Desperatio est Oris resolutio

Nunc DE VERBI textus Missae Lectionum ingredi
in July 6th, MMXVII
Tertiae decimae Iovis solitis temporibus Week
Opt. Memoria liturgica S. Mariae Goretti

liturgicos hic

 

ILLO multa quae nos ad desperationem vitae nulla forte quantum nostra delicta.

Expectamus noster super humero 'usus aratri, "ita loqui, et tamen nihil vident quod vitam tribuunt possessori areolis germinis imbecilli consilii, errat, et quod peccatum nostrum, sequitur quasi feminae, cani. Deducti sumus ad desperationem. In facto, nos factus exanimati metu, dubitatione et quandam sterilem sensus spe. 

Lectio in prius hodie, fortem alliget et tunc Abraham et Isaac filium suum super altare in eo, et loca ut facti sunt a Domino, agnum anniculum in holocaustum. Per ergo, et Isaac scirem quid esset venturus est et repleti sunt eum solvent formidine terras. Quam ob rem "patre Abraham" signum fit ac figura iusti iudicii Dei Patris. Nos sentio propter peccatum nostrum, quod necesse est esse poenas, vel maybe tenetur in hora mortis nostrae. Bosco qua ille positus pungitur in carne uincula quibus vinxit eum haud inutilem itemque nostra perpetuo Jab nobis pacem nostram réspice nos oportet credere quia situs numquam ... ita desperemus. 

Ille est, sensus nostros spe miserum si fixum. Quia non est responsum ad stultitiam responsum divinum est peccatum ad nostrum usum moremque transferri; Est ibi remedium est desperandum nobis: IesuEt agnus Dei. 

Levavit Abraham oculos viditque post tergum arietem inter vepres herentem cornibus. Et abiit et accepit arietem et obtulit illum holocaustum pro filio. (Hodie Lectio prima)

Isaac fuerit solutus, tantum alius pro eo obtulit. In casu hominis, qui in creatura, et inter peccatum positus profundum Creator, sublatus est noster Iesus est. Poenam propter peccata praeterita, praesentia et futura, sibi impositum. 

Obsecramus pro Christo, reconciliamini Deo. Pro nobis fecit peccatum qui non noverat peccatum, ut nos efficeremur justitia Dei in ipso. (V II ad Corinthios, 2-5)

Sic nunc deinceps qua uia est, et peccatum tuum si tu sentis oppressam, parte per affectum oppressam desperandum ita ut vix poteris loqui ei. Est ad patitur Jesu semel, iterum, ut Qui enim tuus est et hoc in Sacramento confessionis.

Dic ubi quaeram animos solacia hoc est, in tribunal misericordiae; [Reconciliationis Sacramento exsiliunt]. Nihil autem divinitus fiunt miracula maximum [et] nascuntur, inquam. Frui scelus miraculum, non necesse est ire iter aut facere externum caerimoniis sufficit ad hoc veni in fide usque ad pedes mei prelatum atque revelare illi unus est miseriae, et miraculum ea de divina misericordia non plene demonstratum est. Sunt enim animae humanae velut propínqui defórme cadáver conspíciens, ut ex consideratione, quod ibi non esset [spes est], et quae restitutio ut jam non perdidit, quia non sic Deus. Per hoc miraculum de divina misericordia, quod reddit animam suam. O quam miser est qui non uti temporis decursu, miraculum Dei misericordiae! Vocabis frustra, sed sero. Jesus autem S. Antoninus, Divinae misericordiae, in Maria, Commentarius, n. CDXXIX

Et videns Jesus fidem illorum, dixit paralytico: Confide "confide fili remittuntur tibi peccata tua". (Evangelium Hodie)

Si autem habes quod non cadit in peccatum secundum habitum, tunc responsum est a parte habitum tuum purè confitere vitae. Si vos reperio ut saepe imprudentia ergo non est causa, nec desperandum est, sed ad maiorem humilitatem. Invenies semper cum infirmis infirmus Si ergo dicendum fortitudine eius assidue orans et Eucharistia. 

