California
ANTE Vigilia Nativitatis Domini Missa, in ecclesiam lapsus sum ut oret ante Sanctissimum Sacramentum. Subito gravi moerore victus sum. Reiectionem Iesu in Cruce experiri coepi: repudiationem ovium quas amavit, duxit et sanavit; reprobatione pontificum quos docebat, et apostolos quos formabat. Hodie, iterum, Iesus a gentibus reprobatur, a summis sacerdotibus traditus et a multis discipulis derelictus, qui Ipsum olim amaverunt et eum quaesiverunt, nunc vero suam fidem catholicam compromittunt vel reprobant.
Putasne, quia Iesus in caelo est, quem iam non patitur? facit, quia amat. Quia rejicitur amor novo. Quia tristes dolores viderit nos ipsos inferri, quia non amplectimur, immo nos amplectimur Amor. Amore iterum pungitur, sentibus ludibrii, clavo infidelitatis, lancea rejectionis.
Sequenti die cum evigilavi in Nativitate Domini mane, audivi verba mea in corde meo;
Est tamen spes est.
Sed iterum gaudium illius temporis eodem moerore perfunditur, quo prius Evam sensi. Ac si diceret;
Animae adhuc salvari possunt… sed debent dolores temporum tuorum venire.
Itaque adhuc multum opus est. Iterum repetere volo verbum quod scripsi die 23 mensis Decembris anno 2006. Cum responderem alicui, verbum validum audivi intra me bene:
Noli sistere opus urgere orandi pro animabus!
Sensus est, quosdam in Christi Corpore decubuisse, ut tempestatem opperirentur. Christus autem in tempestate est. Christus in plateis, in vicis, et in vicis, quemcumque venturum nunc ad suum convivium invitat. Orationes autem nostrae intercessores sunt vicissim invitationes quas tradit.
Ita, orationes nostrae opus sunt, tam instanter requiruntur. Hoc maximum donum Nativitatis est, quod dare possumus, et hoc anno adhuc dare.
Noli sistere opus urgere orandi pro animabus!
... orate pro invicem, ut sanemini. Iusti oratio fervida plurimum valet. (James 5: 16)
