រឿងនិទានពិតរបស់នារីយើង

SO មានមនុស្សតិចតួចទេដែលយល់ពីតួនាទីរបស់ព្រះនាងម៉ារីដែលមានព្រះពរនៅក្នុងព្រះវិហារ។ ខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយអ្នកនូវរឿងពិតចំនួនពីរដើម្បីបំភ្លឺដល់សមាជិកដ៏មានកិត្តិយសបំផុតនៃរូបកាយរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ រឿងមួយគឺរឿងខ្ញុំផ្ទាល់…តែដំបូងពីអ្នកអាន…

ហេតុអ្វីម៉ារី? ចក្ខុវិស័យរបស់ CONVERT …

ការបង្រៀនកាតូលិកលើម៉ារីគឺជាគោលលទ្ធិពិបាកបំផុតរបស់សាសនាចក្រសម្រាប់ខ្ញុំក្នុងការទទួលយក។ ក្នុងនាមជាអ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿម្នាក់ខ្ញុំត្រូវបានបង្រៀនថា fear ការភ័យខ្លាចរបស់ម៉ារីគោរពបូជា” ។ វាត្រូវបានដាក់ឱ្យជ្រៅនៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំ!

បន្ទាប់ពីការប្រែចិត្តជឿខ្ញុំនឹងអធិស្ឋានសុំម៉ារីសុំអង្វរខ្ញុំប៉ុន្តែបន្ទាប់មកការសង្ស័យនឹងធ្វើឱ្យខ្ញុំហើយខ្ញុំនឹងនិយាយដូច្នេះ (ដាក់នាងមួយភ្លែត។ ) ខ្ញុំនឹងអធិស្ឋានរ៉ូរីរីបន្ទាប់មកខ្ញុំនឹងឈប់អធិស្ឋាន Rosary, នេះបានបន្តសម្រាប់ពេលខ្លះ!

នៅថ្ងៃមួយខ្ញុំបានអធិស្ឋានដល់ព្រះដោយអស់ពីចិត្តថា“ សូមព្រះអង្គមេត្តាបង្ហាញការពិតដល់នាងម៉ារាដល់ខ្ញុំផង”

គាត់បានឆ្លើយតបការអធិស្ឋានតាមរបៀបពិសេសមួយ!

ប៉ុន្មានសប្តាហ៍ក្រោយមកខ្ញុំបានសំរេចចិត្តអធិស្ឋានរ៉ូសារី។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានអំពីអាថ៌កំបាំងដ៏រុងរឿងគឺ“ ដើមកំណើតនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ” ។ ភ្លាមៗនោះខ្ញុំបានឃើញនាងហើយនាងបានឱបដៃខ្ញុំ (ខ្ញុំយំរាល់ពេលដែលខ្ញុំគិតពីរឿងនេះ) ដូចជាម្តាយនឹងកូនរបស់នាងនិងនិយាយលេងកូនរបស់នាងឱ្យមករកនាង។ នាងពិតជាស្រស់ស្អាតណាស់ហើយមិនអាចទ្រាំបាន!

ខ្ញុំបានទៅរកនាងហើយនាងបានឱបខ្ញុំ។ ខាងរាងកាយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាខ្ញុំកំពុងរលាយ។ ខ្ញុំមិនអាចគិតពីពាក្យផ្សេងទៀតដើម្បីពិពណ៌នាអំពីការឱបក្រសោបនោះទេ។ នាងបានចាប់ដៃខ្ញុំហើយយើងចាប់ផ្តើមដើរ។ ភ្លាមៗនោះយើងនៅមុខបល្ល័ង្កហើយមានព្រះយេស៊ូវ! ម៉ារីនិងខ្ញុំបានលុតជង្គង់នៅចំពោះទ្រង់។ បន្ទាប់មកនាងក៏ចាប់ដៃខ្ញុំហើយលើកវាមករកទ្រង់។ គាត់បានបើកដៃរបស់គាត់ហើយខ្ញុំបានទៅរកគាត់។ គាត់ឱបខ្ញុំ! ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំទៅកាន់តែជ្រៅទៅ ៗ ហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំបានឃើញខ្លួនឯងចូលទៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ទ្រង់! ខ្ញុំបានមើលខ្លួនឯងទៅហើយមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំទៅនៅពេលតែមួយ! បន្ទាប់មកខ្ញុំបាននៅជាមួយម៉ារីម្តងទៀតហើយយើងកំពុងដើរហើយបន្ទាប់មកវាចប់។

នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវដែលកំពុងបង្កាត់ភ្លើង

រឿងមួយទៀតដែលអ្នកអានផ្ញើមកខ្ញុំគឺដូចតទៅ៖

នៅថ្ងៃទី ៨ ខែមករាឆ្នាំ ២០០៩ ឪពុកខ្ញុំបានទទួលមរណភាព។ ឆ្នាំក្រោយឆ្នាំ ២០១០ ឪពុកក្មេកខ្ញុំបានទទួលមរណភាព។ វាដូចជាទទួលរងនូវជំងឺនិងការស្លាប់របស់ឪពុកខ្ញុំផ្ទាល់តែម្តង។ ឥឡូវវាជាឪពុកក្មេករបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានរងគ្រោះយ៉ាងខ្លាំងហើយការរងទុក្ខបានប៉ះពាល់ដល់សុខភាពរាងកាយរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំឈឺធ្ងន់ណាស់ខ្ញុំមិនអាចចូលរួមបុណ្យសពឪពុកក្មេកខ្ញុំពេលគាត់ទទួលមរណភាព។ ខ្ញុំជាស្បែកនិងឆ្អឹងហើយខ្ញុំមិនអាចបរិភោគអ្វីបានទេ។ ថ្ងៃមួយប្តីខ្ញុំបានយកខ្ញុំនៅក្នុងដៃរបស់គាត់ហើយយំ។ ខ្ញុំខូចចិត្តចំពោះគាត់។ ខ្ញុំដេកលើគ្រែមួយយប់ទល់មុខទឹកភ្នែកដោយឆ្ងល់ថាតើគាត់នឹងគ្រប់គ្រងដោយគ្មានខ្ញុំយ៉ាងម៉េចបើខ្ញុំមិនជា។ ខ្ញុំបានក្រឡេកមើលទៅលើមេឃហើយស្រក់ទឹកភ្នែកហើយនិយាយថា“ ខ្ញុំនឹងមិនធ្វើវាទេប្រសិនបើអ្នកមិនជួយខ្ញុំ” ។ ហើយបន្ទាប់មក (មិនថានៅក្នុងគំនិតខ្ញុំឬខ្ញុំមិនដឹងទេ) ខ្ញុំបានឃើញស្ត្រីវ័យក្មេងម្នាក់ឈរនៅក្បែរគ្រែរបស់ខ្ញុំ។ នាងកំពុងកាន់កូនដ៏ស្រស់ស្អាតនៅក្នុងដៃរបស់នាង។ ខ្ញុំដឹងថាវាជាម៉ារានិងព្រះយេស៊ូវ។ កុមារយេស៊ូមានអាយុប្រហែលជា ២ ឬ ៣ ឆ្នាំ។ គាត់មានសក់ខ្មៅដែលមានរោមហើយមានតម្លៃណាស់ហើយមើលទៅ! អំណរបានរំជើបរំជួលនៅក្នុងចិត្តនិងសន្តិភាពបានជះឥទ្ធិពលដល់ដួងព្រលឹងខ្ញុំនៅភាពអស្ចារ្យ។ ក្នុងចិត្តខ្ញុំ (គ្មានពាក្យចាំបាច់ទេ) ខ្ញុំបានសួរនាងថាតើខ្ញុំអាចកាន់ទ្រង់បានទេ។ នៅពេលដែលខ្ញុំបានសុំកាន់ទ្រង់នោះទ្រង់បានងាកមកមើលមាតារបស់ទ្រង់។ នាងញញឹមហើយ (និយាយម្តងទៀតដោយគ្មានពាក្យ) និយាយមកខ្ញុំថា“ មែនគាត់ក៏ជារបស់អ្នកដែរ”

វាជាការពិតដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងមកសំរាប់មនុស្សទាំងអស់បានសុគតសំរាប់ទាំងអស់គ្នាហើយជាកម្មសិទ្ធិរបស់អស់អ្នកដែលយកទ្រង់ទៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ! តាមរបៀបដែលមិនអាចពន្យល់បានវិធីអាថ៌កំបាំងខ្ញុំបានយកព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងដៃខ្ញុំចាប់យកទ្រង់ជាប់នឹងបេះដូងខ្ញុំហើយចូលគេង…ខ្ញុំមិនអីទេ! ខ្ញុំបានចែករំលែកបទពិសោធន៍ជាមួយប្តីខ្ញុំប្រាប់គាត់ថាខ្ញុំបានជាសះស្បើយ…ហើយយើងរីករាយណាស់!

ការទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំទៅម៉ារី 

កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុនខ្ញុំបានទទួលសៀវភៅមួយក្បាលដែលមានឈ្មោះថា“ការសរុបសរុបដោយសេនលូដឺម៉ុនសប“ ។ វាជាសៀវភៅដើម្បីណែនាំមនុស្សម្នាក់ឱ្យកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេស៊ូវតាមរយៈការថ្វាយដល់ម៉ារា។ ខ្ញុំមិនទាំងដឹងថាពាក្យ«ការឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួន»មានន័យអ្វីដែរតែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ គូរ ទោះយ៉ាងណាដើម្បីអានសៀវភៅ។ ^[1]តើការ«ថ្វាយខ្លួនទៅម៉ារា»មានន័យដូចម្តេច? មានការពន្យល់ដ៏ស្រស់ស្អាតនៅលើគេហទំព័រនៃព្រះគម្ពីរមរមន ចលនារបស់ម៉ារៀបូជាចារ្យ.