Fratribus et sororibus ... Ego, qui sum minimus Dei et sanctorum maximum peccatorum, quia non alia ante iter. Hoc est, quod dicit in psalmo LI humilem, quietum, et contritos corde, Deus non despicies. [1]Ps 51: 19 Et iterum: 

Si confitemur peccata nostra: fidelis est, et justus, ut remittat nobis peccata et emundet nos ab omni iniquitate. (I Ioannes I: IX)

Quod divinum est, quia sanguis effusus est pro me et te fecit Deus, solvit pretium pro nobis delicta. Solum causa iam esset ad desperandum repellam superbia et contumacia munere. Habet enim venerat Iesus pressius paralytico: Confide peccator, et quod perierat infirmum, et infirmi, maletractavit, in desperationem. Tu species?

Sic enim dilexit Deus mundum ut Filium suum unigenitum daret, ut omnis, qui credit in eum, non pereat, sed habeat vitam aeternam. Non enim misit Deus Filium suum in mundum ut iudicet mundum sed ut salvetur mundus per ipsum. (John 3:16)

Inquit, "Qui crediderit in eo ' Non "qui credit in ipsum." Nulla et lacus mundi et sui gratia, sui ipsius enim est, et sui actus habet, falsa spe, quoniam seorsum a Iesu, et non poterit salvus erit. Et quod attinet, Est peccatum prophetam: nobis revelat profunda maius simus veritatis sumus; quia non expleri Dei legibus: qui solus modus est via eius. Et hoc modo non possumus nisi per fidem susceptae ... fiducia hoc non obstante peccatum meum, et tamen a me, diligit me qui et mortuus est. 

Et quod praesens utcumque in vita, quid faciatis. Tempus est misericordiae sacramentum tuum foederis cum Deo et cum suo amore et ejus desiderio tuo, quod ad omne opus bonum. Igitur omni culpa fit a "felix culpa" (felix culpa). At si quovis modo vita autem in vobis sponte nasceretur oratio. Sic continua esset orationis sit quod Dominus sit semper vobiscum et semper te dilexit. Fr. Tadeusz Dajczer, The Gift of fides; citatis in Magnificat anima mea: Iulii MMXVII, p. XCVIII

Sic ergo, mi frater; sic igitur, mi soror ... 

Surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam. (Evangelium Hodie)

Id est scriptor Domus, ubi ad Patris Qui in confessionali sede vestra multa cura est, restituere ac renovare cum te iterum. Ad Patrem scriptor Domus, ubi pascat te quod erit vestri atque extinguere panis vitae desiderio amoris et spes de sanguine Filii sui.

Iterum atque iterum. 

 

My puer; omnia peccata vestra quae laboriose humano quod non vulnerasti cor meum in praesenti est, ut post tot nisus est indigentiam fide dilectione mea, et misericordiam, tamen mihi dubium bonitas ... Jesus autem S. Antoninus, Divinae misericordiae, in Maria, Diary, n. MDLXXVIII

Nemo mittens manum suam in aratrum et aspiciens retro aptus est regno Dei. (Evangelium secundum Lucam 9)

Ni nanctus occasionem obtineret ne perdas pace parum ad me plane humiliare magna fiducia prorsus immergunt te misericordiam. In hac via, quam tibi lucrari tibi habere amisit, quod ad plura concessionis gratiae humilem quaerit animam quam animae ad ipsum ...  Jesus autem S. Antoninus, Divinae misericordiae, in Maria, Diary, MCCCLXI

 

 

Related Reading

quo paralyticus

Est in quo paralyticus

Magna spes Found

Nam in peccato mortali

 

Amemini.
Tibi gratias ago pro subsidio tuo.

 

Mark itinere ut cum in quod Verbum autem,
click to sub vexillo scribet.
Tua inscriptio est quis non participatur.

Procer Friendly, & PDF Email

V.

V.
1 Ps 51: 19
Posted in HOME, textus Missae Lectionum ingredi, Oppressam metu, oMNIS.