ព្រះ ចង់បន្ថយល្បឿនយើង។ លើសពីនេះទៅទៀតទ្រង់ចង់អោយយើងធ្វើ នៅសល់សូម្បីតែនៅក្នុងភាពច្របូកច្របល់។ ព្រះយេស៊ូវមិនដែលប្រញាប់ប្រញាល់តណ្ហារបស់ទ្រង់ទេ។ គាត់បានចំណាយពេលដើម្បីទទួលបានអាហារចុងក្រោយការបង្រៀនចុងក្រោយជាពេលជិតស្និទ្ធនៃការលាងជើងរបស់អ្នកផ្សេង។ នៅក្នុងសួនហ្គេតសេម៉ានីលោកបានទុកពេលវេលាដើម្បីអធិស្ឋានប្រមូលកម្លាំងរបស់លោកដើម្បីស្វែងរកបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះវរបិតា។ ដូច្នេះនៅពេលដែលសាសនាចក្រខិតជិតតណ្ហាផ្ទាល់ខ្លួននាងយើងក៏គួរតែយកតម្រាប់តាមព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់យើងហើយក្លាយជាមនុស្សដែលសំរាក។ តាមពិតមានតែវិធីនេះទេដែលយើងអាចផ្តល់ជូនខ្លួនយើងជាឧបករណ៍ពិតនៃ“ អំបិលនិងពន្លឺ” ។
តើការឈប់សំរាកមានន័យយ៉ាងណា?
នៅពេលដែលអ្នកស្លាប់ការព្រួយបារម្ភគ្រប់យ៉ាងភាពស្រងាកចិត្តតណ្ហាទាំងអស់នឹងឈប់ហើយព្រលឹងត្រូវបានផ្អាកក្នុងស្ថានភាពនៃភាពស្ងប់ស្ងៀមមួយ។ សូមរំពឹងគិតអំពីរឿងនេះដ្បិតវាគួរតែជាស្ថានភាពរបស់យើងនៅក្នុងជីវិតនេះពីព្រោះព្រះយេស៊ូវបានហៅយើង ឲ្យ ទៅជាស្ថានភាពនៃ“ ស្លាប់” ក្នុងខណៈដែលយើងកំពុងរស់នៅ។
អ្នកណាចង់មកតាមក្រោយខ្ញុំត្រូវបដិសេធខ្លួនឯងត្រូវលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួនហើយមកតាមខ្ញុំ។ ដ្បិតអ្នកណាចង់រួចជីវិតអ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិតទៅរីឯអ្នកដែលបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំនឹងបានជីវិតនោះមកវិញ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាបើគ្រាប់ស្រូវធ្លាក់ដល់ដីហើយមិនងាប់ទេគ្រាប់នោះនៅតែនៅសល់ដដែល។ ផ្ទុយទៅវិញបើគ្រាប់ស្រូវនោះងាប់វានឹងបង្កើតផលបានច្រើន។ (ម៉ាថ។ ១៦: ២៤-២៥; យ៉ូហាន ១២:២៤)
ជាការពិតណាស់នៅក្នុងជីវិតនេះយើងមិនអាចជួយតយុទ្ធនឹងតណ្ហារបស់យើងនិងតស៊ូជាមួយនឹងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងបានទេ។ ដូច្នេះគន្លឹះគឺមិនអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនអ្នកត្រូវបានគេចាប់បាននៅក្នុងចរន្តប្រញាប់និងការអូសទាញខាងសាច់ឈាមនៅក្នុងរលកនៃការបោះចោលតណ្ហានោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញជ្រមុជទឹកចូលទៅក្នុងព្រលឹងដែលទឹកនៃព្រះវិញ្ញាណនៅតែមាន។
យើងធ្វើបែបនេះដោយរស់នៅក្នុងរដ្ឋមួយ ទុកចិត្ត។
អានបន្ត →