រូបថតដោយអេវ៉ាអាន់ឌឺសុន
បោះពុម្ពផ្សាយថ្ងៃទី ១ ខែមករាឆ្នាំ ២០០៧ ។
អាយធី រឿងដដែលនេះរាល់ឆ្នាំ។ យើងក្រឡេកមើលអតីតកាលនិងថ្ងៃបុណ្យណូអែលហើយមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយថា៖ «ខ្ញុំមិនបានអធិស្ឋានដូចជាខ្ញុំកំពុងទៅ ... ខ្ញុំញ៉ាំច្រើនពេក ... ខ្ញុំចង់អោយឆ្នាំនេះពិសេស ... ខ្ញុំខកខានឱកាសមួយទៀត។
ជាមួយព្រះគ្រប់ពេលគឺជាពេលចាប់ផ្តើមម្តងទៀត។ -Catherine Doherty
យើងក្រឡេកមើលទៅដំណោះស្រាយឆ្នាំថ្មីកាលពីឆ្នាំមុនហើយដឹងថាយើងមិនបានរក្សាទុកវាទេ។ ការសន្យានោះត្រូវបានខូចហើយចេតនាល្អនៅតែដដែល។
ជាមួយព្រះគ្រប់ពេលគឺជាពេលចាប់ផ្តើមម្តងទៀត។
យើងមិនបានអធិស្ឋានគ្រប់គ្រាន់ធ្វើអំពើល្អដែលយើងនឹងប្រែចិត្តដូចជាយើងគួរតែជាមនុស្សដែលយើងចង់ធ្វើនោះទេ។
ជាមួយព្រះគ្រប់ពេលគឺជាពេលចាប់ផ្តើមម្តងទៀត។
អ្នករកស៊ីចិញ្ចឹមកូនក្មេង
នៅពីក្រោយការធ្វើខុសនិងការចោទប្រកាន់ទាំងនោះគឺជាសំឡេងនៃ«អ្នកចោទប្រកាន់របស់បងប្អូន» (បប ៥: ៦)។ ត្រូវហើយយើងបរាជ័យហើយ។ វាគឺជាការពិត: ខ្ញុំជាមនុស្សមានបាបដែលត្រូវការព្រះអង្គសង្រ្គោះ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណវិនិច្ឆ័យទោសហើយមានសេចក្តីរីករាយចំពោះវា។ ពន្លឺនិងដង្ហើមបរិសុទ្ធដែលនាំខ្យល់ចូលដោយផ្ទាល់ ស្ទ្រីមនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែអារក្សសាតាំងបានមកកំទេច។ គាត់មកលង់យើងក្នុងការថ្កោលទោស។
ប៉ុន្តែមានវិធីមួយដើម្បីផ្តួលអារក្សនៅក្នុងល្បែងរបស់វា -គ្រប់ពេល។ គន្លឹះនៃជ័យជំនះគឺមានតែមួយពាក្យហើយសូមអោយវាជាដំណោះស្រាយរបស់យើងសំរាប់ឆ្នាំថ្មីនេះ៖
ការបន្ទាបខ្លួន
នៅពេលប្រឈមមុខនឹងភាពខ្មាស់អៀននៃការធ្វើខុសសូមបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះមុខព្រះដោយនិយាយថា“ ត្រូវហើយខ្ញុំបានធ្វើរឿងនេះហើយ។ ខ្ញុំទទួលខុសត្រូវ”
ការលះបង់របស់ខ្ញុំឱព្រះជាម្ចាស់ជាវិញ្ញាណដែលខ្ពើមរអើម។ ឱព្រះអង្គអើយ! ព្រះអង្គមិនអាណិតអាសូរនិងបន្ទាបខ្លួនទេ។ (ទំនុកតម្កើង ៥១)
នៅពេលអ្នកជំពប់ដួលនិងធ្លាក់ខ្លួនធ្វើអំពើបាបអ្នកគិតថាអ្នកហួសខ្លួនបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះព្រះដោយដឹងថាអ្នកជានរណា។
នេះគឺជាអ្នកដែលខ្ញុំពេញចិត្ដ៖ មនុស្សកំសាកនិងបាក់បែកដែលញាប់ញ័រដោយពាក្យរបស់ខ្ញុំ។ (អេសាយ ៦៦: ២)
