NUNC ut hanc recessionem perficiendam decreveris et non desistas… Deus unus ex maximis sanationibus tibi thesaurizat… sanationem imaginis tuae. Multi nobis dubium non est amare alios… sed quando ad nos venit?
De primo… In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti, amen.
Veni Sancte Spiritus, qui es ipse Amor et me sustentas hodie. Da mihi virtutem ad esse misericordem — mihi. Adiuva me, ut mihi ignoscas, mitem me esse, ut me amem. Veni, Spiritus veritatis, et libera me a mendaciis de me. Age, spiritus virtutis, et quae aedificavi muros destrue. Veni, Spiritus pacis, et de ruinis suscita novam creaturam, quam per Baptismum sum, sed obrutam cineribus peccati et pudoris. Tibi omnia trado ego sum, et non sum. Veni Sancte Spiritus, spiritus meus, vita mea, Paraclitus meus, advocatus meus. Amen.
Cantemus et oremus simul hoc carmen…
Omnia sum, omnes non sum
In sacrificio non delectaris
Oblatio, cor contritum
Contritum spiritum non spernis
ex corde contrito non converteris
Ita sum totus, omnes non sum
Omnes Ego feci et omnia Ego facere non potuit
Demitto, dedo omnia tibi
Cor mundum crea in me Deus
Innova spiritum meum, et conforta me in visceribus meis
restitue gaudium meum et laudabo nomen tuum
Nunc reple me spiritus et sana verecundiam meam
Omnia sum, et non sum
Omnes Ego feci et omnia Ego facere non potuit
Demitto, dedo omnia tibi
Domine, non sum dignus accipere te
O sed tantum dic verbum, et sanabor!
Omnia sum, et non sum
Omnes Ego feci et omnia Ego facere non potuit
Demitto, dedo omnia tibi
Omnia sum, omnes non sum
Omnes Ego feci et omnia Ego facere non potuit
Desino et trado omnia tibi
-Mark Mallett a Sciat Dominus, 2005©
Ruina sui ipsius imago
Ad imaginem Dei factus es. Potentiae tuae voluntatis, intellectus et memoriae sunt quae te separant a regno animali. Ipsae sunt et ipsa quae nobis molestias. Voluntas humana tot miseriarum fons est. Quid Telluri contingeret, si ab Orbe suo circum Solem praeciso discederet? Quale chaos evelleret? Item, quando humana voluntas ab orbita circa Filium recedit, de tempore parvipendimus. sed serius vel serius perturbat vitam nostram et concordiam, pacem et gaudium, quae est hereditas nostra sicut filii et filiae Altissimi amittimus. O miserias, quas in nosmetipsos inponimus!
Inde, our intellectus et ratiocinatio tempus terit vel peccatum nostrum iustificans vel nosmetipsos omnino damnans et reos. et nostri memoriaesi divino Medico non adductus, regnum nos alienae subiicere facit: regnum mendacii et tenebrarum, ubi pudore, remissione ac defectione detinemur.
In recessu meo undeviginti dies taciti, primis duobus diebus deprehendi me in curriculo detegendi amoris Dei pro me…, sed etiam doleo de vulneribus quas me et maxime alios feci. Clamavi in pulvinum meum, “Domine, quid feci? Quid enim feci?" Hoc factum est ut vultus uxoris, liberorum, amicorum, et aliorum praetereuntium, quos non amabam ut debui, quos testari defui, quos laesi malo. Ut aiunt, "laedere homines laedere." In ephemeride mea clamavi: “Domine, quid feci? Ego te dedi, te negavi, te crucifixisti. O Iesu, quid feci!
Eo tempore non vidi, sed duplici tela ambae deprehensus sum meipsum indulgentiae et per speculum magnificantem obscurum intuens. Dico quod satanas id est quod manus nostras mittit in momenta vulnerabilitatis, ubi errata nostra facit, et problemata nostra improbe magnas spectant, adeo ut etiam Deum ipsum credamus ante problemata nostra impotentem esse.
