ពាក្យឥឡូវនេះនៅលើអាន
សម្រាប់ថ្ងៃទី ១៧ ខែធ្នូឆ្នាំ ២០១៣
អត្ថបទលីហ្កឺដ នៅទីនេះ
IT ដើមឈើកោងទាបដល់ដីក្រោមទំងន់នៃព្រិលសើមខ្លាំងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះដើមឈើខ្លះនៅតែអោនដូចជាបន្ទាបខ្លួននៅក្រោមព្រះហស្ថរបស់ព្រះ។ ខ្ញុំកំពុងលេងហ្គីតានៅក្នុងបន្ទប់ក្រោមដីរបស់មិត្តម្នាក់នៅពេលដែលការហៅទូរស័ព្ទមកដល់។
ត្រលប់មកផ្ទះកូនប្រុស។
ហេតុអ្វី? ខ្ញុំបានសួរ។
ទើបតែមកដល់ផ្ទះ…
នៅពេលខ្ញុំចូលក្នុងផ្លូវរបស់យើងអារម្មណ៍ចម្លែកមួយបានមករកខ្ញុំ។ ជាមួយនឹងគ្រប់ជំហានដែលខ្ញុំបានដើរឆ្ពោះទៅទ្វារក្រោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាជីវិតរបស់ខ្ញុំនឹងផ្លាស់ប្តូរ។ ពេលខ្ញុំដើរចូលក្នុងផ្ទះខ្ញុំត្រូវបានស្វាគមន៍ដោយទឹកភ្នែកប្រឡាក់ - ឪពុកម្តាយនិងបងប្អូន។
ប្អូនស្រីរបស់អ្នកឈ្មោះលីរីបានស្លាប់ដោយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍នៅថ្ងៃនេះ។
……………………………។
នៅចុងបញ្ចប់នៃរដូវក្តៅខ្ញុំបានត្រលប់ទៅសាកលវិទ្យាល័យវិញ។ ខ្ញុំបាននឹកចាំម្តាយរបស់ខ្ញុំអង្គុយនៅលើគែមគ្រែរបស់ខ្ញុំនៅថ្ងៃនោះមុនពេលពិធីបុណ្យសព។ នាងមើលទៅបងប្រុសខ្ញុំហើយខ្ញុំទន់ភ្លន់ហើយនិយាយថា«ប្រុសៗយើងមានជម្រើសពីរ។ យើងអាចបន្ទោសព្រះចំពោះបញ្ហានេះ។ យើងអាចនិយាយថា“ បន្ទាប់ពីអ្វីដែលយើងបានធ្វើហេតុអ្វីបានជាអ្នកធ្វើបាបពួកយើងបែបនេះ?” សម្រាប់អ្នកឃើញឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំគឺជាសាក្សីដ៏ស្រស់ស្អាតអំពីអ្វីដែលជាការផ្សាយដំណឹងល្អ ... ពីក្រុមយុវជនដែលពួកគេបានបង្កើតទៅជាអ្នកទោសដែលពួកគេបានទៅជួប ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះដែលពួកគេបានជួយដល់កុមារដែលត្រូវបានជួយសង្គ្រោះពីការរំលូតកូនហើយក្លាយជាកូនស្រីរបស់ព្រះ។
ហើយឥឡូវនេះពួកគេហៀបនឹងបញ្ចុះសពកូនស្រីតែម្នាក់គត់របស់ពួកគេដែលមានអាយុ ២២ ឆ្នាំមាន ៦ ហ្វីតនៅក្រោមព្រិល។
ម៉ាក់បានបន្ដថា៖ ៉ឬយើងអាចជឿទុកចិត្តបាន ព្រះយេស៊ូវ ឥឡូវនេះយើងនៅទីនេះ។ ថាទ្រង់កំពុងកាន់យើងហើយយំជាមួយយើងហើយថាទ្រង់នឹងជួយយើងឱ្យឆ្លងកាត់ការនេះ។
ពេលខ្ញុំមើលតាមបង្អួចបន្ទប់គេងរបស់ខ្ញុំហាក់ដូចជាខ្យល់បានបក់ពាក្យទាំងនោះមកខ្ញុំម្តងទៀតគឺពាក្យដែលប្រៀបដូចជាពន្លឺមួយសម្រាប់ខ្ញុំក្នុងភាពងងឹតនៃភាពទុក្ខព្រួយ។ “លួងលោមផ្តល់ការលួងលោមដល់ប្រជាជនរបស់ខ្ញុំ ... ,នៅក្នុងការអានលើកដំបូងថ្ងៃនេះអេសាយនិយាយ។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំទោះបីគាត់មានទុក្ខព្រួយយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយក៏ព្រះគ្រីស្ទនៅតែជាក្មេងប្រុសដល់យើងនៅថ្ងៃនោះដែរ។
