perierat

Nunc DE VERBI textus Missae Lectionum ingredi
in December 9th, MMXIII
Memoria liturgica S. Juan Diego

liturgicos hic

IT Cum ad villam perveni nocte prope iter ad urbem nostram aliquot septimanas.

"Vitulus enim sunt," ait uxor mea. "Pueri atque veni et vidi et non invenient eam. Non potui audire testimoniis ea quæ respiciunt ad aquilonem, sed sonus est questus Longinquitas ".

Sic EGO got coepi ut et salsissimus vir vivens in pascua per coegi, quod loca sunt in nix prope ad pedem. Prae nive foret propellentibus eum Locutusque cum mente mea. In IV × IV I salsissimus vir vivens, et pone coepi aurigabat circum arboris cultor nemorum, frutices, et per fencelines. Sed non est privata fœtu suo. Etiam magis huic, chlamys ardet: non fuerunt vestigia. Post mediam horam exspectabat totas usque mane.

Sed ventus ululabat, et ninguit. Vestigia eius mane operiantur. Cogitationes meae ad sarcinas coyotarum saepe gyro terram nostram, canes exprobrans superstitio ficto cortice, qui saepe noctis aerem penetrant.

"Non possum eam relinquere," dixi uxori. Itaque lampadio correptus sum, et iterum profectus sum.

quaerendam

Okay, St. Anthony. Quaeso adiuva me vestigia eius invenire. Nostrarum rerum peripheriam fudi, quovis ungularum clauorum signo perdite quaerens. Hoc dico, non modo in tenuem aerem evanescere. Tum repente E rubo apparebant aliquot pedes per vallum. Circum arbores tuli latitudinem terrae et rursus versus sepem quae ad septentrionem versus meare coepit. Bene, vestigia adhuc ibi sunt. Gratias tibi ago beato Antonio. Nunc quaeso, adiuva me ut nostram vitulam invenias.

Ventus, nix, tenebrae, ululatus ... omnia perturbatur oportet vitulum. Vestigia me per campos, paludes, per vias, per fossas, per semitas, per silvas strues, super saxa... quinque milia nox iter duarum horarum iam praeterisset.

Tum subito omnia vestigia disparuerunt.

Hoc impossibile est. Risi, suspensus in caelum noctis ob spatii orbitionem et aliquid subsidii comici. Alieni nemo. Itaque regredi, rursus in fossam per arbores, ac rursus iterum quo repente constiterunt. Nunc cedere non possum. Nunc non dabo. Adiuva me, Domine. Hoc animali nobis opus est ut liberos nostros alat.

Suscepi igitur coniecturam silvestrem, et mox aliam viam eduxi usque ad centum cubitos. Ibi erant - vestigia ungula tantum momento emergentes iuxta calcaria tire quae priorum vestigiis texerat. Ibantque tandem ad oppidum conversi per fossata et agros.

ITER HOME

Fuit 3:30 in mane cum mea headlights ad meridiem oculorum eius captus est. Gratias tibi ago Domine, gratias tibi... Gratias ago etiam "Tony" (quem S. Antonium aliquando voco). Ibi stans, perturbatus ac fatigatus (vitulus, non me), subito intellexi me non attulisse funem, lasso, vel cellphone ad auxilium vocare. Quomodo ego sum, agnus te domum, puella? Ego ita circumegit post eam, et coepit "trudere" eam versus domum. Semel in via recumbit, ego tantum movebo in ea custodiam donec domum perveniamus. Probabiliter levabitur ut in plano deambulet.

Sed cum primum cristata corona viae, vitulus in fossam rediens institit, retro in circulos, circa truncos et arbores saxa, et nulla via erat in via mansurus! "Hoc durum facis, puella!" Ex fenestra clamavi. Quondam igitur sedata, mansi post illam, paulum ad laevam, paulum ad dextram, per fossas, per agros et paludes, donec tandem post horam viderem lumina domi.

Dimidium fere mille passum, sensit odorem matris suae et rursus strepere coepit, voce rauca et defessa. Cum in navale domum venissemus, et in conspectum familiarium corralorum pervenerunt, lepramus accurrit ad portam, ubi eam intromisi, et protinus ad latus matris ivit.

Praeparabit viam tuam

Omnes quid suus 'similis deerrare scimus; spiritualiter perierat,. Quod scimus rectum est a nobis aberrant. Viridius pascua quaerunt, Lupi voce abducti, voluptatem promittentis, sed desperationem liberant. Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma. ^[1]cf. Matt 26 Et licet melius novimus, melius non facimus, et sic perimus.

Iesus autem semper semper venit quaerens nos.

Si homo habet centum oves et una earum erraverit, nonne nonaginta novem in collibus relinquet et erraticum quaerens? (Evangelium hodiernum)

Unde Isaias propheta scribit. Consolamini, consolamini populum meum. Salvator quippe pro re perditis venit - christianum, qui melius novit, sed non melius facit.

Sic Isaias scribet.

parate in eremo viam Domini. Dirige in solitudinibus viam Deo nostro! (lectio prima)

Vides nos difficilem Domino nos invenire, vel facilem facere possumus. Quid facile facit? Cum superbiae et convalles excusationis libramus montes; dum alta mendacii metimur gramina, latemus lucosque sui deliciarum ubi dominari fingimus. Hoc est dicere nos cito adiuvare nos posse Dominum invenire cum facti humilem. Cum dico, "Iesus, hic sum, totus sum, sicut ego sum, ignosce mihi. Inveni me. Iesus adiuva me.

Et vult.

Sed tunc forte durior pars venit. Domum questus. Vides viam iam paratam, calcatam, et bene iteratam sanctis et sinceris pariter animabus. Via est in eremo, via recta ad cor Patris. Semita est voluntas Dei. Simplex. Officium est temporis, illae functiones quae nostra vocatio et vita postulant. Sed haec via non potest nisi duobus pedibus calcari oratio et abnegatio sui. Oratio est quae nos humi stabilit, semper pedetentim ad Lorem. sui abnegatio proximus est gradus, qui ad laevam vel dextram spectare recusat, ut in peccati fossas erret, vel vocem Lupi vocantis exploret…. semper Christianam de via revocans. Reapse reicere debemus mendacium quod fatum nostrum est ut repetitive deperdatur et tunc inveniatur et tunc deperdatur in inexplicabili cyclo. Fieri potest, Spiritu Sancto et nostrae voluntatis actu, semper manere in « pascuis virentibus » iuxta « aquas quietas ». ^[2]cf. XIX psalmo: 23-2 vitia nostra non obstante. ^[3]« Non privat gratiam gratum facientem, amicitiam ad Deum, caritatem, et per consequens aeternam felicitatem. -Catechismum Catholicae Ecclesiae, N. XCVII

Similiter, non est voluntas Patris vestri caelestis, ut pereat unus ex pusillis istis. (Evangelium)

Fratres et sorores, nos ipsi sumus qui vitam spiritualem complexam facimus, primo vagando et secundo, longinquam mansionem. Hac de causa Iesus dixit nos similes esse parvulis ad ingredi Regnum Dei, portam, quae ducit ad vitam aeternam, quia via primo modo inveniri potest. confido.

Hoc Adventus, Iesus vos per vias rectas ducat, tentationes respuentes, ut in immunditiam, avaritiam et sui ipsius gratificationem evagantur. Credis ei? Tu credis quia via eius te ducet ad vitam?

Cum Ioseph Mariam duceret in Bethlehem, tutissimum et tutissimum iter assumpsit… ubi occurrit unum, qui omnia pariter quaereret.