Dilata cor tuum,

Ecce sto ad ostium et pulset. Et si quis audierit vocem meam et aperuerit mihi januam, intrabo ad illum et cenabo cum eo et ipse mecum. (Apc 3)

Iesus non ad paganos, sed ad ecclesiam Laodiceae haec allocutus est. Etiam baptizati opus est ut corda nostra ad Iesum aperiamus. Quod si fecerimus, duo fieri sperare possumus.

Primum evulgatum est die 19 mensis Iunii, anno 2007

DUPLICIS LUX

Memini ut puerum cum unus e parentibus meis ianuam cubiculi nostri nocte aperuit. Lux consolata est ut tenebras penetraret. Sed hoc etiam arguebat, quod plerumque ostium apertum est nobis ut subsiderent!

Jesus dixit, "Ego sum lux mundi." Cum in lucem venit, magnas consolationes experiar ac profundam laetitiae vel pacis sensum, praesertim in initio vitae spiritualis vel in momentis profundioris conversionis. trahor ad lucem, ad videndum lucem, ad amandum lumen. Sed quia lux me tantum amat, cum paratus sum, aliquid amplius incipit revelare.

Repente res difficilis iterum incipiunt. Prope inermem in mores recidere videor. Temptationes sum magis ferociores, aliis inritiores, ac vitae tentationibus vehementiores ac difficiliores. Hic est ubi per fidem ambulandum incipio, sicut visus meus obscurus, omnes sensus, evanuerunt. sentio quod lux me dereliquit. Sed hoc non est omnino. Iesus promisit se nobiscum esse usque ad consummationem saeculi. Immo nunc non calorem lucis, sed suum experimur lumen.

INRADIATIO

Omnes nunc video hoc vitiosum et miserum pulmentum illuminatum in pavimento cordis mei. sanctum me putabam, sed acerbissime quod non sum totius. Hic est ubi oportet me suscitare fidem in Iesum sicut salvator meus. Cur mihi in primis lux advenit, admonere me oportet. Nomen Iesu significat « Dominus salvat ». Venit ut nos a peccatis nostris salvos facias. Nunc, incipit me salvare a peccato meo, revelans mihi per lucem veritatis, quia diligit me.

Tunc aperti sunt oculi [Adam et Eva] et cognoverunt se esse nudos. (Gen. 3, 7);

Accusator autem prope astat, sciens bene me Christo assimilari si per fidem incipio ambulare. Itaque verba facit ut me deterreat;

Quidam Christianus es! Hactenus ad tuam conversionem! Haec omnia, quae fecit vobis Deus! Iterum incidisti in id, quod te liberavit. Talis es destitutio. Quid tam dura conatur molestus? Quid attinet? Numquam eris sanctus…

Et in et super accusatorem vadit.

Jesus autem stat ad ostium cordis mei, et dicit;

Aperuisti mihi ostium cordis tui, lumen mundi. Cum gaudio veni, quamvis scirem ego, qui sum Deus, in pavimento cordis tui hoc pulmentum fore. Ecce non veni ut condemnet te, sed ut purget eam, ut et habeas locum ad sedendum et cenandum.

Firmum statue propositum ad hoc facti et sanctus qui maxime mihi placet. Ut benedicat tibi Dominus pro opere tuo, et dabo eam facultatem, sanctifica te. Solliciti esse oblitum meae providentiae offert occasio offeratur. Ni nanctus occasionem obtineret ne perdas pace parum ad me plane humiliare magna fiducia prorsus immergunt te misericordiam. In hac via, quam tibi lucrari tibi habere amisit, quod ad plura concessionis gratiae humilem quaerit animam quam animae ad ipsum ... Jesus autem S. Antoninus, Divinae misericordiae, in Maria, Commentarius, n. CDXXIX

DUPLICIS RESPONSIO

Nunc sententiam ante oculos habeo, vel Satanae mendacia credenda, vel Dei amorem et misericordiam suscipienda. Satanas vult ut peccatum suum imitetur superbia,. Ille me tentat ut ad fores currat et claudat, actus meos recumbens falsae humilitatis verbis, quia miser sum miser, indignus Deo, et execrandus stultus, qui meretur omne malum.

