HIC factum est mihi verbum hesterno die orationis ...
Adhuc modicum, populus adhuc modicum.
Set motus rerum habeo, quae non sunt in esse quod factum est. Adhuc modicum, meus. Nec quidquam paveas. Sicut enim fulgur exit ab Oriente usque ad Occidentem veniet. Vindicabo tamen gentem meam mihi.
... Nunc autem requiem mihi insidiatus, dum paulo longior.
Quando ad me certe ordinavit ab initio temporis explicare. Praeparata sub liberorum meorum et pallium Sapientiae. Vos mos animadverto in aliis non. Audient te, dum ad aures Dei in corde duris clausa manere.
Cor meum apertum est, confringetur: mea. Non possum ultra portare flumen, a fletu lacrymarum iustitiae. Dissipat matrem et procedent qui magna effusione mundabunt terram. Et nolite timere! Videbo vos, et exultant lusibus deliciis! ... et fiet primis tenebris obscurata est, sollicitus est enim congregabis super funes.
Sed erit vobiscum. Adhuc modicum, meus.
Quousque Domine? Clamo ad te et non auxilium sed auribus! Clamo ad te 'vim' sed non ap- parere. Quare ostendisti mihi iniquitatem cur ego laborem Prædam et injustitiam contra me? Et factum est judicium, et contradictio potentior. Itaque lex torpescerent et finem iudicium quia impius praevalet adversus iustum propterea egreditur iudicium perversum.
Aspicite in gentibus et videte et admiramini et obstupescite Quia opus factum est in diebus vestris quod nemo credet cum cum narrabitur. (Prophetia Habacuc II, 1-2)