ការអធិស្ឋាននិងការរៀបចំបានចំណាយពេលជាច្រើនសប្តាហ៍ ... ហើយមានឥទ្ធិពលនិងផ្លាស់ប្តូរ។ នៅពេលថ្ងៃនៃការឧទ្ទិសជិតមកដល់ខ្ញុំអាចដឹងថាការថ្វាយខ្លួនខ្ញុំដល់ម្ដាយខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំគឺពិសេសប៉ុណ្ណា។ ជានិមិត្តរូបនៃសេចក្តីស្រឡាញ់និងការដឹងគុណរបស់ខ្ញុំខ្ញុំបានសំរេចចិត្តផ្តល់បាច់ផ្កាដល់ម៉ារី។

វាជារឿងមួយនាទីចុងក្រោយ…ខ្ញុំនៅទីក្រុងតូចមួយហើយមិនមានកន្លែងដែលត្រូវទៅណាទេគឺមានតែហាងលក់ថ្នាំក្នុងស្រុកប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេទើបតែបានលក់ផ្កាទុំនៅក្នុងរុំប្លាស្ទិច។ “ សុំទោសម៉ាក់…វាល្អបំផុតដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន”

ខ្ញុំបានទៅព្រះវិហារហើយឈរនៅមុខរូបសំណាកម៉ារីខ្ញុំបានឧទ្ទិសថ្វាយដល់នាង។ គ្មានកាំជ្រួចទេ។ គ្រាន់តែជាការអធិស្ឋានដ៏សាមញ្ញមួយនៃការប្តេជ្ញាចិត្ត ... ប្រហែលជាដូចជាការប្តេជ្ញាចិត្តដ៏សាមញ្ញរបស់ម៉ារាក្នុងការធ្វើកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃនៅក្នុងផ្ទះតូចនៅណាសារ៉ែត។ ខ្ញុំបានដាក់បាច់ផ្កាឥតខ្ចោះរបស់ខ្ញុំនៅជើងនាងរួចត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។

នៅល្ងាចនោះខ្ញុំបានត្រឡប់មកវិញជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំសម្រាប់ម៉ាស។ នៅពេលដែលយើងបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅលើកំពូលភ្នំខ្ញុំបានក្រឡេកមើលទៅរូបសំណាកដើម្បីមើលផ្ការបស់ខ្ញុំ។ ពួកគេបានទៅ! ខ្ញុំគិតថាអ្នកយាមគុកប្រហែលជាបានក្រឡេកមើលពួកគេហើយចាប់យកអេម។

ប៉ុន្តែនៅពេលដែលខ្ញុំក្រឡេកមើលរូបសំណាករបស់ព្រះយេស៊ូវ… មានផ្ការបស់ខ្ញុំត្រូវបានគេរៀបចំយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងថុនៅឯព្រះគ្រិស្ដ។ មានទាំងដង្ហើមរបស់ទារកពីលើមេឃផងដែលដឹងពីកន្លែងដែលធ្វើឱ្យភួង! ភ្លាមៗខ្ញុំត្រូវបានគេយល់ដោយការយល់ដឹង:

ម៉ារីចាប់យើងចូលទៅក្នុងដៃរបស់នាងដូចជាយើងក្រនិងសាមញ្ញ ... ហើយបង្ហាញយើងដល់ព្រះយេស៊ូវដែលបានពាក់អាវក្រៅរបស់នាងដោយនិយាយថា«នេះជាកូនរបស់ខ្ញុំផង ... សូមទទួលទ្រង់ផងដ្បិតគាត់មានតម្លៃហើយជាទីស្រឡាញ់។

ច្រើនឆ្នាំក្រោយមកពេលកំពុងរៀបចំសរសេរសៀវភៅដំបូងរបស់ខ្ញុំខ្ញុំបានអានរឿងនេះ:

គាត់ចង់បង្កើតការលះបង់ក្នុងពិភពលោកចំពោះដួងចិត្តដ៏ខ្ជះខ្ជាយរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំសន្យាការសង្គ្រោះដល់អ្នកដែលឱបក្រសោបវាហើយព្រលឹងទាំងនោះនឹងត្រូវបានព្រះស្រឡាញ់ដូចជាផ្កាដែលដាក់ខ្ញុំឱ្យតាក់តែងបល្ល័ង្ករបស់គាត់។ -ខ្សែចុងក្រោយចុងក្រោយនេះគឺ“ ផ្កា” លេចចេញនៅក្នុងគណនីមុន ៗ របស់ Lucia ។ Cf. ហ្វាម៉ាម៉ានៅក្នុងពាក្យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លូសៀ: អនុស្សាវរីយ៍របស់បងស្រីលូសៀ, Louis Kondor, SVD, ទំព័រ ១៨៧, លេខយោង ១៤ ។