មិត្តសម្លាញ់,
គ្រួសារខ្ញុំបានចំណាយពេលមួយសប្តាហ៍ចុងក្រោយផ្លាស់ទៅទីតាំងថ្មី។ ខ្ញុំមានអ៊ិនធឺរណែតតិចតួចហើយសូម្បីតែពេលវេលាតិចក៏ដោយ! ប៉ុន្តែខ្ញុំកំពុងអធិស្ឋានសម្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាហើយជាធម្មតាខ្ញុំពឹងផ្អែកលើការអធិស្ឋានរបស់អ្នកសម្រាប់ព្រះគុណកម្លាំងនិងការតស៊ូ។ យើងកំពុងចាប់ផ្តើមសាងសង់ស្ទូឌីយោបណ្តាញថ្មីនៅថ្ងៃស្អែក។ ដោយសារតែបន្ទុកការងារនៅពីមុខយើងការទាក់ទងរបស់ខ្ញុំជាមួយអ្នកទំនងជានឹងបែកខ្ញែក។
នេះគឺជាការធ្វើសមាធិដែលបានបម្រើដល់ខ្ញុំ។ វាត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយលើកដំបូងនៅថ្ងៃទី ៣១ ខែកក្កដាឆ្នាំ ២០០៦ ។ ព្រះប្រទានពរដល់អ្នកទាំងអស់គ្នា។
បី សប្តាហ៍នៃថ្ងៃឈប់សម្រាក ... បីសប្តាហ៍នៃវិបត្តិតូចមួយបន្ទាប់ពីមួយផ្សេងទៀត។ ពីការលេចធ្លាយក្បូនទៅម៉ាស៊ីនក្តៅខ្លាំងរហូតដល់ការឈ្លោះប្រកែកគ្នារបស់ក្មេងៗការបែកបាក់ដែលអាចកើតឡើង ... ខ្ញុំយល់ថាខ្លួនខ្ញុំហួសចិត្តហើយ។ (តាមពិតនៅពេលកំពុងសរសេររឿងនេះភរិយាខ្ញុំបានទូរស័ព្ទមកខ្ញុំនៅខាងមុខឡានក្រុងទេសចរណ៍ដូចជាកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំហៀរទឹកមួយកែវនៅលើសាឡុង ... អូ។ )
កាលពីយប់មិញមានអារម្មណ៍ដូចជាពពកខ្មៅកំពុងវាយខ្ញុំខ្ញុំបានស្រែករកប្រពន្ធខ្ញុំទាំងខឹងនិងខឹង។ វាមិនមែនជាការឆ្លើយតបរបស់ព្រះទេ។ វាមិនមែនជាគំរូរបស់ព្រះគ្រីស្ទទេ។ មិនមែនជាអ្វីដែលអ្នករំពឹងចង់បានពីអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានោះទេ។
នៅក្នុងភាពទុក្ខព្រួយរបស់ខ្ញុំខ្ញុំបានដេកលក់នៅលើសាឡុង។ នៅយប់នោះខ្ញុំមានសុបិនមួយ៖
ខ្ញុំកំពុងចង្អុលទៅទិសខាងកើតទៅលើមេឃ ដោយប្រាប់ប្រពន្ធថា ផ្កាយនឹងធ្លាក់នៅថ្ងៃណាមួយ។ ពេលនោះមិត្តភក្តិម្នាក់បានដើរឡើង ហើយខ្ញុំមានចិត្តចង់ប្រាប់នាងថា “ពាក្យទំនាយ” នេះ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រពន្ធខ្ញុំបានលាន់មាត់ថា «មើល!»។ ខ្ញុំងាកមើលពពកក្រោយថ្ងៃលិច។ ខ្ញុំអាចបង្កើតត្រចៀកប្លែកពីគេ… ហើយបន្ទាប់មកមានទេវតាពេញផ្ទៃមេឃ។ ហើយបន្ទាប់មក នៅក្នុងស្លាបរបស់ទេវតា ខ្ញុំបានឃើញទ្រង់... ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បិទភ្នែក ហើយឱនក្បាល។ ដៃរបស់គាត់ត្រូវបានលើក៖ គាត់កំពុងថ្វាយមកុដបន្លាមកខ្ញុំ។ ខ្ញុំលុតជង្គង់យំដោយដឹងថាពាក្យដែលមេឃកាន់គឺសម្រាប់ខ្ញុំ។
បន្ទាប់មកខ្ញុំភ្ញាក់ឡើង។
រំពេចនោះ ការពន្យល់បានមករកខ្ញុំ៖
ម៉ាកុស អ្នកត្រូវតែមានឆន្ទៈដើម្បីទទួលមកុដនៃបន្លា។ មិនដូចក្រចកដែលធំ និងធ្ងន់ទេ បន្លាគឺជាម្ជុលតូចៗ។ តើអ្នកនឹងទទួលយកការសាកល្បងតូចៗទាំងនេះដែរទេ?