Repente Iesus in fletum meum inrupit cum impetu quod hodieque sentio:
Fili mi, fili mi! Vixi! Quid habes? I feci? quid feci tibi? Ita in Cruce vidi omnia quae fecisti, et ab eo omnia transfixa sunt. Et ego clamavi: Pater, ignosce illi, nescit quid faciat. Si enim haberes, fili, non faceres.
Unde et pro te mortuus sum, ut per vulnera mea saneris. fili mi, veni ad me cum his oneribus, et pone ea.
Praeteritum Relinquens...
Iesus ergo me parabolam admonuit, cum filius prodigus tandem domum venit.[1]cf. Evangelium secundum Lucam XII: 15-11 Pater cucurrit ad filium suum et osculatus est eum - ante puer confessionem suam facere potuit. Incidat veritas haec, praesertim eorum qui te sentiunt, placidum esse non licet usque ut ad confessionem venias. Imo haec parabola explicat notionem peccati tui minus amabilem te a Deo effecit. Memento quod Jesus interro- gavit Zachaeum, illum miserum publicanum, ut secum pranderet ante poenituit.[2]cf. Evangelium secundum Lucam II: VII Nam dicit Iesus;
My parvulus enim omnia peccata vestra quae dolore ac diffidentiam Vulnerasti cor autem mea et misericordia tot labores, adhuc dubitant bonum. Jesus autem S. Antoninus, Divinae misericordiae, in Maria, Diary, n. MDLXXVIII
neque prodigum filium pater pro pecunia quam amissam incommodis fecit verberavit ac domum prodidit. Sed accumbit filium suum in veste nova, anulum novum in digito ponit, calciamenta nova in pedibus, et diem festum declarat. Ita corpus, os, manus, pedes prodiderat in divina filiatione resuscitati sunt. Quomodo hoc?
Bene venit filius domum. AETATIS .
At filius non debet proximos aliquot annos ac decennia se ferens pro omni populo laesit et dolens omnes occasiones desiderari?
Revoca Saulum (antequam Paulus appellatus est) et quomodo ante conversionem Christianos interfecerit. Quid faciet de omnibus, quos occidit, familias suas vulneravit? Numquid ipse dixit: « Homo sum terribilis et ideo non ius ad beatitudinem », quamvis Iesus ei ignoverit? Sed Paulus illam veritatis lucem amplexus est, quae conscientiae eius effulsit. Quod cum faciebat, squama ab oculis eius cecidit, et novus dies natus est. In magna humilitate Paulus iterum coepit, sed hoc tempore, in re et cognitione magnae infirmitatis eius, locus internae paupertatis, per quem in « timore et tremore suam salutem operatus est ».[3]Phil 2: 12 id est, cor puerile.
Sed quid de illa familia vulnerata vita priore? Quid de illis, quos laeserunt? quid tibi liberi aut siblings qui domo liquisti quod stultitia et errata vulnerasti ? Quid de prioribus es datas, quibus solebas? An cooperatores quos pauperem testem in lingua et moribus reliquisti, etc.?
Sanctus Petrus, qui ipsum Iesum tradidit, egregium nobis verbum reliquit, haud dubie ex propria experientia;
... caritas operit multitudinem peccatorum. (I Petri IV: VIII)
Hoc est quod Dominus locutus est in corde meo, ut leniret dolorem meum;
Fili, ne plangas peccata tua? Contritio recta est; satisfactio justa est; emendandi ius est. Postea, puer, omnia debes ponere in manus unici, qui omnium malorum remedium habet; solus, qui omnia vulnera medicinam habet. Vides ergo, o fili, tempus terere ut vulnera quae fecisti, lugere. Etsi sanctus perfectus esses, familia tua — pars familiae humanae — mala tamen huius mundi usque ad ultimum spiritum experirentur.
