាគឺជារយៈពេលមួយដែលសាតាំងនឹងជួបប្រទះការបរាជ័យនៅក្រោមកែងជើងនៃ“ ស្ត្រី - ព្រះវិហារ” ដែលនឹងត្រូវបានដឹកនាំដោយភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះ។

ពេលនាគឃើញថាវាត្រូវគេទម្លាក់ចុះមកលើផែនដីវាក៏ដេញតាមស្ដ្រីដែលបានសំរាលបុត្រ។ ប៉ុន្ដែស្ដ្រីនោះបានទទួលស្លាបពីររបស់ឥន្ទ្រីដ៏អស្ចារ្យដើម្បី ឲ្យ នាងអាចហោះហើរទៅកន្លែងរបស់នាងនៅវាលខ្សាច់ដែលនៅឆ្ងាយពីពស់នាងត្រូវបានគេថែរក្សាអស់រយៈពេលមួយឆ្នាំពីរឆ្នាំកន្លះ។ (បប ១២: ១៣-១៤)

បន្ទាប់មកសរសេរសេនចនការប្រយុទ្ធឈានដល់ដំណាក់កាលចុងក្រោយរបស់វាជាមួយនឹងការងើបចេញពីសត្វតិរច្ឆាននិងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញលើអស់អ្នកដែល«កាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះហើយធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវ» (បប ១១: ៧; ១២:១៧; ២៤: ៩) ។

សូមប្រាកដថានេះ: ព្រះគ្រីស្ទនិងរាងកាយរបស់គាត់នឹងទទួលបានជោគជ័យនៅក្នុង ជារៀងរាល់ ដំណាក់កាលនៃការប្រឈមមុខចុងក្រោយ។ គាត់នឹងនៅជិតយើងជាងដង្ហើមរបស់យើង។ យើងនឹងរស់នៅហើយផ្លាស់ទីលំនៅហើយមានខ្លួនយើងនៅក្នុងទ្រង់។ គាត់មិនធ្វើអ្វីទាំងអស់ដោយមិនប្រាប់ព្យាការីរបស់ទ្រង់ជាមុន (អេម៉ុស ៣: ៧) ។ ខ្ញុំជឿហើយ we ត្រូវបានបង្កើតឡើង។ ថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ!

ខ្ញុំមានបញ្ហាឥឡូវនេះ។ តើខ្ញុំគួរនិយាយអ្វី? ឱព្រះបិតាអើយសូមសង្គ្រោះទូលបង្គំអោយរួចផុតពីទុក្ខលំបាកនៅពេលកំណត់នេះផង។ ប៉ុន្តែសម្រាប់គោលបំណងនេះខ្ញុំបានមកដល់ម៉ោងនេះហើយ។ ព្រះវរបិតាអើយសូមលើកតម្កើងព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គ ... ចាប់ពីពេលនេះតទៅខ្ញុំប្រាប់អ្នកមុនពេលដែលវាកើតឡើងដូច្នេះនៅពេលដែលវាកើតឡើងអ្នកអាចជឿថាខ្ញុំជា។ (យ៉ូហាន ១៣:១៩)

 

ភាពខ្វះខាតៈចំណង់ចំណូលចិត្ត

យើងត្រូវស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់បំផុតចំពោះសម្តេចប៉ាបបេនឌីសដែលជាអ្នកនាំមុខគេសម្រាប់សាសនាចក្រ។ គាត់កំពុងផ្សព្វផ្សាយសារដែលចាំបាច់និងមានឥទ្ធិពលដល់ពិភពលោក៖ ព្រះគ្រីស្ទជាសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់យើង។ ដូចដែលយើងធ្លាប់មានបទពិសោធន៍សូម្បីតែឥឡូវនេះការញ័រដំបូងបង្អស់នៃព្រះគម្ពីរមរមន ញ័រអស្ចារ្យ ហើយអ្វីដែលមើលទៅដូចជាភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណដែលកំពុងតែរីកចម្រើននោះយើងត្រូវសំឡឹងមើលព្រះយេស៊ូដែលកាន់ដំបងជ័យជំនះនៅព្រះហស្ដស្ដាំរបស់ព្រះអង្គ។ ខ្ញុំជឿថាវាច្បាស់ណាស់ដោយសារតែភាពអន់ថយនៃពេលវេលារបស់យើងដែលព្រះវរបិតាបរិសុទ្ធត្រូវបានបំផុសគំនិតឱ្យផ្តោតលើអ្វីដែលនៅពេលនិយាយហើយធ្វើនឹងនៅតែមាន៖ ជំនឿសេចក្តីសង្ឃឹមនិងសេចក្តីស្រឡាញ់។ ហើយអ្វីដែលអស្ចារ្យបំផុតគឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលជាមនុស្សម្នាក់គឺលោកយេស៊ូ។

អំណាចដើម្បីបំផ្លាញនៅតែមាន។ ធ្វើពុតបើមិនដូច្នោះទេវានឹងបន្លំខ្លួនយើង។ ប៉ុន្តែវាមិនដែលជោគជ័យឡើយ។ វាចាញ់។ នេះគឺជាខ្លឹមសារនៃសេចក្តីសង្ឃឹមដែលកំណត់យើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ។ -POPE BENEDICT XVI, មហាវិទ្យាល័យសេចយ៉ូសែបញូវយ៉កថ្ងៃទី ២១ ខែមេសាឆ្នាំ ២០០៨

 

អានបន្ថែម៖