សូម្បីតែខ្ញុំវាយអក្សរនេះក៏យំដែរ។ សម្រាប់ព្រះយេស៊ូវគឺត្រឹមត្រូវ—ខ្ញុំបានបរាជ័យម្តងហើយម្តងទៀតក្នុងការទទួលយកការសាកល្បងដែលហាក់ដូចជាតូចទាំងនេះ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់ហាក់បីដូចជាកំពុងឱបខ្ញុំនៅដដែល ដូចជាទ្រង់បានឱបក្រសោបពេត្រុស ដែលបានបរាជ័យក្នុងការសាកល្បងរបស់គាត់ ជេរ និងត្អូញត្អែរ... នៅព្រឹកបន្ទាប់ ខ្ញុំបានក្រោកឡើង ហើយប្រែចិត្តមកគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ យើងបានអធិស្ឋានជាមួយគ្នា ហើយមានថ្ងៃដ៏សុខសាន្តបំផុតនៅឡើយទេ។
បន្ទាប់មកខ្ញុំបានអានអត្ថបទនេះ៖
បងប្អូនអើយ បងប្អូនអើយ បងប្អូនអើយ បងប្អូនអើយ ពេលដែលបងប្អូនជួបប្រទះនឹងទុក្ខលំបាកផ្សេងៗ បងប្អូនដឹងថា ការល្បងលជំនឿរបស់អ្នក បង្កើតអោយមានការតស៊ូ។ ហើយត្រូវឲ្យការព្យាយាមបានល្អឥតខ្ចោះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានល្អឥតខ្ចោះ និងពេញលេញដោយឥតខ្វះអ្វីសោះ… មានពរហើយអ្នកណាដែលស៊ូទ្រាំនឹងការល្បួង ដ្បិតកាលណាគេបានធ្វើការបញ្ជាក់ហើយ នោះនឹងបានមកុដនៃជីវិត ដែលទ្រង់បានសន្យានឹងអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រង់។ (យ៉ាកុប ១:២-៤, ១២)
“មកុដនៃបន្លា” ឥឡូវនេះ ប្រសិនបើទទួលយកដោយភាពជឿជាក់ ថ្ងៃណាមួយនឹងក្លាយទៅជា “មកុដនៃជីវិត”។
ជាទីស្រឡាញ់កុំភ្ញាក់ផ្អើលដែលការសាកល្បងដោយភ្លើងកំពុងកើតឡើងក្នុងចំណោមអ្នក ដូចជាមានអ្វីចម្លែកកំពុងកើតឡើងចំពោះអ្នក។ ប៉ុន្តែ ចូរអរសប្បាយដល់កម្រិតដែលអ្នកបានរួមចំណែកក្នុងការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យកាលណាសិរីល្អទ្រង់ត្រូវបានបើកសម្ដែង អ្នកនឹងបានអរសប្បាយដោយរីករាយផងដែរ (១ពេត្រុស ៤:១២-១៣)។
