Rembrandt van Rijn"De reditu in perditum filium"; c.1662
OF Scilicet, unum Deum petere possunt, protinus quis est, ut remittat peccata venialia, et ille erit (utique provisum est, ut dimittat:. Iesus autem huius patet.) statim possumus, de eo quod esset macula, ad prohibere sanguinem de vulnere nostri ad peccandum proclivior.
Sed hoc Sacramento confessionis ubi ita necesse est. Nam vulnus, quamquam sanguinem, adhuc potest infici in "sui". Ubi ad superficiem trahit puss confessionis gloria Christi persona sacerdotis (John 20: 23)Faciat, quod deleat atque applicet eam sanitatem resina Patris, per verba, "... ut det vobis Deus propitius, et pax, et ego te absolvo a peccatis tuis ...". Injuria invisibili gratia et ipse lotus est, cum sacerdos signum crucis adhibet, ad concinnandas misericordiae Dei.
Cum enim medicinae medicus ad Conscidisti in malum, et non solum prohibere sanguinem, incertum an ille non loco, mundabis illud et vinitores vestri vulnus? Christum magna medice nos postulo ut scirem et magis operam ad vúlnera sanáret.
Ergo hoc sacramentum in remedium peccati.
Dum in carne est, homo non potest, nisi habere vel levia peccata. Noli contemnere peccata dicimus "lux" Si lumen capere appendatis nimis superexaltatus numeras. Plures enim magnum levium; multa implet aquas fluminis facit enim multa grana lapidum in ruina. Quae spes est? Ante omnia, Confessio. -St. Augustini, Catechismum Catholicae Ecclesiae, N. XCVII
Vere proprieque non sit necessarium quod confessio vitiorum cotidiana (peccatorum venialium) is vivide tamen ab Ecclesia. Revera regularis nostrorum peccatorum venialium confessio nos adiuvat ad nostram efformandam conscientiam, tendentiarum initur pugna contra mala, et Christus nos sanet, et progrediendum in vita Spiritus.-Catechism de ecclesia catholica, n. LXVII