Cumque cognovissent esse se nudos, consuerunt folia ficus et fecerunt sibi perizomata. Abscondita est ergo vir et uxor eius a Domino Deo; (Gen 3, 7-8).

Alterum consilium est accipere quod in corde meo video verum,. Iesus vult me imitari Eum nunc. Ut vere facti sunt humilem.

Humiliavit semetipsum factus obediens usque ad mortem, mortem autem crucis. (Phil 2, 8);

Iesus dixit veritas liberat nos et ipsa veritas prima, quae nos liberat, veritas est peccator sum. Vult ut humilitatis aperiat ianuam cordis mei, confitens me egere indulgentia et sanatione, gratia et robore. Valde etiam dolendum est quod Iesus hoc mihi gratis dare vult, etsi non mereor. Quod me amet, etsi amabilem sentio.

Baptismus primus est ostium ad sanctificationem, processus sanationis cicatrix peccati originalis. Principium est, non finis. Iesus nunc Baptismi gratias applicat, dum venit ut lucem meam aperiat necessitatem salvatoris, necessitatem meam sanandi ac liberandi. Crux quam me rogat ut tollat, ac deinde eum sequar, constat ex duobus trabibus: mea infirmitate, et meam impotentia ut salvum me facias. Humiliatus sum eas in humero meo accipio, et deinde sequere Iesum in Calvariae locum ubi eius vulneribus sanor.

PER SACRAMENTA

Hanc crucem in humero meo accipio toties quotiescumque ineo nempe confessionis. Ibi Iesus exspectat me agnoscere escam in pavimento cordis mei, ut illum abluat sanguine suo. Ibi, lux mundi occurro, qui est et Agnus Dei, qui tollit peccata mundi. Aperire ostium confessionis est cordis ianuam aperire. Ingrediendum est in veritatem qui fuerim, ut in libertate ambulem qui vere sum, filius vel filia Patris.

Iesus cor meum ad convivium praeparat, non solum praesentiae suae, sed Patris praesentia.

Qui diligit me, sermonem meum servabit, et Pater meus diliget eum et ad eum veniemus et mansiones apud eum faciemus. (John 14:23)

Peccatum meum confitens et Dominum meum Iesum accipio, Verbum eius teneo, quod me vocat ut « paeniteat et credat evangelio ». Ipse me conservare vult omnes verbi ipsius, quia sine ipso nihil possum facere.

Convivium producit, corpus et sanguis ipsius est. Ipse me exinaniens in confessione, Iesus venit ut me impleat panis vitae. Sed hoc solum facere potest, si ei in primis cor aperui. Alioquin foris perseverabit pulsans.

Dilata corda

Ieiunium via deficiendi est credere, quod semel suscepi Jesum Salvatorem meum, aut semel abii ad Confessionem; totius pavimento cordis mei perfectus. Sed veritas nonnisi cordis mei fores parum aperui. Iesus ergo iterum me quaerit patentibus ostium cordis mei. Iterum ardorem lucis sentio, et per has consolationes ad ipsum trahor. Lumen mentem meam illuminat, majore me sensu, desiderio, et fide replens... Fides me ad ulteriora recipiendum praeparat tenebris purificationis. Ipsi cor meum aperio magis magisque desiderium Eius, magis ac magis purificationis quae me sinit recipere; tentationes et tentationes venient, ac sicut lux veritatis plura convivia, maculas et reparationes egebat, iterum occurram cruce meae necessitatis, meae salvatoris necessitatem.

Iter itaque meum cum cruce versatur inter fontem semper fluens Confessionis et montem eucharisticum Calvariae, cum resurrectione coniuncta. Anceps et angusta via est.

Sed ducit ad vitam aeternam.

Carissimi nolite peregrinari in fervore qui ad temptationem vobis fit per ignem, quasi novi aliquid vobis contingat. Et exsultate in quantum communicatis Christi passionibus gaudete ut et in revelatione gloriae eius gaudeatis exultantes ut et exsultate. (I Petr 1)