IF នៃ ការបំភ្លឺ គឺកើតឡើងជាព្រឹត្តិការណ៍មួយដែលអាចប្រៀបធៀបទៅនឹងការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនរបស់កូនប្រុសដែលខ្ជះខ្ជាយបន្ទាប់មកមិនត្រឹមតែមនុស្សជាតិនឹងជួបប្រទះនូវភាពអន់ថយនៃកូនប្រុសដែលបាត់បង់នោះទេដែលជាមេត្តាករុណារបស់ព្រះបិតា។ គ្មានមេត្តា នៃបងប្រុស។

វាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ដែលនៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀបរបស់ព្រះគ្រីស្ទគាត់មិនបានប្រាប់យើងថាតើកូនប្រុសច្បងមកទទួលយកការត្រឡប់មកវិញរបស់ប្អូនប្រុសតូចរបស់គាត់ទេ។ តាមពិតបងប្រុសខឹង។

ឥឡូវនេះកូនប្រុសច្បងបានចេញទៅក្រៅហើយនៅតាមផ្លូវត្រឡប់មកផ្ទះវិញពេលគាត់ជិតដល់ផ្ទះគាត់លឺសំលេងភ្លេងនិងការរាំ។ គាត់បានហៅអ្នកបំរើម្នាក់ហើយសួរថាតើនេះមានន័យយ៉ាងណា។ អ្នកបម្រើឆ្លើយថា“ បងប្រុសរបស់លោកវិលត្រឡប់មកវិញហើយឪពុករបស់លោកបានសម្លាប់កូនគោដែលបំប៉ននោះព្រោះកូននេះមានសុខ ‌ ភាពល្អ” ។ គាត់ខឹងហើយពេលគាត់មិនព្រមចូលផ្ទះឪពុកគាត់ចេញមកអង្វរគាត់។ (លូកា ១៥: ២៥-២៨)

ការពិតគួរឱ្យកត់សំគាល់គឺមិនមែនមនុស្សគ្រប់គ្នានៅលើពិភពលោកនឹងទទួលយកភាពអស្ចារ្យនៃការបំភ្លឺនោះទេ។ អ្នកខ្លះនឹងបដិសេធមិនចូលផ្ទះ។ តើនេះមិនមែនជារៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងជីវិតរបស់យើងទេឬ? យើងត្រូវបានផ្តល់ពេលវេលាជាច្រើនសម្រាប់ការប្រែចិត្តជឿហើយជារឿយៗដូច្នេះយើងជ្រើសរើសឆន្ទៈដែលនាំផ្លូវខុសរបស់យើងលើព្រះហើយធ្វើឱ្យចិត្តយើងរឹងប៉ឹងបន្តិចយ៉ាងហោចណាស់នៅក្នុងផ្នែកខ្លះនៃជីវិតរបស់យើង។ នរកខ្លួនវាពេញទៅដោយមនុស្សដែលប្រឆាំងនឹងចេតនាសន្សំព្រះគុណក្នុងជីវិតនេះហើយដូច្នេះគ្មានព្រះគុណនៅថ្ងៃក្រោយ។ ឆន្ទៈសេរីរបស់មនុស្សគឺជាអំណោយមួយដែលមិនគួរឱ្យជឿខណៈពេលដែលការទទួលខុសត្រូវដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយនៅពេលដែលវាជារឿងមួយដែលផ្តល់នូវភាពគ្មានទីពឹងដល់ព្រះដែលគ្មានទីពឹង៖ ព្រះអង្គបង្ខំសេចក្តីសង្គ្រោះដល់អ្នកណាម្នាក់ទោះបីទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យថាមនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវបានសង្គ្រោះ។ ^[1]cf. ១ ធី ៤:១៤

មួយនៃវិមាត្រនៃឆន្ទៈសេរីដែលរារាំងសមត្ថភាពរបស់ព្រះក្នុងការធ្វើសកម្មភាពក្នុងខ្លួនយើង គ្មានមេត្តា ...

អានបន្ត →