នៅពេលដែលអ្នកសំរេចចិត្តផ្លាស់ប្តូរហើយក្នុងរយៈពេលខ្លីនឹងត្រលប់ទៅជាអំពើបាបដដែលវិញសូមបន្ទាបខ្លួនអ្នកមុនពេលដែលព្រះបង្ហាញដល់ទ្រង់នូវសមត្ថភាពរបស់អ្នកដើម្បីផ្លាស់ប្តូរ។
ខ្ញុំរស់នៅលើស្ថានភាពខ្ពស់និងនៅក្នុងភាពបរិសុទ្ធនិងដោយចិត្តទន់ទាប។ (អេសាយ ៥៧:១៥)
នៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ធុញថប់នឹងការជិះជាន់ការល្បួងភាពងងឹតនិងការមានទោសចូរចាំថាព្រះអម្ចាស់យាងមករកអ្នកឈឺថាទ្រង់កំពុងតែស្វែងរកចៀមដែលវង្វេងបាត់ហើយថាគាត់មិនបានមកដើម្បីថ្កោលទោសថាគាត់គឺដូចជាអ្នកនៅក្នុងគ្រប់វិធីលើកលែងតែ បាប។ សូមចាំថាមាគ៌ាទៅកាន់ទ្រង់គឺជាផ្លូវដែលទ្រង់បានបង្ហាញដល់យើង៖
ការបន្ទាបខ្លួន
ព្រះអង្គពិតជាខែលការពារអស់អ្នកដែលជួយជ្រោមជ្រែងព្រះអង្គ។ (ទំនុកតម្កើង ១៨ :)
រឿងសំខាន់នៃជំនឿ
ជាមួយព្រះគ្រប់ពេលគឺជាពេលចាប់ផ្តើមម្តងទៀត។
ភាពរាបសារគឺជាបញ្ហានៃសេចក្តីជំនឿ ... ជាបញ្ហានៃការជឿទុកចិត្តថាព្រះនឹងស្រឡាញ់ខ្ញុំទោះបីខ្ញុំខកខានមិនបានធ្វើជាមនុស្សបរិសុទ្ធក៏ដោយ។ ហើយមិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងទេ ព្រះជាម្ចាស់នឹងដោះស្រាយខ្ញុំ; ថាគាត់នឹងមិនបោះបង់ចោលខ្ញុំទៅខ្លួនឯងហើយនឹងជាសះស្បើយនិងស្តារខ្ញុំឡើងវិញ។
ជំនឿរបស់យើងអាចឈ្នះបាន។ (យ៉ូហានទី ១ ៥: ៤)
បងប្អូនប្រុសស្រីលោកនឹង។ ប៉ុន្តែមានផ្លូវតែមួយប៉ុណ្ណោះចំពោះការព្យាបាលនិងព្រះគុណនេះដែលខ្ញុំដឹង៖
ការបន្ទាបខ្លួន
ប្រសិនបើអ្នកចាប់យកចំណុចនេះ គ្រឹះនៃគុណធម៌ទាំងអស់បន្ទាប់មកអ្នកមិនអាចដោះសាបានទេ។ ពេលណាមារសាតាំងចុះមកគាល់អ្នកវានឹងឃើញថាអ្នកកំពុងក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះរបស់អ្នកហើយ។
ហើយគាត់នឹងរត់គេចខ្លួន។
តស៊ូនឹងអារក្សហើយវានឹងរត់ចេញពីអ្នក។ (យ៉ាកុប ៤: ៧)
អ្នកណាលើកតម្កើងខ្លួនអ្នកនោះនឹងត្រូវគេបន្ទាបខ្លួន។ រីឯអ្នកដែលបន្ទាបខ្លួននឹងត្រូវគេលើកតម្កើងវិញ។ (ម៉ាថាយ ២៣:១២)
ភាពបរិសុទ្ធរីកចម្រើនជាមួយនឹងសមត្ថភាពសម្រាប់ការប្រែចិត្តការប្រែចិត្តឆន្ទៈចាប់ផ្តើមជាថ្មីម្តងទៀតហើយសំខាន់បំផុតជាមួយនឹងសមត្ថភាពសម្រាប់ការផ្សះផ្សានិងការអភ័យទោស។ ហើយយើងទាំងអស់គ្នាអាចរៀនពីរបៀបនៃភាពបរិសុទ្ធនេះ។ -POPE BENEDICT XVI, បុរីវ៉ាទីកង់ថ្ងៃទី ៣១ ខែមករាឆ្នាំ ២០០៧