Per paenitentiam tuam demonstras familiam tuam quomodo gratiam reconciliare et accipere. Veram humilitatem, novam virtutem, et cordis mei mansuetudinem et mansuetudinem imitaturus es. A contrario praeteriti temporis contra lucem praesentis, diem novum in familiam tuam adduces. Nonne ego sum faciens miraculum? Nonne ego sum stella matutina, quae novam auroram praedicat (Apc 22, 16). Non sum resurrectio? [4]John 11: 15 Redde ergo nunc mihi miseriam tuam. Loquere de eo amplius. Ne dederis spiritum amplius ad cadaver senis. Ecce novi aliquid. Veni mecum…
Primus gradus sanationis cum aliis, ironice, est ut aliquando prius nobis ignoscamus. Reapse unum ex difficillimis in omni Scripturae locis esse potest;
Diliges proximum tuum sicut teipsum. Matth.
Si nos ipsos non diligimus, quomodo alios amare possumus? Si nostri misereri non possumus, quomodo aliis misereri possumus? Si nos ipsi durius iudicamus, quomodo idipsum aliis facere non possumus? Et saepe subtiliter facimus.
Tempus est, semel et pro omnibus, errores, delicta, peccata, iudicia pauperum, verba nociva, actiones et errores, quos fecisti in vita tua, tollere, et in throno misericordiae ponere.
Ad thronum gratiae confidenter accedamus ad misericordiam suscipiendam et ad inveniendum gratiam in opportuno adiutorio. (Hebr 4, 16).
Iesus nunc te invitat: Agnellus meus, affer mihi lacrimas tuas, et pone singulas in throno meo. (Potes sequenti precatione uti et quicquid in mentem venit);
Domine, ad te lacrimas adfero..
nam omne verbum duri
nam omnis dura reactionem
nam omnis Meltdown et tantrum
omne maledictum et iuramentum
nam omne verbum auto-odire
nam omne verbum blasphemum
nam omnis incuratus attingit amorem
nam omne dominatum
nam omnis manus ad imperium
in omni aspectu libidinis
nam omne captivitatis meae coniugi
omnis actus materialismi
omni actu in carne
nam omnis pauper exemplum
omne momentum
ad perfectionism
nam auto-sitas cupiditates
pro vanitate
despiciendo me
dona mea repudiandi
omne dubium in Providentia
rejiciendi amores
ad respuendum amorem aliorum
dubitandi bonitas tua
quia praecipio
volentes mori
ad reiiciendam vitam meam.
Pater, tibi has omnes lachrymas offero, et poenitet omnia quae feci ac caruerunt. Quid dici potest? Quid fieri potest?
Et responsum est: dimitte te.
Nunc in ephemeride tuum nomen tuum in magnis litteris scribe et sub his verba "ignosce tibi." Invita Iesum ad cor tuum loqui. Si quas residuas quaestiones et curas habes, eas in ephemeride scribe et eius responsum audi.
Fiat All
Omnes ego cadere
Omnes timent
Omnes haerentes discoperiet
Desinat omnis potestas
Omnis desperatio finis
Omnes poenitet tacere
Sit tamen omnis tristitia
Iesus venit
Jesus dimiserit
Jesus locutus est;
"Consummatum est."
(Mark Mallett, 2023)
Oratio claudendi
Inferius cane, oculos tuos, et in libertate tibi ignoscat Jesus, sciens quod ameris.
fluctus
Amoris undas super me lava
Undas Amoris, consolare me
Fluctus Amoris veni demulcere animam meam
Fluctus Amoris, me totum
Fluctus Amoris, transfigurans me
Fluctus Amoris, callin me altum
Et fluctus Amoris, Tu sana animam meam
O fluctus Amoris, me sanum facis;
Tu me totum
Fluctus Amoris, sana animam meam
Vocans me, callin', callin tuum, me altius
Super me lava, sanum me fac
Sana me Domine…
- Mark Mallett de Divina Misericordia Chaplet, 2007©
Ut de itinere Mark apud quod Verbum autem,
click to sub vexillo scribet.
Tua inscriptio est quis non participatur.
Nunc in Telegram. Preme:
Marci dies subsequatur 'signa temporum' in MeWe:
Mark post scripta est hic:
Audi per haec:
