Mulier sicut parturiens dolens et clamat in doloribus suis, sic eramus coram te, Domine. Concepimus et scripsimus, parientes ventum ... (Isaiah 26:17-18).
in ... irrita venti mutatio est.
ON hoc, vigilia festi Beatae Mariae Virginis Guadalupensis, respicimus ad eam quae est stella Novae evangelizationis. Mundus ipse ingreditur ad vigiliam Novae evangelizationis quae multis modis iam coepit. Attamen, hoc novum ver in Ecclesia unum est quod non plene perficietur nisi hiemis asperitas cessat. Hoc, inquam, sumus in vigilia magnae correptionis.
VIVAM VICISSITUDO
Multi de praeterito triennio scripsistis, Spiritu Dei excitati in cordibus vestris. Luctaris ut ego cum monitis summae, quae per arcum Ecclesiae semel atque iterum accensae sunt. Populi antiquitatum gentium christianarum in eo perseverare non possunt haec apostasia sine miseratione dei in iustitia operantis. Cur fenestram in mundo quaeris? Immo ubique vides crimina deploranda. Facies mundi vix cognoscitur sicut homo in vita experientiae navigationem aggressus est ut maiorum etiam liberalissimum horrorem intueretur. Ius naturale innaturale cessit; bonum nunc malum dicitur. Sed quia Christus iterum crucifixus in cordibus nostris mundum intuetur, nonne eadem verba quae fecit in Golgotha loquitur?
Pater, dimitte illis. Nesciunt quid faciunt!
Sed hoc non potest dici de ecclesia sua, quam per duos millennium docuit, formavit et inspiravit spiritum suum. Si mundus hodie perit, Ecclesia eius in multis gentibus amissa est, inoboediens, vaga et irresolubilis facta est. Corpus enim Christi est etiam stella quae orta est in mundo ut gentes ad Sacrum Cor Iesu dirigat. Sed quid hoc videmus? Quae est haec seditionis inter suos ordines! Quaenam ista est corruptio quae ad summam ordinum obliquum pervenit?
Non clamat ad nos Dominus;
Ecclesia mea, ecclesia mea! Vix cognoscitur. Etiam infantes mei pretiosissimi innocentiam perdiderunt! Quam longe ab amore tuo primo excidisti! Ubi sunt episcopi mei? Ubi sunt sacerdotes mei? Ubi est vox veritatis contra rugitum leonis elevatum? Quid hoc silentium? An oblitus es quare sis; quare Ecclesia mea est? Salus est mundi, animarum perditarum, iam non passio tua? Passio mea est. Passio mea est, Sanguis et aqua, quam ego effudi, et iterum hodie super altaria vestra effundo. An oblitus es Magistri tui? An oblitus es quod nullus servus sit maior domino suo? Nonne vocatus es ad animam tuam ponere pro ovibus tuis, pro Me, pro Missione quam dedi tibi abhinc MM annos? Nonne sumptus computatis? Etiam ipsum vitae est! Quae si propter te servaveris, perdes. Sicque pervenimus ad Horam Magnam, quam ab initio temporis praedixi! Hora electionis. Hora Decisionis. Hora sanguinis, et gloriae, et justitiae, et misericordiae. HORA! HORA!
Ego vero, ut laicus evangelista, terribiliter laboratum est, totiens verba temperans, quae toties loqui datur. Pacem clamare volo! Sed omnes video esse nimbos interitus in dies colligentes, momento temporis in prospectu istius humanitatis. Quid opus est dicere? Mihine opus est iam tibi persuadere? Tuis oculis vide. Animam tuam vide. Tale odium et perversio et corruptio subsistere possunt? An vero tot et multorum in Ecclesia mors dormitabit, dum catulus leonis stipula et filii mundi ad nutum depraedantur?
INCIPIT A ECCLESIA
Calix iustitiae scatet. quanam? Sanguine foeto. Clamorem esurientium. Ululatus oppressorum. Cum dolore amissarum animarum pereuntium, quia pastores non habebant. Pervigilium est, mirum, non iudicii perversi mundi vigilia, sed Ecclesiae Dei iudicium, quod in vineas eius feras et fures permisit.
Quoniam tempus est ut incipiat iudicium a domo Dei; Si autem primum a nobis qui finis eorum qui non modo non oboediunt evangelio? (I Petri 1)
Deus amor est. Semper in amore agit. Et facere amantissimum, propter Sponsam suam, et propter misericordiam pro mundo morientis, est intervenire potentiae et potentiae. Sed quae haec interventus est? Certe Adae filios permittit quod seminaverunt metere!
Tempus est ad radicem Arboris securim ponendam. Tempus magni putationis hic est. Quod autem mori- tur, putabitur : et quod mortuum est, separabitur, et in ignem mittetur. Et quod vivum est, ad novum vernum praeparabitur, cum rami Ecclesiae sicut sinapis arbori dilatabitur ad quatuor terrae angulos tegendum. Fructus eius stillabunt melle, dulcedo puritatis, amoris et veritatis. Prius vero, notam ignis conflatoris corpori inponi oportet.
In omni terra, dicit Dominus: partes duae in ea disperdentur et deficient et tertia pars relinquetur. Ducam tertiam partem per ignem et et uram eos sicut uritur argentum, et probabo eos sicut probatur aurum. Ipse vocabit nomen meum, et ego exaudiam eum. Ego dixit, "Verumtamen populus meus est," et ipse dicet: "Dominus est Deus meus". (Zec XIII, 13-8)
MONITUM IACTUS
Paucis animadvertimus Dominam Nostram in Ruanda apparuisse ut Domina Nostra Kibeho ante genocidia ibi anno 1994 in apparitionibus quae postea ab ipso Pontifice accepta sunt. Ostendebat iuvenum visionariorum imagines extimatione horrenda quid futurum esset, si patriae non paenituerit malorum suorum animos. Ita etiam hodie, Domina Nostra apparere pergit, sed eam ignorare pergimus. Ac sicut in Africa prius caedes, flet, plorat ac plorat.
Mater, amabo! Cur non mihi respondes? Non possum ferre te videre tam perturbatus… Noli flere! Oh, Mater, nequeo te consolari aut oculos terere. Quid factum est quod te tam tristem facit? Non cantabo tibi, et non vis loqui mecum. Obsecro, Mater, numquam te vidi prius clamare, et me terret! — Alphonsus in festo Assumptionis, 15 aug. 1982, p. Mariae de Kibehoab Immaculée Ilibagiza, pg. 146-147
Domina nostra respondit, Alphonsine visionarium rogans, ut quidem canat: "Naviriye ubusa mu Ijuru" (De Caelo veni ad Nihil):
Homines non grati sunt;
Me non amant, gratis de coelo veni,
Omnia bona ibi gratis reliqui.
Cor tristitiae plenum est;
Fili, ostende mihi amorem;
Me amas,
Accede ad cor meum.
Accedite COR MEUM
Itaque nos rogat, Matrem flentem… ii qui audient… Accede ad cor meum. Qui promittit, se in hac tempestate invehitur, credo, confugiet Sigilla Agnus Dei. 
Repone aliqua bona, paucas hebdomadas cibi, aquae, et medicina (et reliqua relinque Deo.) Sed plusquam omnia, pone dextram cum Deo vitam tuam. Effunde tunicam peccati quae tibi adhaeret. Curre ad Confessionem, si opus est! Tempus est valde brevis. Fiducia in Jesum. Fidei hora — perfecte in fide ambulandi adest. Quidam nostrum domum vocabuntur; alii martirium; et tamen alii ab arca Foederis in novum ducentur Era in pace quam prophetaverunt antiqui patres, sacra scriptura et domina nostra. Omnes nos advocabimur ut validum testimonium reddamus, missionem ad quam his diebus in Ecclesia parati sumus bastion. Noli timere. Vigilate modo! Semper memor esto, domus vestrae in Caelo est. Oculi tui in Iesu fige, memorare hunc mundum umbram esse praetereuntem, brevem partem temporis in oceano aeternitatis.
Ego ero volente Deo in hac hora, quamdiu permiserit, orare pro vobis et prodere vobis in totidem vestrum pro me. Timor Dei, quantumvis longum explicare capit, nobis incognitum est. Et sic vigilamus et oramus et simul speramus… ad omnia quae hic sunt et quae veniunt intra divinae providentiae consilia.
Cum indurata esset terra in malo, Deus diluvium misit ad visitandum et dimittendum eam. Noe pater novae aetatis vocavit, eum blandis verbis hortatus est, monstratque se confidere; De praesenti calamitate paternam ei eruditionem dedit, et spe futurae per suam gratiam consolatus est. Sed Deus non solum imperat; magis Noe opus communicans, futuro totius mundi semine implevit arcam. —St. Petrus Chrysologus; Ut Liturgiam Horarum excolerent, pg. 235, Vol
Non utique finem mundi desideramus. Nihilominus iniustum hunc finem aevi volumus. Volumus etiam ut mundum fundamentali modo mutetur, initium volumus civilisationis amoris, adventus mundi iustitiae et pacis, sine violentia, sine fame. Haec omnia volumus, sed quomodo sine Christi praesentia fieri potest? Sine Christi praesentia numquam mundus vere iustus ac renovatus erit. - Papa Benedictus XVI, Audientia Generalis "Utrum in fine temporis vel in tristi defectu pacis: Veni Domine Jesu!", L'Osservatore Romano,Nov. 12th, MMVIII