និងនៅឡើយទេមានអ្វីមួយនៅក្នុងខ្ញុំដែលឥឡូវនេះត្រូវបានខូច។ នៅពេលខ្ញុំចាប់ផ្តើមប្រឈមមុខនឹងការល្បួងអ្វីមួយនៅខាងក្នុង - ឬប្រហែលជាសំលេងអ្នកដទៃ - បាននិយាយថា“ ព្រះអនុញ្ញាត ធំ រឿងកើតឡើងចំពោះអ្នក។ គាត់អាចដោះស្រាយអំពើបាបមួយនេះបាន។ ដូច្នេះខ្ញុំចាប់ផ្តើមសម្របសម្រួល។ វាមិនមែនជាការបះបោរទាំងស្រុងទេ ... គ្រាន់តែជាកំហឹងតូចមួយ។
ប៉ុន្តែយូរ ៗ ទៅខ្ញុំចាប់ផ្តើមផ្តល់ឱ្យកាន់តែច្រើនជាពិសេសនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយមិត្តស្រី។ មិនយូរប៉ុន្មានអណ្ដាតភ្លើងនៃការសម្រុះសម្រួលគ្នាកំពុងតែបំផ្លាញអំណររបស់ខ្ញុំ។ កំហុសបានចាប់ផ្តើមថ្លឹងទម្ងន់ខ្ញុំពត់ខ្ញុំដូចដើមឈើដែលត្រូវបានសង្កត់ក្រោមទម្ងន់នៃព្រិលសើម។ ខ្ញុំបានស្រែកថា“ ព្រះអម្ចាស់អើយសូមរំដោះខ្ញុំពីខ្ញុំផង ... ” តែខ្ញុំនៅតែជាអ្នកទោសចំពោះភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្ញុំ។
ប្រាំឆ្នាំក្រោយមកបន្ទាប់ពីរៀបការជាមួយភរិយាដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ខ្ញុំឈ្មោះលាខ្ញុំបានឃើញថាខ្ញុំញៀននឹងការសម្របសម្រួលតិចតួចរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំខំប្រឹងធ្វើជាមនុស្សបរិសុទ្ធហើយមានអារម្មណ៍ថាគ្មានទីពឹងនិងខ្មាស់អៀន។ គួរឱ្យកត់សម្គាល់វាគឺជាកំឡុងពេលនេះដែលព្រះអម្ចាស់ បានហៅខ្ញុំចូលបម្រើការងារ។ ដូចជាម៉ាថាយនិងម៉ាក់ដាលិននិងសាខេដែលជាព្រះអម្ចាស់បានហៅខ្ញុំ នៅកណ្តាល នៃភាពវេទនានិងការបាក់បែករបស់ខ្ញុំ!
នៅតែខ្ញុំតស៊ូ។ ខ្ញុំបានទៅសារភាពជាញឹកញាប់ប៉ុន្តែវាហាក់ដូចជាខ្ញុំត្រូវបានគេដាក់ច្រវាក់ហើយគ្មានអំណាចដើម្បីបំបែកចេញ។ នៅយប់មួយនៅតាមផ្លូវទៅជួបបុរសផ្សេងទៀតក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់ខ្ញុំសម្រាប់ពេលអធិស្ឋាននិងរៀបចំផែនការព្រលឹងខ្ញុំអន់ថយអស់សង្ឃឹម។ ខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍អ្វីក្រៅពីភាពងងឹតនិងភាពអាម៉ាស់។ ពេលខ្ញុំដើរចូលបន្ទប់ខ្ញុំក្រឡេកមើលមុខមិត្តភក្តិខ្ញុំដែលពោរពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពោរពេញដោយអំណរ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជា“ ចៀមខ្មៅ” ។ ពួកគេបានចែកក្រដាសចម្រៀងខ្លះៗប៉ុន្តែរឿងចុងក្រោយដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាធ្វើគឺច្រៀង។
ប៉ុន្តែក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំសរសើរនិងគោរពបូជាខ្ញុំនឹងបង្រៀនហ្វូងមនុស្សថាការច្រៀងថ្វាយព្រះគឺជាការបង្ហាញជំនឿ។ យើងច្រៀងនិងថ្វាយបង្គំទ្រង់មិនមែនដោយសារតែវាធ្វើឱ្យយើងមានអារម្មណ៍ល្អនោះទេប៉ុន្តែដោយសារតែវាជាកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់។ ហើយជំនឿសូម្បីតែទំហំនៃគ្រាប់ស្ពៃខ្មៅក៏អាចធ្វើបានដែរ ផ្លាស់ទីភ្នំ។ ដូច្នេះហើយទោះបីជាខ្ញុំមានខ្លួនខ្ញុំក៏ដោយខ្ញុំបានយកក្រដាសចំរៀងនោះហើយចាប់ផ្តើមច្រៀង។
