« Nativitas », Laurentius de Monaco; 1409
Primus evulgatus est die 27 mensis Decembris anno 2006
Cur in tam vili praedio iacet, ubi bos et asinus pascunt? -Quis puer hic est ?, Christus natalis cantus
NON satellitum satellitum. Nulla angelorum legio. Grata nec matta pontificum. Deus, in carne incarnatus, in mundum per bove et asino salutatur.
Cum veteres Patres has duas creaturas symbolicam Iudaeorum et paganorum, et sic omnem humanitatem, interpretarentur, alia interpretatio in Missa mediae in mentem venit.
MUTUM ET BOVI
Nobis affert dolor. Vacua relinquit. Turbatam inducit conscientiam. atqui adhuc ad illud revertamur; idem peccatum vetus. Aliquando etiam sumus "muti sicut bos", cum in easdem laqueos iterum atque iterum incidimus. Poenitemus, sed tunc non debemus accipere gradus necessarios ut nos iterum a lapsu servemus. Non devita proximo occasionemet sic semper cadunt in peccatum. Vere nos angelos confundere!
Hoc non est evidentius quam in sensu collectivo. Cum a nostris nationibus Deum et leges morales abdicare pergimus, videmus hominum nostrorum minui (in "cultu mortis"), violentiam augere, mortem augere, gulam et corruptionem exsurgere, tensiones globalis augere. Sed nexum non facimus. Tam muti sumus quam bos.
Neque in hoc « intellectuali » et « illuminato » tempore ex historica ratione examinamus quomodo christianitas civilizationem a temporibus Romani Imperii usque in hodiernum diem mutavit. Simplex est. Sed cito obliviscamur, vel plerumque, elige non videre. Mutum. Plane muta.
Sed bos iste acceptus est in stabulo Domini. Non venit Jesus ad puteum, venit pro infirmis.
ASINUS
'Pertinax ut asinus' illos significat asinus. Suspensum olim delictorum, quod dimittere nolumus, fesso senio tundendo capite per duos et quaternos.
Hodie Iesus dicit;
Dimitte. iam dimisi tibi pro illo peccato. Spera in misericordia mea. Te amo. Hoc est propositum adventus mei: accipere peccata tua in perpetuum. Cur eos ad stabulum reducis?
Est etiam illa pertinacia to diligat nos deus. Amici verba recolo, qui mihi quondam dixit: Diligat te Deus. Faciendum hoc vel illud currimus, Deus pro nobis numquam operetur. Facere velit est nos nunc amo, ut sumus. “Sed indignus sum. Sum elato. Peccavi, respondemus.
Et dicit Iesus:
Imo indignus es, et peccator es. Sed non elit! Fallerisne tu, cum videas infantem discentem ambulare, sed tunc cadentem? aut cum videas natum, qui se ipsum pascere non potest? an parvulus qui clamat in tenebris? Tu puer ille. Plus exspectas quam expecto! Nam solum te docere possum ambulare. pascam te. consolabor te in tenebris. Dignum te faciam. Sed me oportet te amem!
Pessima obstinatio est nolle nos ipsos videre in luce divina veritatis revelantis ad liberandum peccatum; nostram paupertatem spiritu agnoscere, necessitatem Salvatoris. Id fere omnes participes habet pertinaciae, quae alio nomine procedunt; Pride. Sed haec quoque corda Christus ad suum stabulum recipit.
Non, non libero et aquile volans, nec leo fortis ac potens, sed bovem et asinum quem ad stabula natiuitatis suae Deus admisit.
Attice, adhuc spes est mihi.
Deus homo factus est. Venit ut habitet in nobis. Deus non distat: ipse est Emmanuel, Deus nobiscum. Non est alienus: habet faciem, faciem Iesu. - Papa Benedictus XVI, Epistula Nativitatis "Urbi et Orbi"Decembre 25th, 2010"