ភ្លាមៗខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាអស្ចារ្យណាស់ ស្រឡាញ់ មកលើខ្ញុំ។ ដៃរបស់ខ្ញុំចាប់ផ្តើមញ័រដោយមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានឃើញនៅក្នុងគំនិតខ្ញុំថាខ្លួនខ្ញុំត្រូវបានលើកឡើងដូចជានៅក្នុងជណ្តើរយន្តគ្មានទ្វារចូលទៅក្នុងបន្ទប់ដ៏ធំមួយដែលមានកំរាលកញ្ចក់គ្រីស្តាល់។ ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់; ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់មិនគួរឱ្យជឿរបស់ទ្រង់សម្រាប់ me។ ខ្ញុំពិតជាស្រឡាំងកាំងណាស់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយដែលគ្របពីលើក្បាលដល់ចុងជើងនៅក្នុងអំពើបាប។ ហើយខ្ញុំនៅទីនេះបានត្រូវបានបំពាក់ដោយព្រះហស្តនៃព្រះវរបិតាដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ...
ហើយនេះគឺជានិមិត្តរូបនៅលើនំ។ នៅពេលខ្ញុំចាកចេញពីយប់នោះអំណាចនៃអំពើបាបនោះមកលើខ្ញុំ ខូច។ ខ្ញុំមិនអាចពន្យល់ពីរបៀបដែលព្រះបានធ្វើវាទេខ្ញុំគ្រាន់តែដឹងថាទ្រង់បានធ្វើ។ ខ្ញុំកំពុងធ្វើតាមពាក្យរបស់អេសាយថា៖
និយាយដោយទន់ភ្លន់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមហើយប្រកាសប្រាប់នាងថាការបម្រើរបស់នាងចប់ហើយកំហុសរបស់នាងត្រូវបានលាតត្រដាង។
ខ្ញុំគឺជាចៀមដែលវង្វេងបាត់ដែលព្រះយេស៊ូវបានទុកចោល«កៅសិបប្រាំបួន»។ គាត់បានប្រមូលខ្ញុំ“ នៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់” យកខ្ញុំ“ ឱប” នៃព្រះវរបិតាដែលបានដាក់ខ្ញុំមកក្នុងចិត្តរបស់គាត់ថា“ ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នក។ អ្នកជារបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនដែលភ្លេចអ្នកទេ”
ដល់ចំណុចនេះខ្ញុំស្ទើរតែមិនអាចសរសេរចម្រៀងខាងវិញ្ញាណបានទេ។ ប៉ុន្មានខែក្រោយមកព្រះអម្ចាស់បានចាក់ព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់មកលើខ្ញុំតាមរបៀបដ៏ជ្រាលជ្រៅមួយ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមដូចជាទំនុកដំកើងបាននិយាយថា“ ច្រៀងចំរៀងថ្មីថ្វាយព្រះអម្ចាស់” ។
ខ្ញុំចង់ចែករំលែកចម្រៀងមួយក្នុងចំណោមចម្រៀងទាំងនោះនៅទីនេះពីអាល់ប៊ុមដំបូងរបស់ខ្ញុំ ដោះលែងខ្ញុំពីខ្ញុំ។ នេះជាចំណងជើងបទ៖
ទទួលយកសៀវភៅតន្ត្រីនិងសៀវភៅរបស់ម៉ាកម៉ាក ៥០%
និងសិល្បៈគ្រួសារដើមរហូតដល់ថ្ងៃទី ១៣ ខែធ្នូ!
សូមមើល នៅទីនេះ សម្រាប់សេចក្តីលម្អិត។
ទទួល នេះ ឥឡូវពាក្យ
ចុចលើបដាខាងក្រោម ជាវជាប្រចាំ.
អ៊ីមែលរបស់អ្នកនឹងមិនត្រូវបានចែករំលែកជាមួយនរណាម្នាក់ឡើយ។
អាហារខាងវិញ្ញាណសម្រាប់ការគិតគឺជាការក្បត់សាសនាពេញម៉ោង។
សូមអរគុណសម្រាប់ការគាំទ្ររបស់អ្នក!
ចូលរួមជាមួយ Mark នៅលើ Facebook និង Twitter!
